Fríkirkjan - 01.06.1900, Qupperneq 4

84
menn svo úr garði, að þeir geti fullnægt þeim kröfum. Þá
verða þau að leita sér iiðs hjá mönnum út i frá.
Við komu kristindómsins í heiminn, var all-mikil menn-
ing þjóðanna í grísk-rómverska ríkinu; kristnir menn í því
þjóðfélagi hafa því hlotið að finna sérstaklega sárt til þess,
hvað heimilunum var ábótavant í þvi að veita nauðsynlega
þekkingu. Þar Við bættist, að hinni heiðnu menntun fylgdi
svo öflug siðaspilling hvervetna í þjóðlifinu, og svo hafði
hún næm áhrif á börnin, að kristnir menn fundh ekki
annað ráð til að verjast henni, en að senda börnin frá sér á
eins konar griðast.aði kristilegrar trúar og heilags lifernis,
sem kallaðir voru klaustur. Þetta voru upptökin til klaustra-
uppeldis fornaldarinnar.
Auðvitað voru það fæstir, sem fengu að njóta klaustra
uppeldis, og því var eins vaiáð með klaustraskólana, eins og
aðra kirkjuiega skóla (t. d. höfuðkirknaskólanaj, að þar var
þeim einkum veitt kennsla og uppeldi, sem áttu að verða
kennimenn. Þar gátu þeir fengið guðfræðilega menntun, og
þar var guðrækilegt bræðralif, en það voru eðlilega skilyrðin
fyrir því, að þeir gætu fengið nauðsynlegan undirbúning til
sins helga ombættis.
Til þess að almenningur gæti fengið uppeldi á þennan
hátt, þá voru uppeldismennirnir allt of fáir, þvi að engin sér-
stök stofnun var til, sem gæti búið þá undir starf sitt, en til
þessa starfa var ekki hægt að taka hvern sem verkast vildi,
eins og þeir komu af heiinilunum, þó vel upp aldir væi u. Það
vantaði kennaraskóla. t*að gátu heimilin sjaldnast verið.
Blómaöld klaustraskólanna er — miðaldirnar, og þeir
liöfðu ótrúlega mikil áhiif á mannlífið á miðöldunum.
Snemma var það, sem kirkjunnar mönnum kom fyrst til
hugar að stofna klaustraskólana. Það var þegar í fornöld að
Benedikt frá Nurcia setti grundvallariög handa klaustraskólun-
um á VesturJöndum, og kom föstu skipulagi á þá.
Klaustrin, sem liann stofnaði, voru arinn sá, sem allar
greinar bókmenntanna breiddust úl fiá á Vesturlöndum.