Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.11.1915, Blaðsíða 6

Heimilisblaðið - 01.11.1915, Blaðsíða 6
74 HEIMILISBL AÐIÐ ert spaug, enda var ég þess fullviss, er ég heyrði fvrstu línur bréfsins, sem frá upphafi til enda er ritað í anda Saladíns, hans, sem er, þrátt fyrir það þó hann sé Serki, mesti maður heims- ins; það er mér sem eitt sinn var vinur hans, yel kunnugt um. Og hann hefir rétt að mæla. Eg syndgaði móti honum ásamt systur hans, ást okkar knúði okkur til þess. Spaug? Nei, þvert á móti. Ein eða önnur nætursýn, er hann hyggur vera að ráðstöfun Guðs, hefir truflað sál hans; máske hefir ein eða önnur spásögn vitringa hans leitt hann út í þetta æfin- týri. Stúlka, veizt þú hvað hann hefir gert þér til handa. Þær drottningar eru til í Evrópu sem þættust vel sæmdar af tign þessari og eign- um þeim er þér eru ætlaðar í hinu auðuga landi umhverfis Damaskus. Eg þekki bæ þann og höllina, sem hann netnir. Það er voldug borg á Litanis og Orontes bökkum og næst æðstu hershöfðingjunum, því það vald fengi hann engum kristnum manni í hendur, gengir þú að metorðum, og yrðir hin fyrsta er með innsigli Saladíns hlytir þenna titil. Segðu nú sjálf til; viltu fara þangað og verða drottning?" Rósamunda horíði á gimsteinana og bók- fellið, þetta örlagaþrungna skjal er hóf hana til konunglegrar tignar; augu hennar leiftruðu og brjóst hennar bifaðist ótt, eins og í St. Péturs kirkjunni forðum. Þrisvar leit hún á alla þessa dýrgripi, en þeir horfðu á hana á meðan. Síð- an snéri hún sér frá þessari miklu freistni og sagði aðeins eitt orð: „Nei“. „Vel svarað“, sagði faðir hennar er þekti lund hennar og löngun, „því hefðir þú svarað „Já“ hefðir þú orðið að fara alein. Godvin, fáðu mér nú penna og bókfell“. Honum var nú fært hvortveggja og hann skrifaði: „Til Saladíns soldáns frá Andrevv d’Arcey og dóttur hans Rósamundu. Við höfum meðtekið bréf þitt og svörum því, að þar sem við nú erum, viljum við og vera framvegis, í þeirri stöðu er Guð hefir sett okkur í. Eigi að síður þökkum við þér, þar sem við í engu efumst um drenglyndi þitt og óskum þér allrar hamingju í hvívetna, að undanskild- um hernaði þinum gegn kristnum mönnum. Hvað ógnunum þínum viðvíkur, munum við gera það sem í okkar valdi stendur til þess að gera þær að engu. Þar sem við þekkjum siði Austurlandabúa, sendum við ekki gjafir þínar aftur, því með því móðguðum við einn af heims- ins mestu mönnum, en spyrjir þú eftir þeimr eru þær þínar en ekki vorar. Um drauma þína segjum við aðeins það, að þeir séu marklausar nætursýnir, sem hygginn maður ætti að gleyma. Þjónn þinn og frænka þín.“ Hann skrifaði síðan undir og Rósamunda á eftir, og þegar búið var að vefja bréfið saman, var það vafið siiki og innsiglað. „Geymið þessa gripi“ sagði Sir Andrew. „Því yrði það lýð- um ljóst að við hefðum slík auðæfi á þessum stað, mundu allir þjófar og ræningjar Englands heimsækja okkur og mundu margir þeirra bera stór nöfn býst ég við“. Síðan lögðu þau hin gullsaumuðu föt og gimsteinum settu dýrgripi ofau í skrinið aítur, og læstu það svo ofan í stórri. járnbentri kistu er stóð i svefnherbergi Sir Andrews. Þegar þvi var lokið sagði Sir Andrew: „Heyrðu nú. Rósamunda, og þið bróðursyn- ir mínir. Eg hefi aldrei sagt ykkur til fulls frá því hvernig Zobeide Ayoubsdóttir, systir Sala- díns, er seinna var skírð Mary, varð konan mín. Þið getið haft gott af vita það til þess að sjá hvernig hið illa hegnir sér sjálft. Eftir það að Nureddin hinn mikli vann Damaskus, varð Ayoub þar landstjóri. Þar á eftir kom, fyrir tuttugu og j>rem—fjórum árum fall Ha- rencs, þar sem bróðir minn féll og ég var særð- ur og handtekinn. Eg var fluttur til Dam- askus, til hallar Ayoubs og var mér þar mjög vel hjúkrað. Meðan ég lá þar veikur, kyntist ég hinum unga Saladín, og urðum við brátt vinir; sömuleiðis kyntist ég Zobeide systur hans, sem ég hitti leynilega í hallargarðinum og varð brátt ástfanginn i, þó hún væri helmingi yngri en ég. Hvernig fór, getið þið getið ykkur til, því hún elskaði mig eins og ég elskaði hana, og mín vegna bauðst hún til að skifta um trú og flýja með mér tii Englands, ef við fengjum tæki- færi til, sem var mjög miklum erfiðleikum bundið^ . . . ' Frh.

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.