Ljósvakinn - 01.03.1925, Side 8

24
LJÓSVAKINN
ur fengið rjetla skoðun á eðli Krists,
starfi hans eða hinni háleitu ákvörðun
Guðs viðvikjandi endurlausn mannanna.
E. G. W.
Hitt og þetta.
Aö hafa oröið fyrir margskonar raunum,
er líkt og að kunna mörg tungumál, maður
á hægra með að skilja aðra, og að gera sig
öðrum skiljanlegan.
Vjer getum ekki öðlast meiri trú, en vjer
hagnýtum oss.
Að eins guðelskandi augu, geta lesið rjett
Guðs bók.
Sjerhver syndsamleg nautn stælir mót-
stöðumált sálarinnar gegn Guði.
Pegar kirkjan býður heiminum inn, þá er
tími til kominn fyrir Guðs börn að ganga
út. Pví Kristur og Belial eiga enga hlut-
deild saman.
Viska er betri en auðæfi. Viskan gætir þín,
en þú verður að gæta auðæfanna. Auðæfin
minka eftir því sem af þeim er tekið; en
viskan eykst við að nota hana.
Lýgin loöir ’vid. Lítill blaöadrengur
skrökvaði einu sinni til þess að geta selt
blað, sem hann var með. Þetta frjetti kenslu-
konan í sunnudagaskólanum. »Vildir þú
skrökva fyrir tíu aura?« spurði hún einn
drenginn, sem hjet Hans.
»Nei, ungfrú«, svaraði Hans skelkaður.
»Fyrir 25 aura?« »Nei«.
»Fyrir krónu?« »Nei«.
»Fyrir 1000 krónur«.
Nú hugsaði Hans sig um. Fúsund krónur
voru miklir peningar. Hversu margt var ekki
hægt að kaupa fyrir þær!
Meðan hann enn sat og gruflaði út í þetta,
kallaði annar drengur fyrir aftan hann:
»Nei, ungfrú!«
»Hvers vegna ekki?« spurði kenslukonan.
»Af því, að þegar þúsund krónurnar eru
búnar, og það ,sem maður hefir keypt fyrir
þær, er líka búið, þá er lýgin enn við líði«,
svaraði drengurinn.
Og þannig er það. Lýgin loðir við, það
sem vera má að við hana ávinnist, eyðist og
hverfur, en iýgin verður við iíði, og þú verð-
ur að bera hana hvort þú vilt eða ekki, og
það er þung byrði. Sannleiksástin er hyrn-
ingarstcinn hugarfarsins, þegar hann er ekki
lagður traustlega hjá liinum ungu, verður
ætíð ótraustur staður í byggingunni.
Það er tsainfjelng; vort við
Kriwt, persónulegt samband vort við hinn
lifandi fi elsara, sem gerir oss færa um, að
vinna sigur á hinum náttúrlegu tilhneiging-
um. Seg hinum þreylta vegfaranda, að lil
sje almáttug hönd, er vilji og geti haldið
honum uppi, seg honum frá frelsaranum Jesú
Kristi, sem hefir meðaumkun með honum.
Pað getur ekki fullnægt honum að trúa
þvingunarlögum — trúa því, sem engin með-
aumkun felst i og ekki getur heyrt óp hinna
nauðslöddu; hann þarf hlýja, sterka hönd
er hann geti gripið í og viðkvæmt og trútt
hjarla er hann getur reitt sig á. Leitastu við,
að sannfæra hann um, að Guð sje honum
nálægur og horfi á hann með ástúð og nær-
gætni. Hvet hann til þess að hugsa um föð-
urinn, sem ávalt hefir hrygð í hjarta sakir
syndarinnar, föðurinn, sem ávalt rjettir út
hendur sínar móti syndurura, föðurinn, sem
segir við oss: »Jeg skapa ávöxt varanna:
Friður, friður fyrir fjarlæga og fyrir nálæga,
jeg lækna hann«. Es. 57, 19.
LJÓSVAKINN,
málgagn S. D. Aðventista, kemur út einu sinni i mán-
uði. — Kostar kr. 2,75 árgangurlnn,— Ojalddagi 15. jan.
og fyrirfram.— Ótg.: Trúboðs.tarf S. D. Aðventista. —
Ritstjóri: O J. Olsen. Sími 899. Póstli. 262. — Afgreiðslura.
J. G. Jónsson, Ingólfsstr. 21 B.
Kanpendur LjökvuIíhiih
eru beðnir gera svo vel að láta afgreiðslu
blaðsins vita þegar þeir hafa bústaðaskifti.
Prentsmiðjan Gutenberg.