Ljós og sannleikur - 01.03.1919, Blaðsíða 7

Ljós og sannleikur
er ekkert himnaríki. MeiSan eg geng með þess-
ar minningar, finn eg aldrei hvíld.“
í sama vetfangi vaknaöi hún og sagöi, a’S
þetta gæti ekki alt veriö draumur.
Næst kvöld baö hún: „Drottinn, leyf mér aö
fara og hjálpa þeim!“ Og mörg kvöld baö hún
þannig, en bæn hennar haföi engan árangur.
Þá örvænti hún og mælti: „Er þá ekki til
neins að biöja? Fæ eg ekki svar?“
Loks baö hún: „Drottinn, eg veit ekki hvernig
eg á að biöja. Lof mér aö hjálpa öörum til þess
að fara til heiðingjanna, lát mig gjöra hvaö sem
er til hjálpar!“ Og í þetta sinn var bæn hennar
heyrð, þó aö hún vissi þaö ekki.
Þegar kalliö kom til hennar, og hún átti að
deyja, þá sagöi hún: „Eg hefi gjört svo lítiö.
Eg hefi reynt aö gera eitthvaö til gagns, en ekki
framkvæmt neitt. Eg vildi óska, aö eg gæti fengið
vitnskju um, aö eg hafi þó hjálpað, þó ekki
væri nema ofurlítið!“
Og í þetta sinn kom ekki engill til hennar
heldur vinur, sem hún haföi aldrei þekt. Kín-
verska barnið kom hlaupandi til hennar á bein-
um, hraustum fótum. Stúlkurnar frá Afríku
komu til hennar svo frjálslegar í fasi og ljóm-
aði ást og gleði úr augum þeirra. Og litla Hind-
úa-stúlkan kom til hennar. Hún var ekki brúöur
lengur, heldur var hún aftur oröin áhyggjulaus,
lítil telpa. Og auk þess mætti henni ótölulegur
fjöldi fólks, er heilsaði henni meö þessum oröum:
„Þú sendir oss lækna, kennara og trúboöa, sem
komu meö Krist til vor. Þú miölaöir tíma þin-
um, peningum þínum og kærleika þínum, til aö
hjálpa oss. Þú þekkir oss sem þínar eigin systur.
þín eigin börn, þú elskaöir oss og komst oss í
kynni viö Krist.“
Og konan var hrædd um, aö þetta kynni að
vera draumur, og hún spuröi:
„Veitist mér sú náö, aö flytja meö mér til
himnaríkis minninguna um þessa elsku?“
Og svariö kom: „Þetta er himnaríki!“
7
Lífið í'Guði.
Eftir Miss Bertha M. Dowd.
Þegar eg fyrir nokkrum árum fór aö láta
Guö stjórna mér, þá bauð hann mér aö keppa
aö einu takmarki, og þaö var aö lifa og dvelja
stööugt í Drotni, meö árvekni og samviskusemi.
Einn dag, þegar eg var að biöja hann, varö
eg fyrir svo dýrölegum áhrifum, aö mér fanst
eg algerlega vera umvafinn af Kristi, og eg
misti sjónar á sjálfri mér.
Nokkru síðar varð eg veik, og baö eg þá
Jesúm aö gjöra sig dýrðlegan x veikleika min-
um, og eg bað hann aö lækna mig. Eg spuröi,
hvernig hann gæti öðlast dýröina meö því aö lina
þjáning mína, og aftur fanst mér eg vera al-
gerlega umvafin af Kristi. Mér var sýnt, aö et
eg væri sjálf hulin, en Kristur væri alt í kring-
um mig og yfir mér, aö dýrðin mundi setjast
yfir hann og ekki snerta mig. Þetta var mér veí
ljóst.
Þegar eg las vers eins og þessi: „Sá, sem
dvelur í leynistað hins hæsta, mun hvíla í skugga
hins almáttuga. Hann mun skýla þér meö srn-
um fjöðrum og undir hans vængjum muntu hugg-
un finna,“ þá skildi eg, hversu gott er að biöja
Guö leynilega. Þaö er satt, aö þeir, sem þurfa
að vinna fyrir viöurværi sínu, geta ekki eytt
eins miklum tíma og þeir mundu óska, til aö
biöja í leyni, en þaö er líka satt, aö vér getum
lifaö í stööugu bænarsambandi viö Guö, þrátt
fyrir annir dagsins. Þaö er aö eins mögulegt meö
því aö deyja sjálfum sér, og svo fór eg að biöja
Guö, aö leiöa mig inn á þennan veg. Eg gekk
í gegnum margar þrautir og raunir meö þetta
takmark stööugt fyrir augum. Stundum var eld-
urinn heitur og byrðin þung. Eg gat ekki ætíö
séö Guðs hönd í öllu sem mér bar aö höndum,
eins og eg sé nú, en smánx saman opnaöi hann
augu mín.
Eitt af þvi, sem hjálpaði mér áfram til sigurs,
var sá ásetningur rninn, aö mögla aldrei né kvarta
um kjör mín eöa kringumstæður. Guð sýndi mér
í orði sinu, hve mikil synd það er, aö mögla og
kvarta, þegar vér höfum lagt oss í hans hönd
og vitum, aö hann lætur þaö eitt fram viö oss
koma, sem oss er fyrir beztu. Þaö er þvi skort-
ur á trú, aö treysta honum ekki fullkomlega.