Heimilisblaðið - 01.09.1948, Blaðsíða 2

142
heimilisblaðið
T. P. O’Brien
Eru moldvörpur syndar?
Svo stökk moldvarpan út í tjörn-
ina og hvarf niSur í vatniS. Jón,
sem hafSi horft á þetta hálfhissa,
sneri sér aS hestinum og sag’Öit
— Ég vissi ekki, aS moldvörpur
vceru syndar.
— ÞaS vissi ég ekki heldur, sagSi
hesturinn.
í sama bili stakk moldvarpan
höfSinu upp úr vatninu, tók and-
köf og sagSi:
— Þcer eru þuS ekki, og þaS er
nú meiniS, aS ég gleymi því allt-
af------- —
Eg liætti skyndilega að vélrita,
þégar hingað' var komið. Kannske
moldvörpur séu syndar, hugsaði ég.
Bezt að ganga úr skugga um það.
Ég gekk að simanum og hringdi
í Regents dýragarðinn.
— Dýragarðarnir, sagði karl-
mannsrödd. Það voru hans óbreytt
orð.
— Getið þér sagt mér, hvort
moldvörpur eru syndar?
Dauðaþögn um stund. Síðan gizk-
aði hann á það.
— Nei, hann verður ekki við í
dag.
—- Nei, nei, sagði ég. — Ég
spurði: Eru moldvörpur syndar?
Moldvörpur. Dýrin.
— Moldvörpur? Syndar? Mér var
sem ég sæi hann litast æðislega
um í herberginu eftir einhverri leið
til undankomu. Allt í einu tókst
honum það. — Ég slcal gefa yður
samband við hókasafnið, sagði hann
og var hraðmæltur. Ég lieyrði hann
varpa öndinni léttara, um leið og
hann skipti.
— Bókasafnið. Það var kven-
mannsrödd, stillt sem fjallavatn.
i þetta skipti fór ég gætilegar í
sakirnar. — Mig langaði til að vita,
hvort þér gætuð sagt mér, hvort
moldvörpur eru syndar.
— Ha? Það var eins og hcilt liús
liefði dottið í vatnið.
— Moldvörpur. Dýrin. Mig lang-
aði til að vita, hvort þær væru
syndar.
— Einmitt! Rósemin liafði aftur
yfirhöndina. — Það eru, sjáið þér
til, lítil dýr, sem grafa sér göng
niður í jörðina.
— Já, ég veit það. En mig lang-
aði til að vita, hvort þær væru
syndar.
— Syndar? Þær liafast við neð-
anjarðar. Lítil, loðin dýr.
— Ég veit það, ég veit það. Ég
varð að gæta þcss, að missa ekki
stjórn á mér. — En setjum svo,
að ég léti moldvörpu í vatn. Mundi
hún þá synda?
— Látið þér hana ekki í vatn,
kallaði konan hratt með kvíða-
þrunginni röddu. — Þér gætuð
drelckt henni.
— Loksins! Það er einmitt þetta,
sem ég er að reyna að fá vitneskju
utn. Drukknar hún, ef ég læt hana
í vatn ?
— Hvers vegna viljið þér láta
hana í vatn? Nú var auðheyrt, að
hún skildi hvorki upp né niður
í neinu.
— Nei, nei. Leyfið mér að út-
skýra þetta. Ég sagði henni, hvern-
ig þessi spurning hefði vuknað hjó
mér.
Nú var kunan stillingin sjólf.
— Já, nú skil ég. Viljið þér bíða
uugnablik, meðan ég leita upplýs-
inga fyrir yður? Hún lagði áhaldið
frá sér og ég heyrði liana segja:
— Parker, það er maður í síman-
um, sein vill fá að vita, hvort mold-
vörpur séu syndar.
Hún hefði mátt vita, að liún
stýrði beint í háskann með svona
spurningu. Autningja Parker! Hann
lilýtur að liafa þvælt einhverja vit-
leysu, sem ég gat ekki heyrt, upp
úr rannsóknum sínum á andarnefj-
aða Platýpusnum, því konan ruddi
út úr sér:
Útgef. og óhin.: Jón Helgason.
Blaðið kemur út mánaðarlega,
um 280 blaðsíður á ári. Verð
árgangsins er kr. 15.00. í lausa-
sölu kostar hvert blað kr. 1.50.
— Gjalddagi 14. april. — Af-
greiðslu annast Prentsmiðja
Jóns Helgasonar, Bergstaðastr.
27, sími 4200. Pósthólf 304.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.
— Nei, nei. Moldvörpur. Dýrin
— —- — Og í sömu svifum hlýtur
hún að hafa hlaupið til að stilla
hann, því ég Iieyrði ekki fli:iia'
Ég beið. Ég sá fyrir mér fólk u
æðisgengnum hlaupum aftur °»
fram um dýragarðinn, varpan 1
þessu niðursallandi vandaináli y
ir hausamót rólyndra prófessora-
Kannske enginn þeirra hafi vlla
það, og kannske var nú liópur taUDa
spenntra sérfræðinga samankominn
í kringum vatnsfötu, horfandi 8
yfir-moldvörpuvörðinn delcstra
fúsa moldvörpu til að lakasl hin
upplýsandi tilraun á liendur. Kann
ske var því nú öllu lokið og 1110 .
varpan drukknuð, en engiun g®
fengið sig til að segja mér sorga
tíðindin. Ég var alveg að gefast UPP
á biðinni, þegar konan kom aftu
nð hata
UirlriK flll’íl' hV í
látið yður bíða svona lengi, sa
hún. — Moldvörpur eru syndar.
— Þakka yður fyrir, sagði
Ég sá fyrir mér, livar moldvarp^
buslaði ánægjulega meðfram
barminum, ón þess að botna no
urn lilut í áliuga sérfræðingan
fyrir háttalagi hennar. ..
Ég lagði ó. Ég komst ekki ^
því að breyta moldvörpU'P16
um mínum.