Kennarinn - 01.10.1900, Blaðsíða 8

188
Lexía 4, Nov,, 1000. 21. sd. o. trín.
BRÆÐURNIR FARA MEÐ BENJAMÍN.
* I. Mús. 43:11-23.
11. Þá sagði ísrael faðir þeirra við þá: Ef það er svo, þá gerið þör það; takið af
gæðuin landsins í ílát yðar, og færið manninum að gjiif, nokkuð af baisami og
liunangi, jurtum, myrru, nytum og mandel. 12. Takið og með yður annað silfur,
og þaö silfur, sem var ofan á í sekkjum yðar; má ske það sö orðið af ógætni. 13.
Takið líka bróðir yðar, takið yður upp og farið til mannsins! 14. Og gud almdtt-
vgur gefi yður nú miskun hjd mannimum, svo hann sleppi við ydur hinum bróður yðar
og Benjamín; eg er nú sem sú, er mist hefur böm sín. 15. Og mennirnir tóku )>esiar
gáfur og tvöfaltailfur, þeir tóku líka Benjamín; tóku sig upp og fóru til Egyfta-
lands og komu fyrir Jósei'. 10. Og sem Jósef sá Benjamín með þeim, sagði hann
við ráðsmann sinn: far þú með þessa menn inn i húsið, og slátra þií og matreið, því
þessir inenn eta með mór dagverð í dag. 17. Og maðurinn gerði sem Jósef bauð,
og fór með inennina inn í Jósefs hús. Og mennirnir urðu hræddir, að þeim var
fylgt í Jósefs liús, og sögðu: Vér erum vegna silfursino, sem livarf aftur í sekki
vora, hingað leiddir, svo hann geti að oss ráðist og yfirfallið oss, og gert oss að
þrælum BÍnum og asna vora. 19. Þá gengu þeir til ráðsmanns Jósefs, og töluðu við
hann úti fyrir dyrum hússins. 20. Og sögðu: Æ, lierra minn! vdr lcomum hingað
áður til að kaupa vistir. 21. ()g þegar vér voruin liéðan komnir í áfangaBtað, og
opnuðum sekki vora, þá var silfur hvers eins í lians sekk, vort silfur með sinni
vigt; og vér erum nú komnir með það aftur. 22. Og annað silfur höfum vór komið
með tíl að kaupa fyrir mat. Vér vitum ekki hver lét silfrið í sekki vora. 23.
Hann svaraði: verið rólegir, óttist ekki! Yðar guð og yðvarra feðra guð hefur
sent fjársjóðu í sekki yðar. Yðar silfur kom i mína hönd. Siðan leiddi hann
Símeon út til þoirra.
LEXÍAN SUNDURLIDUD.
I. llreinslcilni og heiðarleg breytni, 11, og 12. v.
II. Ábyrgðin fengin, 13. v.
III. Batnin, 14. v.—Ekkert geta foreldrar geflð börnum sínum betra viö burtför
þeirraúr föðurgarði, lieldur en bænir um styrk þeim til handa í baráttu þeirra við
spillingu og freistingar lífsins.
IV. Burtfönn,—lllýðni, 15. v.—Ef vér skyldum burfa að reyna andlogt hallærl,
þá teljum ekki eftir oss, að leggja eins mikið á oss, til að sækja guðs orða
fæðu, eins og þeir iögðu á sig til að sækja fæðu lianda líkaralegu líll síuu.
Ekki skulum vér lieldur skorast undan að leggja i sölurnar eins og Jakob.
V. Konunglcgarviðtökur, 16. og 17. v.
VI. Aköf hrceðsla—Samvizlcubit, 18.-22. v.—Sindin bliudar svo hugskot vor, að
vór hræðumst jafnrel guðs forsjón.
VII. Oaðs forsjún hefur stjúrnað öllu, 23. v.