Liljan - 01.01.1916, Blaðsíða 8

4
L I L J A N
Mjög er skemtilegt að vera í þessum flokki fyrir þá,
sem vilja verða að manni, vilja leggja hart á sig
og læra, en fyrir gauð og bjálfa og hviklynda og lala
er það erfitt, og þeir haldast ekki lengi við í honum,
af því að ekkert er varið í þá.
Sannir Væringjar reykja ekki, neyta ekki víns, segja
aldrei vísvitandi ósatt, hrekkja aldrei né leggjast á
lílilmagna, eru ekki montnir, jála yfirsjónir sínar og
standa við orð sín, og stunda all sómasamlegt og gott.
I5eir verða ekki slrax fullnuina í þessu öllu en þeir
keppa eftir því. Kjörorð þeirra er: sannur og irúr,
og höfuðmeginregla er þessi:
»Alt sem er sall, alt sem er sómasamlegt, alt sem
er rétt, alt sem er lireint, alt sem er gott afspurnar,
livað sem er dygð, og hvað sem er lofsvert, geíið
gaum að því«. (Fil. 4, 8.).
Allir drengir geta æft sig í þessu, þótt þeir séu
ekki í Væringjaflokknum, og þeir sem elska Guð sinn
og ættjörð sína, kappkosta að gera það.
Ég óska að allir drengir á íslandi vildu leggja
stund á þetta; það væri gott fyrir landið.
K
Fánasöngur Yæringja.
Lát blakta við bláloftið hátt
yfi’r brosandi ungmenna fjöld
þann fána, er eykur oss marksækinn mátt
og minnir á síhreinan skjöld.
í friði skal hefja’ ’hann að hún,
því heilaga táknar hann rún.