Ljósvakinn - 01.01.1925, Blaðsíða 3

LJÓSVAKINN
3
Hann er kominn.
Hver? — Jesús? Já, hann er kominn,
hann er farinn burt og mun bráðlega
koma aftur. Verki hans hjer á jörðunni
er lokið og nú er hann að búa oss slað
á hæðum, síðan kemur hann aftur til
þess að taka oss til sín, svo vjer getum
verið þar, sem hann er.
En staðgöngumaður hans, Heilagur
andi, hinn »annar talsmaður« er kom-
inn lil þess að skipa sæti hans og vinna
verk hans þangað lil hann kemur aftur.
Hvað eigum vjer svo að gjöra viö hann?
Vjer eigum að veita honum viðtöku,
ekkert annað. Hann er sá himneski
gestur; rým til fyrir honum, bjóð hann
velkominn, vísa honum til sætis, sýn
honum heiður, og gjör hann kunnan fyrir
öðrum. Hann er kominn — »kominn til
eignar sinnar, og hans eigin menn tóku
ekki við honum«. Enginn getur komið
í hans stað. Þú verður að leyfa honum
að gjöra alt sjálfum. Kalla aðeins á hann,
þar með endar þitt verk, og hans byrjar
og heldur áfram. Hann kemur persónu-
lega. Hann lifir sínu eigin lífi í þjer.
Petta er hin brýnasta nauðsyn. Hjarta
þitt á að vera heimili hans, hásæti hans,
hans varanlegi samastaður.
Ef þú kallar á hann inn, þá verður
þú að lála hann hafa nóg rúm.
Vilji þinn — alt hugsunarafl þitt og
viska verður ekki einungis að vera sam-
kvæm honum, heldur einnig að leggjast
algjörlega í hans hendur, þú verður að
fela honum alt þitt. Hann er kominn,
og ef hann kemur inn, verður hann að
koma eins og herra, annars vill hann
ekki vera hjá þjer. Hann vill ekki eiga
hjarta þitt í fjelagi við neinn annan, hann
kemur inn eins og fræðari og vegvísari
til þess að »fræða yður um alt«. Ef þú
ætlar að veita honum viðtöku, svo verð-
ur þú að láta sjálfan þig af hendi
skilyrðislaust. Hanti hefir rjettmætan
kröfurjett, og hann verður að viðurkenn-
ast. Hann verður að viðtakast í trú, því
að á annan háll gelur það ekki skeð;
eins og þú hefir tekið á móli honum,
svo verður þú að lifa í honum. »Hinn
rjettláti mun lifa fyrir trúna«. Hann
kemur inn — þú verður eign hans.
Er þetta alt og sumt? — Nei, ónei, það
er aðeins byrjunin. Hann á heima hjá
þjer. Hann hreinsar þig, hann frelsar þig.
Hvað svo — Hann kennir þjer alt. Alt
í einu? — Nei, nei. Líf þitt er í hans
liendi og tekur jöfnum framíörum, stöð-
ugum sívaxandi framförum, þar til full-
komnuninni er náð, það er að segja, ef
þú leyfir honum að vinna þelta verk. Mun
þetta verk ætíð verða sjálfum þjer geðfell?
— Það inun ætíð verða gagnlegt og
miða þér lil heilla. Hann gerir ekkert
glappaskot, alt það sem hann gjörir
verður þjer til góðs. En verður slíkt líf
sem þelta, ekki gleðisnautt líf fult af
þjáningum? — því fer fjarri. Allri bar-
áttu þinni, sem háð hefir verið í vonleysi,
mun vera lokið, en í stað þess mun
ævarandi rósemi, friður og gleði streyma
yfir líf þilt. Pað sem áður var vant að
þjá þig, mun nú framleiða unaðslegt
bros á vörum þinum, þú munt öðlast
fullkominn frið.
En sjáðu, hversu mikið er það ekki
sem jeg þarf að láta af hendil hversu
margt, sem jeg verð að segja skilið við!
Já, en hvers virði er það alt saman
— þitt eigið jeg! Já, þú hefir skifti á
þjer sjálfum og honuin sjálfum; þú færð
hans vilja og hann tekur þinn, fyrir
synd þína færð þú heilagleika hans, þú
verður alls ekki sama persóna og þú