Heimilisblaðið - 01.10.1912, Blaðsíða 3

HEIMILISBL AÐIÐ
75
frá rót þinni vorið þig vekur af blund,
visnun og dauði mun aðeins um stund.
Eins mun eg sjálfur, þó eymdir og kíf
útslökkva geri mitt jarðneska líf,
á vormorgni eilífðar vakinn af blund’-'
verkin sín fullkomnar lífgjafans mund.
Þessvegna lífið ei einkisvert er:
»f allsherjarljósinu geisla það ber.
Og við þessa huggun, á harmanna storð,
huggar oss lífsins og sannleikans orð.
Lof só þér, Alfaðir, ljóssins í geym’
að lífsins orð birtirðu mönnum í heim’.
Við ljóma þess flyt oss í ljósið til þín,
lífsins þar blómgun ei fölnar né dvín.
Til hvers er grasafræðin?
(Eftir Guðm. Hjalta^on, kcnnara).
Hreindýramosi og lUmarmosi eru og báðir
af flokki þessum. Vex hinn fyrri helzt í mosa,
en hinn síðari á klettum. í honum eru líka
margar mjög fallegar skóflr, er helzt þeirra
landkortaskóf (Buellia geographica), Hún er
grængul og breiðir sig oft eins og fagurgræn,
nesjótt og vogskorin lönd og eyjar innan um
gráleita og bláleita skófnahaflð sem oft þekur
steinana og klettana.
í’á' eru og gulu skófirnar (Xanthoria) sem
líka eru á steinum og oft á trjám, Sjást
þær tilsýndar eius og landkortaskófin.
Ennfremur jökulskófin, sem oft breiðir sig
hjá grœnu skófunum. Er hún þá eins og
eyjar alþaktar snjó hjá vorgrænum skófna-
eyjunum.
Oft hefi eg, einkum á vetrum, mikla á-
nægju af að horfa á steinana með þessum
merkilega græna og gula gróðri; hann minnir
mig á ma^gbreytt sumar og vetrarlönd í
samfélagi, sem eru dreifð um dökkleitan og
bláleitan sæ.
í því, sem er allra smseðst,
oft því má eg gá að,
lifir yndið allra stæðst, —
æði fáir sjá það.
Skóflrnar gera mikið gagn í náttúrunni.
fær koma fyrstar af öllum plöntum til að
klæða aldauðan steininn lífl og fegurð. Þær
mynda þar jarðveg fyrir mosana, og mosarnir
búa síðan til mold handa æðri plöntunum,
svo sem lyngi og grasi.
VII. Sveppaflokkurinn.
Hann er næsta fjölskrúðugur. En um hann
verð eg fáorðastur, því eg þekki hann lítið.
Ætir sveppir eru til á landi hér, og er þá
víst sá, sem sumir hér kalla Ghamignon merk-
astur þeirra. Hann er nokkuð líkur gorkúlu,
en kúlumyndaðri, og er hvítur að utan, en
með bleikrauðum þönum að innan. Vex víða
í túnum og annari frjórri og þurri jörð. En
hér mun líklegast vera eitthvað af eitruðum
sveppum. Eg held eg þekki einn. Er hann
rauður að utan með einlægum bleikum vört-
um. Er víst líkur „Fluesvamp*, sem er
mjög eitraður.
Bezt er annars að kæra sig lítið um sveppi,
þangað til að alþýðleg fræði um þá er fengin.
Margir sveppar setjast á æðri plöntur sýkja
þær og drepa. Eru stundum eins og litjfr
punktar. Stóru, fallegu, fagurrauðu blóðin,
sem oft sjást á bláberjalyngi um hásumar,
neru bara sjúkdómssveppir, sorgleg fegurð
veikleikans". (Frh.).
Staka.
Hvað er það, sem huga manns
huggar bezt og gleði ljær?
Eg held: góðar gjörðir hans,
Guð og vinar faðmur kær.
Guðm.