Jólakveðja frá K.F.U.M. - 24.12.1916, Blaðsíða 6

4
JÓLAKVEÐJA. frá k. f. u. M,
vel ekki dauði. Vjer lílum á dæmi Stefáns. Hann
var fullur af náð og krapti. En krapturinn var
ekki hans eigin kraptur, heldur kraptur guðs,
sem liann hafði meðlekið, er hann tók á móti
jólaboðskapnum um sendingu Guðs sonari heim-
inn til frelsis. í þessum krapti starfaði hann ó-
aflátanlega; í þessum krapti vitnaði hann með
svo mikilli hugprýði, að allir mótslöðumenn
urðu orðlausir. Hann þorði að mæta mótstöðu-
mönnum sínum, því hann vissi, hvað hann var
að fara með. Hann vissi, á hvern hann trúði og
var ekki hikandi í trú sinni. Hann þorði frammi
fyrir sjálfu ráðinu að vitna um hann, seni þeir
höfðu krossfest, svo að þeir gálu ekki annað en
níst tönnum gegn honum. Þeir slóðu í kring um
hann sem flokkur af óarga dýrum. Hann stóð
alveg rólegur og kviðalaus meðal þeirra, einn á
móti þeim öllum. Hin innri gleði jólafagnaðar-
ins Ijómaði af ásjónu hans. Svo mikið hugrekki
og djörfung gaf jólagleðin honum þeger mest á
reyndi. — Er jólagleði vor slik, gelur lnin gefið
oss þelta, er á reynir fyrir oss? Gleðileg jól!
Guð gefi yður gleðileg jól jafnvel í ýtrustu neyð
og dauða. —
2. Þegar á reynir, skapar hin sanna jólagleði
kœrleika til Guðs og manna.
Á jólunum fyllast menn af einhverrí dular-
fullri velvild til allra, og þessi velvild kemur
átakanlega i ljós í því, að alla langar þá til að
gleðja aðra á einhvern hátt. Hin sanna jólagleði
viðheldur þessari velvild alla aðra tíma ársins
og tendrar þá síbrennandi þrá í hjörtunum, að
verða til blessunar. Jólagleðin minnir oss á allt
það, sem Guð befur fyrir oss gjört og innilykur
það allt í liinni stærstu veígjörð, að hann gaf
oss sinn eingetinn son til frelsis. Við þá stöðugu
ihugun kemur fram þakklæti og elska til Guðs,
sem elskaði oss svo að fyrra bragði. Enþarsem
elsku Guðs er úthelt í hjörtunum, þar förum
vjer að elska manninn, sem Guð elskar, ekki
vegna sjálfra vor, heldur vegna Guðs, án tillils
til, hvort oss finnst að þeir sjeu elskulegir eða
ekki. Og er vjer þannig elskum Guð, förum vjer
að fyllast af áhuga á því, að leiða manninn lil
hans, sem er upphaf gleði vorrar. Og þar sem
þessi kærleikur til Guðs býr í hjörtunum, þar
gjörir hann oss sáltfúsa, svo að vjer lærum þá
erfiðu íþrótt, að blessa þá, sem bölva oss, að
biðja fvrir þeim, sem hata oss. Þelta er erfilt,
en hafi hin sanna jólagleði fengið að fylla til-
veru vora, þá verður það erfiða auðvell.
Þetta sjáum vjer á dæmi Stefáns, er liann
deyjandi bað fyrir óvinum og drápsmönnum sin-
um, bað svo, að þeir, að minnsta kosli sumir
þeirra, báru þess menjar, svo að það varð þeim
til lífs. — Er jólagleði vor slík, að hún geti gefið
oss þenna krapt, þegar á reynir, þegar hatur og
óvild þjóta kring um oss eins og æðandi stormar?
Gleðileg jól! Guð gefi oss svo gleðileg jól, að
þau láti kærleika vorn verða þá hvað mestan,
er mest reynir á þolgæði vort.
3. Þegar á reynir, skapar hin sanna jólagleði
hina lijandi von í hjörtum vorum.
Hin lifandi von sjer hinn opnaða himinn; þar
sem Jesús er lil hægri handar Guði. Hin lifandi
von horfir þangað upp og öðlast nýjan krapt,
því hún veit, að þar uppi eigum vjer samaslað
i vændum, og að þar bíða eplir oss opnir hinir
cilifu armar, reiðubúnir til þess að taka á móti
oss; þessi von er því að eins kröptug, að vjer
höfum meðtekið jólafögnuðinn inn í lif vort;
þetta, að oss sje frelsari fæddur.
Vjer lítum aplur á Stefán. Hann stóð um-
kringdur af hatursmönnum sínum, er nístu tönn-
um gegn honum, en hann horfði rólegur til
himna og sá Jesúm, og það var honum nóg. —
Ilvað skaðaði þá dauðinn? Hvað stundarsárs-
aukinn? Hann vissi, að innan skamms fengi
hann að vera með vini sínum, sem liann tilbað
og trúði á. Og i þessari lifandi von sofnaði hann,
vært eins og barn við brjóst móður sinnar. —
Er jólagleði vor slík, að hún megni í krapti
hinnar lifandi vonar, að opna fyrir oss liimin-
inn, þegar mest á reynir, þegar sorgir og missir
og sjúkdómar og dauði umkringja oss? —
Gleðileg jól! Guð gefi oss svo gleðileg jól, að
vissan um, að oss sje frelsari fæddur, megni að
gefa oss hina lifandi von, sem grundvölluð er á
því, að hinn fæddi frelsari er einnig upprisinn
frá dauðum og lifir og ríkir með Guði föður í
einingu heilags anda um aldir alda.
Fr. Fiiðriksson.