Liljan - 01.01.1916, Qupperneq 11

1
L I L J A N
7
Sadie llýtli liann sér út úr stofunni og skundaði niður
dyraþrepin. Hann var í skátabúningnum sínum, bar
malinn á herðum sér og hélt á ferðatösku í hendinni.
Á milli stuttbrókanna og sokkanna skein í ber hnéin,
sem vou ósólbrend og hvít sem mjúk meyjarhönd.
þegar hann livarf fyrir götuhornið, sá hann að mamma
hans og Sadie veifuðu til hans í kveðju skyni. Dreng-
irnir á götunum, sem voru of ungir til þess að geta
orðið skátar heilsuðu lionum með öfundarsvip og
jafnvel lögregluþjónninn kinkaði lil hans kolli og sagði:
»Ert þú skáti Jimmy?«
»Nei« svaraði Jimmy stuttur í spuna, því að slíkar
spurningar voru óþarfar, þegar menn sáu að hann
var i skálabúningi. »Eg er Sankti Kláus og ætla að
fara að fylla jólasokkana«*).
En lögregluþjónninn gal líka verið fyndinn. »Fáðu
þér sjálfur þá eina sokka«, sagði liann. »Ef það
kæmi grimmur hundur og sæi á þér fæturnar — «
Jimmy vildi ekki heyra meira og þaut sem kólfi
væri skotið inn á járnbraularstöðina. Framhaid.
Sí
■ - • l kl .1. 'ZcltJk : ' * •■‘.-C: v. • t
S m á v e g i s.
Ef til sólar sést, getur þú tundið állirnar með úrinu þínu.
t*ú finnur suður með þvi að halda úrinu fiötu og láta
litla vísirínn vita móti sólu, þá er suður mitt á milli þeirr-
ar stefnu og stefnunnar frá miðju úrskífunnar að XII,
*) í Englandi og Ameriku eru ekki höl'ð jólatré á jólunum
en börnin þar trúa að Sankti Kláus komi jólanóttina og
fylli sokkana þeirra með jólagjöfum. Pjvð.