Kennarinn - 01.04.1898, Qupperneq 4

—84—
FERMINGIN.
“Afneitar þú af ölla hjarta
djöftinum og öllum hans verkum
og öllu hans athœjif
“ Tráir þú af öllu Jijarta á guð
föður, son og Jieilagan anda?
“ Viltu standa stöðúgur í þess-
um sJcírnarsáttmála þ'mum aJJt
til þinnar dauðastundar f'
Og börnin sögðu já. í áheyrn
liins lifandi guðs sögðu [>au [>að;
frammi fyrir guðs söfnuði töluðu ]>au
það.
Hjörtun voru hrærð og heit svo af
gnægð hjartans mælti munnurinn.
Börnin hiifðu áður verið færð
drottni í heilagri skírn, nfi höfðu [>au
fengið kristilega ujipfræðslu og lært
í sálu sinni að trúa á frelsara sinn <><>■
c5
elska hann, sem elskaði ]>au að fyrra
bragði.
t>au vissu, að fermingin var ekki
sakramenti heldur að eins kirkjuleg-
ur helgisiður, til }iess ætlaður að
gjöra ]>eim skírnarhoitið ininnisstœtt
og hvetja þau til að efla [>að og
varðveita.
iDeim var Ijúft að ondurnýja skírn-
arsáttniálann og “játa hinni góðu
játningu í viðurvist margra votta,”
áður en [>au gengu til guðs borðs í
fyrsta sinn.
Og foreldrarnir fylgdu börnunum
með brennandi hjörtum og titrandi
tárum að altarinu og guð faðir lagði
börniu við hjarta sitt og undirskrif-
aði sáttmálann í fórnarblóði frelsar-
ans.
Og ]>etta var sáttmálinn: “liver
sem trúir á soninn, sá hefur eilíft líf.’’
Svo lagði presturinn liendur yíir
[>au, og allur söfnuðurinn beygði sig
fyrir drottni og bað til guðs fyrir
lönibum lijarðarinnar.
Loks krupu ]>au við altaris-grát-
urnar og meðtóku sakramenti drott-
ins í barnslegri, biðjandi trú.
Og nú eru [>au komin út í lieim-
inn og ]>ar heyja ]>au stríðið við
freistingar og syndir.
Guð hjálpi börnunum! Hvernig
eiga [>au að geta reynzt trú allt til
dauðans, svo drottinn geíi [>eim lífs-
ins kórónu?
.íú, [>eim er í hendur fengið sverð
andans, sem er guðs orð. Með ]>ví
eiga ]>au að geta slökkt öll eldleg
skeyti hins vonda. Og undir því,
hve vel [>au beita [>ví vopni, er sigur
eða ósigur þeirra í baráttu lífsins
kominn. Ef ]>au gleyma guðs orði
er ógæfan vís, en ef þau lialda áfram
að læra ]>að, halda áfram að koma i
sunnudagsskólana og sækja guðs-
þjónustur og þannig talca framförum
í þekkingu hinnar kristilegu opinber-
unar, skal vopnið verja þau gegn
öllum óvinum.
Ó, ny-fermda barn, [><> þú gleymir
öllu öðru, þá gleymdu aldrei ferm-
ingardeginum þinum! Og ]><’> ú
gleymir honuin þá gleymirguð aldrei
þvi, sein [>ú ]>á gjörðir og minnir
biír á |>að á detri liins mikla dóms.
Og vei þeim, sem hneyxlar þessi
börn! “Betra væri lionum að inylnu-
steinn væri festur um liáls honum
og honum sökt í sjó, en að hann
lineyxlieinn af þessum smælingjum.”
Drottinn legg'i síná blessun yfir
barnafermingarnar í söfnuðum vorum
á þessu vori.