Ljós og sannleikur - 01.02.1920, Blaðsíða 3

Ljós og sannleikur
91
cinn Nói og eitt björgunarskip; nú eru uppi
margir Nóa líkar og mörg björgnnarskip. OríS
GuSs er prédikaS á margan veg, til þess aS menn-
irnir hafi enga afsökun.
Jesús ræöur vinum sinum til aS „líta upp“,
þegar þeir sjái þetta: Bygginguna, og þá, sem
kaupa og selja. Mennirnir gera sér far um aS
umsteypa alt og mynda nýja stjórnarskipun,
koma á alnýju þjóSfélagsskipulagi. Nú stendur
■einmitt sú öldin yfir, en menn vita eigi aS tím-
inn er naumur. Öll áform mannanna fara fram,
án þess aS tekið sé tillit til mannssonarins eSa
hann sé spurSur ráSa. En andi GuSs gefur þessa
skýringu: „Hann mun blása á þá og þeir munu
visna.“ Alt er eins og dærnt til aS mishepnast,
umhverfast, gerbreytast.
Legg þú engan tígul í Babelsturn vorra tíma.
Taktu engan þátt í byggingunni. Þeir segja
jiessir byggingarmeistarar: „KomiS og hjálp-
iS oss til aS nmskapa þjóSfélagiS. Alt snýst um
■endurbyggingu hiS ytra, hún á aS koma í staS-
inn fyrir afturhvarf og endurfæSingu. Biblían
segir aS endursköpun sé sama sem endurfæSing.
En meistararnir í ísrael segja: „Hvernig má
]iaS verSa?“ Þeir kalla þaS heimsku eina og
<lraga dár aS því og bæta því viS, aS þeir hafi
miklu betri ráSstöfun meS höndum.
Hver er þá rót ógæfunnar? Taktu grant eftir
ráSagerðum manna nú á dögurn. Þá muntu sjá,
aS alveg er vonlaust um, aS þeir geti af eigin
mætti bjargaS sér úr þeirri ófæru, sem þeir eru
soknir i. Menn kenna öllu öSru um, en sjálf-
um sér, en, þó er þeim sjálfum alt aS kenna;
rót ógæfunnar býr i þeirn sjálfum. Blindur leiS-
ir blindan og báSir falla í sömu gröfina.
En þér.bræSur og systur, eruS ekki i myrkrinu,
þér eruS börn ljóssins. Börnum ljóssins eru þau
réttindi veitt, aS þau megi lýsa upp. LátiS eigi
hugfallast út af þeim örþrifaráSum, sem menn-
irnir grípa til, til aS gera sjálfa sig betri —
þaS er síSasta tilraunin þeirra. Þegar Örkinni
var lokaS á dögum Nóa, þá fundu þeir, sem
utan dyra voru, aS þeir gátu ómögulega betr-
að sig sjálfir; allar tilraunir í þá átt reyndust
árangurslausar. Þeim var sópaS burtu; þeir ein-
ir björguSust, sem voru í örkinni.
LesiS orS GuSs. GuS vill birta ráS sitt og
vilja, hann vill birta tilgang sinn meS sitt fólk.
ef þeir, sem eru vinir hans, eru fúsir og auB-
mjúkir og vilja ganga syni hans á hönd. Anda
GuSs þóknast aS birta þá hluti, sem eru i vænd-
um. Kröftugasta meSaliS er hiS ritaSa ofS GuSs
prédikaS í krafti heilags anda. Drottinn veitir
viS og viS beinar opinberanir, en þær skulu
ávalt vera í fullu samfæmi viS orS hans, þær
mega aldrei koma í mótsögn viS þaS.
„En þegar þetta tekur aS koma fram, þá rétt-
iS úr ySur og lyftiS upp höfSum ySar, því aS
lausn ySar er í nánd.‘‘ Lúk. 21. 28.
(Þýtt úr sænsku).
Skipið í storminum.
(Matt. 8, 23.—27.)
Kirkjunni er líkt viS skip í ósjó, þvi aS hún
er stríSskirkja.
Skip Drottins hefir ávalt gengiS fyrir gufu-
afli, löngu áSur en gufuvélin fanst; hún geng-
ur fyrir gufu, senr streymir frá eldi andans og
vatni lífsins.
Þessi kraftur hefir aldrei JirotiS, skipiS hefir
sigraS alla storma á. hafi aldanna. Ó, hve skip
Drottins Jesú hefir orSiS aS þola þungan sjó
og sterka storma.
Þeir stormar risu óSara, en skipiS lét í haf,
síSan hafa þeir risiS aftur og aftur og munu
ávalt rísa, uns þaS er komiS í höfn aS fullu og
öllu.
Stormar þessir hafa skolliS á snögglega, ver-
iS hvassir, en skammvinnir, stundum hafa þeir
fariS hægt af staS, en vaxiS og orSiS langvinn-
ir, en skip Jesú hefir staSiS þá alla af sér, og
þaS mun gera þaS framvegis, af því aS hann
er sjálfur innanborSs; hliS heljar skulu aldrei
sigrast á kirkju hans eSa verSa henni yfirsterk-
ari.
Vindarnir hafa blásiö úr öllum áttum, frá
GySingdóminum, frá heiSindóminum, frá vís-
indunum, frá blindri vandlætingasemi, sem hef-
ir nafn Krists á vörunum, en hatar hann í hjarta
sínu. Skammarleg hafa þau óveSur veriS. ís-
köld fyrirlitning, heiftúSugt hatur, tryltar of-
sóknir, illir villudómar, kesknisfull afbökun,
svartasta vantrú, illkvitnislegar hártoganir,
holdleg valdasýki. — í þessum og þúsund öSr-