Kirkjuritið - 01.02.1970, Blaðsíða 21

KIRKJURITIÐ 67
Mér koni það' liins vegar á óvart hvað flytjandinn var opin-
'ar og einlægnr. Það vakti aðdáun mína liversu skýrt og
"Hdanbragðalaust hann reyfaði málið og hvatti þannig áheyr-
endurna á vingjarnlegan en ákveðinn Iiátt til falslausra um-
tæðna og ótrauðrar leitar að hlutlausum niðurstöðum og gagn-
e^«x úrræðum.
f'K liygg að þetta Iiafi komið flatt upp á fleiri en mig. Slík
málafærzla er fáséð í hlöðum og fremur sjaldgæf á málþing-
^*ar niá heita að áróðurinn fari bæði fyrir og reki lestina.
H a stundum eru málin frekar flækt og þokuvafin en greidd
°g skýrð.
v>estur frá einu Norðurlandanna gat þess við mig nýlega, að
grunaði að hér á landi þætti óráð að segja hug sinn um
Mlornmál nema í evru góðra flokksmanna. Fannst skorta
Málsar umræður á síðum hlaðanna mönnum lil upplýsingar
°g aðstoðar svo að þeir gætu myndað sér rétta skoðun og
"0,að atkvæðisréttinn eins og lýðræðið krefðist. Honum fannst
ra Iiér á eins konar ahnennum feluleik. Ýkjur kunna það
" Vera, þótt glöggt sé gestsaugað.
^>Vl verður ekki á móti mælt að rökræður manna á milli
'j" miklu ótíðari og óopinskárri en tíðkaðist áður um land
a h hæði á kvöldvökum og þegar gesti har að garði. Eins
‘l mannfundum.
^Mér er það fyrir harnsminni liversu þær voru almennar í
>yatnssveit. Þar voru þá m. a. trúmálin mikið á dagskrá.
1 ,ra að segia í skrifuðum sveitablöðum.
KKi kennir mér til liugar að til þess séu minni ástæður
ne óbrýnni þörf nú en þá. Marga skortir þar hæði fræðslu og
ynngar. Biblían er til á flestum lieimilum, en fæstir hafa
kru sinni lesið allt Nýja testamentið, að ekki sé talað um
Öuinguna alla. Kemur það ekkert að sök?
^j^/fð á verSinum
‘ olainenntunin fer árvaxandi eins og tré sem skýtur fram
a Heiri greinum. Og margvíslegt æskulýðsstarf þróast líka á
egUni lærðra og leikra. AUur vöxtur hefur sín takmörk og
.lJfnan fer svo að eitt kann að þroskast á kostnað annars.