Ljósvakinn - 01.10.1922, Blaðsíða 7

LJÓSVAKINN
7
ekki að ganga inn að arninum í her-
berginu yðar?«
»Já, gerum það. Ég skal koma Qdu
í rúmið og svo getum við talað saman
í góðu næði«.
Að svo búnu settust þær mæðurnar
niður og tóku að tala saman um »spá-
menn, postula, helga menn og píslar-
votta«, frá uppbati veraldar.
Þegar þær voru seztar, sagði frú L.
»Segið mér nú, hvað gerir yður svo
vissa um, að Jesús komi bráðum. Ég
trúi því, að hann muni koma; og það
er ætlun mín, að það verði ekki fyr
en eftir 50 eða 100 ár, og þess finst
mér langt að bíða. Haldið þér, að bann
komi fyr?«
»Já, það beld ég áreiðanlega«, svaraði
frú Br. »og ég skal segja yður, hvers
vegna ég held það. En ég vil þó held-
ur láta hiblíuna mína segja yður það.
Ég ætla að lesa fyrir yður í 24. kapí-
tula í guðspjalli Matteusar, í 3. verzinu
er sagt frá þvf, að lærisveinarnir komu
til Jesú og spurðu Jesú sömu spurnÍDgar
og þér liafið spurt mig«.
»Seg þú oss, hve nær mun þetla
verða? Og hvert er tákn komu þinnar
og enda veraldar?«
»Hverju svarar liann?« spurði frú L.
Hann tillók enga ákveðna stund eða
dag, því að það mundi hafa gert þessa
fyrstu lærisveina hans mjög hugdeiga;
en í stað þess sagði hann þeim frá
táknum nokkrum, og er þau sæust þá
mælli af þeim vita, að endirinn væri i
nánd.
í 14. verzinu segir hann t. d.:
»Og þessi fagnaðarboðskapur um ríkið
mun prédikaður verða, um alla heims-
bygðina, til vitnisburðar öllum þjóðum
og þá mun eudirinn koma«. Frh.
Hvernig er hægt að varðveita
æsku og heilbrigði?
Eitt af því sem stuðlar að því, að
maðurinn haldi æskufjöri sínu og heil-
brigði, er það, að hann forðist alt, sem
veikir heilsu hans yfir höfuð að tala.
t*eir eru margir, sein gefa sig ekki að-
eins á vald eirðarleysi, áhyggjum,
óánægju öfund, reiði, hatri og öðru
og öðru slíku, sem getur svo auðveldlega
hertekið tilíinningalíf manna, heldur líka
troða undir fótum allar heilbrigðisreglur
eða því senr næst. Menn hreyfa líkam-
alt of lítið, og við það veiklast lífskraft-
urinn. Menn sækjast eftir að ganga í
fyririrlestrasali eða á aðra openbera staði
og setja tímum saman í eitruðu kolsýru-
lofti; svo eta menn nærri þvi helmingi
meira en þeir þurfa, og fylla magann,
með öllu sem nöfnum tjáir að nefna:
kálmeti, kökur ávexti og sykrað berja-
mauk allskonar, matsöluhúss-krásir o.
11. o. fl. — alt þetla reka menn ofan
í maga, sem ef til vill er fullsadd-
ur fyrir og oftast þó til þess að hann
geti möglunarlaust tekið við öllu þessu,
sem þeir demba í hann sínu af hverju
taginu. Og svo að einni klukku-
stund liðinni bæta menn hér ofan á
ísköldum drykkjum og annari »hress-
ingu« þangað til veslings maginn ræður
ekki við neitt og kemst i hina verstu
klípu.
Svo baða menn sig ekki nógu oft, til
þess að halda svilaholunum opnum á
hörnndinu og láta sér lynda að lungun
fái sem minst loft í sig við andardrátt-
inn. Menn staulast á fótum, þangað til
klukkan slær 12 á miðnætti, einmitt þá
er þreyttur líkaminn ætti að hvílast og
endurnærast. Menn eru ekki nógu kyr-