Heimilisblaðið - 01.03.1920, Page 16

48
HEIMILISBLAÐIÐ
»Æ-nei. Ekki þori eg það«.
»En úr orðunum, sem þú heiir talað ?«
»Nei, nei. Eg heíi sagt svo margt, sem
betur væri ósagt«.
»En úr hugsunum þínum?«
»Ekki heldur. Miklu síður úr þeim«.
»Viltu þá ekki þiggja eilíft^líf?«
»Jú, það veit Guð«.
»Viltu skilja likamann eftir? Viltu gleyma
honum ?«
»Já«.
»Viltu gleyma verkum þínum?«
»Já«.
»Og orðum þínum?« J
»Já«.
»Og hugsunum þínum?«
».Iá«.
»Viltu þá gleyma sjálfri þér?«
»Sjálfri mér? Nei«.
»Hvað viltu muna?«
»Mig sjálfa«.
»Engillinn svaraði ekki en bjóst til brott-
ferðar. Helga leit til hans biðjandi augum
og mælti:
»Ætlarðu ekki að taka mig með þér?«
»Eg hefl gert eins og þú óskar«, svaraði
engillinn. »Enn mátt þú leiðrétta fávizku þína
og vel nú líf eða dauða«.
»Helga hugsaði sig um litla slund. Hún
skildi ekki engilinn.
»Eg held eg vilji hvorugt. Pað er bezt að
Guð ráði því, hvað um mig verður«, svaraði
Helga og rétti englinum aðra höndina og
dauðanum hina.
Guði hefir nú þóknast að kalla heim til
sin báðar stúlkurnar minar, Guðnýju á 5.
ári og Guðrúnu á 4. ári. Áður höfðum við
hjónin mist 2 drengi á Eyrarbakka.
í fyrra birti eg í Heimilisblaðinu minning-
arorð þau í ljóðum, sem mér voru gefin eftir
konuna mína. Mig langar nú til að láta einn-
ig Heimilisblaðið geyma það, er mér hefir
verið gefið eftir þessi 4 börn mín. Eg skil
það vel, að kaupendum þyki miður, að hlað-
ið flytji mikið af »erflljóðum«, en eg vona,
að þeir misvirði þetta ekki við mig. Ljóðin
eru líka falleg og vel ort og munu margir
hafa ánægju af að lesa þau.
Jón Helgason.
Skrítlur.
Garðyrkjumaður sendi dreng með tvær full-
þroskaðar perur til jarðareigandans, til að
láta hann smakka á hinum nýja ávexti. Þeg-
ar drengurinn kom til jarðareigandans, þá t
gaf hann drengnum aðra peruna, en át hina
sjálfur. Drengurinn tók að afhýða sína mjög
vandlega. Jarðareigandinn benti honum á að
perur þyrfti aldrei að afhýða. — Jú, dreng-
urinn sagðist vita það, en hann hefði mist
aðra þeirra á leiðinni ofan í fjóshauginn, en
vissi ekki almennilega hvor það hefði verið.
Nýi yfirkennarinn var að tala til nemenda
sinna fyrstu dagana á skólanum. Meðal ann-
ars sagði hann þeim, að hann hefði enga trú
á að berja með göngupriki. Þá dundu við
fagnaðaróp barnanna í skólanum. Kennarinn
brosti og kinkaði kolli, en þegar þau þögn-
uðu, bætti hann við: »Þykk ól úr vænu leðri
er miklu betri«.
Itanpendur blaðsins austanfjalls borgi
til Andrésar Jónssonar, kaupm. á Eyrarbakka,
þar sem ekki eru innlieimtumenn í hrepp-
unum fyrir blaðið.
Yandaða og ódýra rokka
seiur Markús Maguússou
í KirkJ ulœlíjnrlioti £ F'JjótfihHð í R.vaUa»ý»lu*
Húnvetningar eru beðnir, eins og að und-
anförnu, að greiða andvirði blaðsins til herra
Iíristófers Kristóferssonar á Blönduósi.
Útgefandi: Jón Helgason, prentari.
Prentsmiðjan Gutenberg.