Jólakveðja frá K.F.U.M. - 24.12.1916, Blaðsíða 10

8
JÓLAKVEÐJA FRÁ K. F. U. M.
íjelagsskap, en vissu þá ekki einusinni, hvar
halda ætti næstu fundi.
í litlum sal langt vestur á Yesturgötu, þar sem
ekkert sást til prýðis, fæddist þetta fjelag. Hvað
ætli að verðl úr þessu ungviði? spurðu menn,
og stofnandinn sjálfur, hið mannlega verkfæri,
gat ekki svarað því. Aðeins þetta vissi hann, að
hann gjörði það í Jesú nafni og í trausti til
Guðs. —
Og árin liðu og miklar breytingar urðu.
Reykjavikurbær óx jafnt og þjett og íjelagið óx
með bænum. Það dylst eigi að Guð liefur verið
i verki með þessu fjelagi. — Það lagði af stað
út á djúpið eptir Drottins orði. Það hafa stund-
um verið erfiðir dagar, talsverðir stormar og
mótbyr. En allt slíkt er umliðið. Höfuðsumman
af þvi öllu er þessi: Af Guðs náð er fjelagið
orðið það sem það er, og náð Guðs hefur ekki
verið árangurslaus. Og nú er K. F. U. M. orðið
18 ára, og hvað það á hinum liðna tíma hefur
verið fyrir marga unglinga og drengi er ekki
hægt að segja nú. Guð einn veit það til hlýtar.
Það hefur verið starfað, optast af afarmiklum
veikleika, opt hefur skort vísdóm og krapt, og
opt hafa verið miklir gallar á starfinu; opt
hefur vantað tæki lil þess að hafa það i góðu
lagi; en þrátt fyrir allt, alla galla og meinsemdir
og veikleika hefur þó aldrei vantað trúna á mál-
efnið, og ávalt hefur guðs orð setið í fyrirrúmi
fyrir öllu öðru. Það hefur verið lif fjelagsins. Og
ef jeg ætti í sem fæstum orðum að segja, hvað
K. F. U. M. er, og draga um leið saman sögu
þess í eina setningu, þá finnst mér ekkert hæfa
eins vel eða gefa eins góða lýsingu á þvi eins
og þessi orð úr Opinb.b. 3, 8. »Eg þekki, að þú
hefur lítinn mált, en hefur varðveitt orð mitt,
og ekki afneitað nafni minu«.
í þessu finnst mjer, að öll saga K. F. U. M.
sje fólgin. Og í trausti lil fyrirheitanna, sem því
fylgja, þá viljum vjer segja nú er 18 árin eru
fullnuð: Legg út á djúpið, á framtíðarinnar ó-
þekta djúp.
Fr. Fr.
Nafnið.
fegar áita dagar voru liðnir
og hann skyldi umskera, var
hann látinn heila Jesús, eins
og hann var nefndur af engl-
inum, áður en hann var get-
inn í móðurlifi. Lúk. 2, 21.
Það er mikill munur á nöfnum. Flest þeirra
gleymast, fáein geymast hjá hverri þjóð, enn
færri eru heimsfræg. Dauðinn kemur og dregur
svo undurlljólt blæju gleymskunnar yflr nöfnin.
En oft mega nöfnin sín mikils, þeim fylgir mik-
ill máttur, þau eru oft lyklar að gullkistum og
hjálp að þráðu marki.
Ef þú ert fátækur, þá er erfitt fyrir þig að fá
peninga í bankanum, en ef þú hefur fengið stór-
rikan mann til þess að tryggja lánið með nafni
sínu, þá liggja peningarnir á borðinu fyrir fram-
an þig. Ef þú sækir um stöðu, þá eru nöfn
mætra manna þjer mikil hjálp. Þetfa vita þeir,
sem útvega sjer meðmælabrjef.
En margir fara á mis við þá hjálp, sem hin
frægu nöfn veita, og' sú kemur stund, að jafn-
vel merkustu nöfnin missa sinn töframátt.
Inni í litlu herbergi í Nazaret var sagt við
unga, tatæka mey: »Þú munl fæða son, og þú
skalt láta hann heita Jesúm«.
Þetta nafn er oft búið að nefna á liðnum öld-
um. Hvílikur undramátturl Þar sem nafnið hef-
ur verið nefnt, þar hafa syndahlekkir hrokkið
sundur, þar liefur tinnusteinninn molast sundur,
dramh og hroki horfið, hinn brákaði reyr rjett-
ur við, hinum istöðulitlu geíið nýtt þrek. Myrkri
áhyggju og kvíða breytt í vonarljós, tárum í
bros, dauða í líf, deyfð í áhuga. Sú bæn, sem
Jesús setur nafn sitt undir, nær fram að ganga.
Málturinn fer ekki þverrandi, því að sá, sem
nafnið ber, er hinn sami í gær og í dag, já að
eihfu. Óumræðilegl ofl fylgdi þessu nafni á ár-
inu, sem er að kveðja. Alt hið bezta, sem fram-
kvæmt var á þvi ári, var framkvænt í nafni
Jesú. Alll hið bezta, sem orðið getur á árinu
1917, slafar af þessu nafni.
Tak á móti þcirri blessun, þeirri tryggingu
og þeim meðmælum, sem najnið veitir, þá veil-
ist þjer gleðiletjt ár. ... .
Prentsmiðjan Gutenberg.