Láki - 19.06.1919, Blaðsíða 3

LÁKI
3
„Viltu borða?
Viltu’ ekki borða?
Viltu’ ekki bita, vina mín góð?
Hérna’ er kjöt,
hérna smjör,
hérna brauð,
hérna mjólk,
mjólk úr henni Skrautu,
Skrautu, sem er kostakýr, '
og bezta brúðargjöf.
En eg býð þér koss,
brennandi lcoss, /
af brennandi vörum,
lítið ljóð,
létta vængi,
vængi, sem þú sér,
ef þú leggur augun aftur.
Tár?
Láttu tárin brynja,
—- ekki á kjötið,
ékki á smjörið
og fyrir alla guðanna slculd ekki ofan
i mjólkina.
Tár,
tár, sem líða af lindum þeim,
sem líf og dauði signa.
Mensa rotunda.
Dagur dýrðarinnar.
Eg er greindur, þvi að eg er úr Fló-
anum, og eg get orðið hrifinn, því að
eg hefi lesið Kapítólu.
Og mikið skelfing held eg að það
hafi verið heimskur maður, sem sagði,
að Jón Sigurðsson væri að verða að
landplágu. Að minsta kosti var hátíða-
haldið á afmælisdegi bans eitt það dýr-
legasta, sem eg get gert mér í hugar-
lund.
Eg var staddur í Reykjavík þann 17.
og eg gekk niður í bæ, þegar eg var
búinn að éta. Eg fór bara til að borfa
á hátíðina, þvi ekki ætlaði eg að lialda
í’æðu eða neitt þess háttar.
pegar niður í bæinn kom, sá eg nú
eiginlega ekki annað, en silkikjóla, stíg-
vél og hvít brjóst. — J?etta fannst mér
nú, manni á kúskinnsskóm, geta verið
alveg nógur afmælisfagnaður út af fyr-
ir sig, að minnsta kosti býst eg ekki
við, að mér verði sýnd s v o mikil
samúð dauðum, að fólk gangi svona
ljómandi vel til fara. Og það var eg svo
hjartanlega sannfærður um, að hér
lcomu allir saman, einungis í því augna.
miði, að heiðra minningu Jóns Sigurðs.
sonar, — eða var það ekki?
En þáð var nú meira en þetta! J?að
var spilað á eitthvað á Austurvelli, eg
sá ekki fyrir mannþrönginni hvað það
var, en mér heyrðist það vera har-
imonika.
pað var skemtilegt! Ó, þessir ljúfu,
dillandi tónar, þrungnir töfrum,
þrungnir seiðmagni, þrungnir fegurð
og listnæmi. pað þar þá heldur munur
eða munnharpan mín.
Svei mér þá: Eg roðnaði.
Og svo fór alt upp i kirkjugarð. Og
eg líka. Hvílík göfgi, heilög og háfleyg
greip mig, við að sjá upp á seremoni-
una og heyra ræðuna, sem haldin var
við leiðið hans Jóns sáluga, eg held að
sál mín liefði leyst upp í gufu og stigið
upp í heim andanna, hefðu ekki dreng-
irnir æpt: „aðgöngumiðar“,og cigarettu-
reykurinn borist að vitum mér, og