Heimilisblaðið - 01.01.1915, Qupperneq 10

8
HEIMIL ISBLAÖIÐ
i þann vegin að hlaupa burt með þetta herfang
sitt, en á sömu stundu komu tvær töfradísir á
móti þeim.
Hélt önnur dísin á blikandi sverði í hægri
hendi, en vog í hinni. Hin disin var ástúðleg
og blíð og hélt á alsnægta horni.
Þær voru réttlætið og kœrleikurinn.
„Hvað hafið þið þarna?“ spurði véttlætis-
dísin byrst.
„Mannshjarta,“ svöruðu dvergarnir.
„Leggið það á vogina, reynist það of létt meg-
ið þið eiga það.“
Dvergarnir hlýddu og vogarskálin með hjarta
drengsins féli alveg niður. Þegar kærleiksdísin
sá þetta, reiddist hún harðbrjósta dvergunum
og hrópaði upp:
„Þið hafið stolið gullhjarta óhræsin ykkar er
sáið illindum og slyrjöld meðal mannanna. Látið
það strax á sinn stað aftur!“
Dvergarnir urðu að hlýða, hlupu inn í skóg
og hurfu.
Þegar Fritz opnaði augun aftur stóðu báðar
dísirnar hjá honum. Kærleiksdísin fylti körfu
hans víni, kökum og öðru góðgæti, handa veiku
móðurinni. Ðíengurinn leit til dísarinnar og
Ijómaði alt andlitið af gleði og þakklæti, tók um
leið til orða, en stamaði af þakklæti.
„0, góðu dísir hvernig get eg þakkað fyrir
alt þetta? Eg hélt að enginn vildi hjálpa mér
og nú gefið þið mér svo ríkulega.“
Réttlætisdísin svaraði vingjarnlega:
„Vertu ókvíðinn veslings drengur, við góðu
dísirnar yfirgefuin engan sem ber gullhjarta í
brjósti.“
ikuggsjá.
Tímaritið „Revue Scientifique“ getur um
safn eitt í Nara i Japan sem stofnað er 756 og
talið sé elsta sal'n heimsins.
Það hefir að geyma dýrmætt safn málma,
steina og annara jarðefna, sömuleiðis víðtækt
jurtasafn og ómetanlega eign iðnlistar-gripa, yfir
3000 sjaldgæfa muni af ýmsu tagi dregna lakki
og emalje ; sömuleiðis úr málmi, postulíni og leir
ásamt húsgögnum, vefnaði o. íl.
Víðsvegar í heimi, einkum þó í Ameriku,
eru menn byrjaðir að nota pappírssekki utan
um steinlím (cementj. Þeir eru taldir hafa ýmsa
kosti — gallana er ekki talað um — fram yfir
venjulega sekki. Fyrst og fremst kosta þeir ekki
nema x/4 verði annara sekkja, sem notaðir
eru til hins sama, en sekki af striga er líka
ætlast til að hægt sé að nota hvað eftir ann-
að, en pappírssekki auðvitað að eins einu
sinni, þegar þeir eru tæmdir er því sama
hvernig þeir eru opnaðir og hvað við þá er
gert, í stað þess að hina þarf að opna gætilega,
telja þá, leggja þá saman í bagga og binda
um þá og senda þá til baka, og vill þá oft
töluvert eyðileggjast og tapast.
Annar kostur pappírssekkja er sá, að stein-
límið rýkur ekki gegnum þá eins og strigasekki.
kaupandi fær þvi sína réttu vigt, sem aldrei á
sér stað með strigasekkjum. Sömuleiðis loðir
ekkert við pappírsekkina þegar þeir eru tæmd-
ir. Reynslan hvað jafnframt sýna að raki hefir
minni áhrif á það í sekkjum þessum en þeim
venjulegu.
Hversu haldgóðir þeir reynast við uppskip-
un og ílutning hér er eftir að vita.
Ameríkumaður einn hefir ' á kostnað New-
Ýork blaðsins „Evening Sun“ ferðast umhverf-
is jörðina á 35 dögum, 21 klukkustund og 35
mínútum.
Það, sem kallast „karakter“ er vel þroskað-
ur vilji.
Barnablaðið „Æskan“ kemur út i Reykja-
vík mánaðarlega, 12 blöð á ári, og auk þess
sérstakt jólablað. Árg. kostar aðeins kr. 1,20.
Utg.: Aðalbjörn Stefánsson og Sigurj. Jónsson.
SKINFAXI, 16 síður á mánnuði. Flytur
myndir. Verð 2 krónur. Gefur skilvís-
um kaupendum „Þjóðfélagsfræði“, eftir
Einar Arnórsson prófessor. Ritstjóri: Jónas
Jónsson frá Hriflu.
Utgefandi og ábyrgðarmaður:
Jón Helgason prentari.
Félagsprentsmiðjan.