Íslenzkt vikublað : sýnisblað - 22.09.1887, Blaðsíða 1
UNDSBOKASAFN ))
ÍSLENZKT^FlKUBLAÐ.
SýnisBlað.
Reylcjavík, Fimtud. 22. sejrtbr. 1887.
Sýnisblað.
55
íslenzkt Vikublaö“.
grciðslumanns eða bréfhirðingannanns. sem þcir ná
til.
Sýnisblað þetta er ætlað til að gefa hugmynd um
stefnu og snið blaðsins. — Að öðru leyti skal þotta
fram tekið:
Blaðið mun láta sér ant um að flytja svo fljótt
sem kostr er Ijósar og áreiðanlegar fréttir, og mun
hafa fasta fregnrita um alt land.
Ekki vcrðr ritgerðum synjað upptöku í blaðið
fyrir þá eina sök, þótt þær sé gagnstæðar stefnu
blaðsins, ef þær eru stuttar, Ijósar og kurteislega rit-
aðar; en svarað verðr þeim, ef þurfa þykir.
Blaðið mun ræða livert almont þarfamál, og gera
sér sérstakt far um að flytja scm mest af fræðandi
greinum.
Öll persónuleg ókurteisi, öll illkvittni á að vera
gersamlega útlœg úr dálkum blaðsins. Tilgangr blaðs-
ins er að gagna þjöðinni með því að útbreiða skoðan-
ir sínar, en skilyrðið fyrir að geta náð þcim tilgangi
er það, að blaðið sé svo úr garði gert, að það verð-
skuldi virðingu mótstöðumanna eigi síðr en fylgis-
manna.
Útgefendr blaðsins eru nokkrir í þingmanna tölu,
en sumir ekki. Hvorki þcir né heldr þeir menn,
sem hafa ritstjórnina á liendi, nafngreina sig. Að
eins verðr ábyrgðarmaðr blaðsins gagnvart prentfrcls-
islögunum nafngreindr, þá er það byrjar að koma út.
Það er stefna og innihald blaðsins, scm á að liafa áhrif
á álit manna á blaðinu, en ekki mannanöfn.
Annars verðr það aðal-reglan, að allar ritgerðir í
blaðinu verði með nöfnum liöfundanna.
„ísl. Yikubl.“ kemur út frá nýjári komandi einu
sinni í viku í sama formi sem þetta sýnisblað, lielm-
ingr blaðsins mcð smálctri. Það kostar 3 kr. ár-
gangrinn innanlands, er borgist fyrir 15. júlí, en ut-
anlands kostar blaðið 4 kr., er borgist fyrirfram.
Blaðið má panta hjáhverjum póstafgreiðslumanni
eða bréfhirðingarmanni á landinu og kostar þá 75
au. um ársfjórðunginn (þrjá mánuði), burðareyrir þar
í fólginn, og verðr þá að borga fyrir fram ársfjórð-
unginn.
Blaðið verðr þannig stœrsta blaðið, sem nú kemr
út hér á landi, og þó fjórðungi ódýrra en hin viku-
blöðin.
Þcir scm kaupa vilja næsta ár, eru beðnir að senda
vísbending um það
til afgreiðslumanns „Ist. Vikublaðs“
hr. Sigfúsar Eyniuiidssonar í Beylcjavíh.
fyrir nýjár, eða að snúa sér þegar til næsta póstaf-
Þeir sem ekki skrifa sig fyrir blaðinu í tíma,
eta ekki átt víst að geta fengið árganginn hcilan.
Útgefendr „Islenzks ViJcublaðs“.
MERKI VORT.
„Menn lieimta það sem þeir liafa ekki; menn
krefjast þess fastast, sem þeir sárast sakna“. — Svo
komst Dr. Gfeorg Brandes að orði fyrir mörgum ár-
um.
Með þessum orðum er bent á upptökin tilbreyt-
inga-hvata eðr framfara-löngunar einstaklinga og þjóða.
„Hvað er þjóðvilji?“ spurði þingmaðrinn. Hann
ætlaði víst að spyrja í þaula. — Þjóðvilji er auðvit-
að það sem — eklci endilcga sérhver einstaklingr, en
að minsta kosti — allr hávaði fulltíða og fullvita
manna meðal þjóðarinnar þráir. Þjóðviljinn getr
komið fram í ýmsu: í ósk um að varðvcita eitthvað
eða farga einhverju, að koma einhverju á fót eða
brjóta eitthvað á bak aftr.
Þjóðviljinn gotr verið meðvitandi sín eða ómeð-
vitandi, þögull eða látið til sín heyra.
Hann verðr sín meðvitandi og lætr til sín lieyra,
þá er ástand eða viðburðir gcfa tilefni til.
Svona er í stjórnarskrár-máli voru.
Sífelt og hvervetna á landi hér heyrist óánægj-
an með gallana á stjórnarfyrirkomulagi voru. Þjóð-
in flnnr vel, að stjórnin, útlend, ókunnug og ábyrgð-
arlaus, ber liana ofrliða í ráðum, synjar lienni sjálf-
1 forræðis þcss sem hverri þjóð eðlilega ber, sem kom-
i in er af ótemju-skeiði.
Þetta, að fá stjórnarskrá vorri svo breytt, að
þjóð og þingi sé trygt meira sjálfsforræði en nú —
að vér fáum innlenda stjórn, sem sé í samvinnu við
þingið — að vér fáum fulla trygging fyrir ábyrgð á
liendr stjórninni, ef hún brýtr skyldu sína að lögum
eða bakar landinu bersýnilegt tjón á þann liátt, er
lienni verði sanngjarnlcga sök á gefin — þetta er
þgóðvitji á IsJandi nú; því getr enginn neitað. Og
það liJýtr eðlilega að halda áfram að vcra þjóðvilji
þar til er því er fullnægt — þar til er breytingin
er fengin.
Hvort sem það tckr 5, 10, 50 eða 100 ár, oða
hve mörg ár sem það tckr að fá þcssu framgengt:
fyrri en því er framgengt er óhugsandi að þjóðin
liætti að þrá þcssa breyting og bcrjast fyrir henni,
noma landið leggist í auðn og þjóðin liætti að vera
til.
Því þessi þjóðvilji er sprottinn af ástandsins
cðli.