Jólakveðja frá K.F.U.M. - 24.12.1916, Blaðsíða 4

JÓLAKVEÐJA FRÁ K. F. U. M.
2
Jólasálmur.
Frelsarinn er fæddur,
I foldarreifa klæddur!
Því hljómi’ um allan heim í dag
Af hjartans gleði dýrðarlag:
Dýrð sé Guði’ í himnanna hæðum!
Frelsarinn er fæddur
Og friður mönnum glæddur!
]3ví hljómi’ um allan heim í dag
Af hjartans gleði dýrðarlag:
Dýrð sé Guði’ í himnanna hæðum!
Frelsarinn er fæddur,
Nú fagnar andinn mæddur.
Því hljómi’ um allan heim í dag
Af hjartans gleði dýrðarlag:
Dýrð sé Guði’ í himnanna hæðum!
Fr. Friðriksson.
Hinn mikli fögnuður.
1. Jóladagur,
Þegar þú heyrir talað um hinn mikla fögnuð,
þá skjátlast mjer varla, er jeg segi, að þá kemur
þjer sjerstaklega til hugar jólagleðin. Hana hefur
þú þekt svo að segja frá blautu barnsbeini. Yarla
getur þú munað, hvenær hún í fyrsta sinni fjekk
inngöngu i þitt unga barnshjarta. Barnssálin getur
fyr en flesta grunar orðið fyrir áhrifum jóla-
gleðinnar. Margar af þínum björtustu minning-
um, margar af þínum sælustu stundum, standa
í sambandi við jólagleði þina. Þú hefur þekt
margskonar gleði á æfileið þinni, en enga breinni,
enga sælurikari, og enga varanlegri. Þú veist, að
mörg jarðneska gleðin er harðla slopul, og það
sem lakara er, eftirskilur opt tómleik í sálinni,
þannig er því ekki varið með hinn mikla fögn-
uð, gleði jólanna. Ilún eptirskilur ekki tómleik,
heldur Ijúfar minningar — kærleiks og friðar
hugsanir.
Fyrsta hátíðin sem jeg man eptir frá bernsku-
árunum var jólahátíðin á heimili foreldra minna.
Mjer er ógleymanleg sú lotning, sá friður, sú
gleði, sem þá bjó í sál minni. Jeg get ekki vitað,
hvað jeg var þá gamall, en jeg var mjög ungur.
Jeg man enn í dag þá hátíðahrifning, sem
gagntók sál mína, þegar byrjað var að syngja
hátíðasálminn, hinn gamla jólasálm. »Með gleði-
raust og helgum hljóm«.
Býst jeg við, að margir hafi slíkar endurminn-
ingar sem jeg frá æskuárunum, og telji þær
dýrmætan fjársjóð, sem með engu móti megi
glatast.
Þegar vjer nú athugum uppruna og innihald
jólagleðinnar, þá verður oss þegar Ijóst, að eigi
er að undra, þótt engill Drottins, sem átti tal
við fjárhirðana í Betlehem, kæmist svo að orði:
»Sjá, jeg boða yður mikinn fögnuð«. Og fagnaðar-
efnið mikla var þetta: »Yður er í dag frelsari
fæddur, sem er Kristur Drottinn í borg Davíðs«.
Og hver er svo uppruni jólagleðinnar? Svarið
verður á þessa leið: »Svo elskaði Guð heiminn,
að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver
sem á hann trúir, glatist ekki, heldur hafi ei-
líft Iíf«. (Jóh. 3, 16.) Guð elskaði mennina, elsk-
aði þá svo heitt, að hann gat eigi þolað, að þeir
glötuðust í eymd og neyð, er sprottin var af
synd þeirra og spilling.
Þeim varð að hjálpa. Þeir urðu að frelsast.
Og svo gaf hann þeim hið bezta, sem hann
átti, son sinn hinn elskaða, Krist Drottinn Jesúm,
til þess að hver, sem á hann trúir sem frelsara,
glatist ekkí, heldur hafi eilíft lif.
Kristur Jesús er hin blessaða jólagjöf öllu
mannkyni til handa. Vjer getum hugsað oss
samtal milli föðursins og sonarins frá eilífðar
dögum. Faðirinn segir: »Mennirnir glatast, ef
þeim er eigi hjálpað. Þeim verður að hjálpa«.
Sonurinn svarar: »Hjer er jeg, send þú mig. Til
að frelsa mennina og fullnægja öllu rjeltlæti, er
jeg fús að verða bróðir þeirra, afklæðast dýrð
minni, sem jeg hefi hjá þjer, íklæðast mann-
dómi, og ef svo skal vera, líða kvalir og dauða
á krossi«.
Jólagleðin hefur uppruna sinn írá himnum,
frá föðurkærleika Guðs og hjálpræðisráðslöfunum
hans frá eilífðardögum. Og nú eigum vjer hina
blessuðu jólagjöf, eigum Droltinn Jesúm, hinn
heilaga Guðs son að bróður og frelsara. Nú þarf
enginn að glatast í eymd og neyð og synd og
spilling, og enginn mun glatast, sem á hann
trúir, heldur hafa eilítt líf.
Engill Drottins birtist á jörðu hjer og ílutti