Kennarinn - 01.02.1901, Blaðsíða 3

—51—
að ná ].>ví taumlialdi á uiálinu, sem J>oir kvarta sumir yfir, að ]>eir ekki
hafi, Yenjulegast er ]>að af viljaleysi en ekki öðru, að unga fólkið ekki
kann íslenzku.
Einhvern tíma kemur f>að að líkindum fyrir, að sd.-skólar vorir hætta
að vera islenzkir en verða enskir. fín að sá tími sé nú pegar kominn get-
ur maður ekki látið sér detta í liug. Pað er svo langt frá f>ví, að vér
séum enn ]>á svo langt á veg komnir með að “liverfa í sjóinn. ’ Og á
rueðan vör höfum íslenzkuna sem mál sunnudagsskólanna og brúkum hana
við konsluna ættum vér að kappkosta að láta liana vera þar sem lireinasta
og réttasta að vör getum—ekki að blanda enskutn orðunt saman við ia-
lenzkuna að óþörfu, og urn frarn alt forðast að tala til skiftis íslenzku og
ensku, slengja enskurn setningum alt í einu inn í talið. Pað pykir ávalt
lyti að tala eins ræðurnanns sé á litinn eins og kyrtill Jósefs—rnarglit,
blendingur tvtggja eða fleiri tnála. En pað or alvog eins tnikið lyti á
kenslu kennarans ef talhans er blendingur ensku oglslenzku.
r-i .ra
Vér sjáurn ekki betur en að oss sö óhættað halda áfram enn um langa
tíð að syngja í sunnudagsskólunum—og alls staðar:
“Gef ]>ú, að móðurmálið mitt,
minn drottinn, ]>ess eg beiði,
frá allri villu klártog kvitt,
krossins orð pitt út breiði.”
BARNABÆN.
(Aisent.)
Himnum á,
heilagi faðirir.n, vertu mér hjá;
leiddu ntig, ljúfasti herra,
lát ei náð pverra.
Himnum á,
hellagi frelsari, vertu rnér lrjá;
leiddu nrig, bróðirinn blíði,
í böli og stríði,
Himnum á,
heilagur andi, ó, vertu mór hjá,
loiddu rnig, leiðtoginn bezti,
að ljós mig ei bresti.
Himnurtr á,
heilaga þrenning, æ, vortu mör hjá;
leiddu mig lífsins á brautir
er linna hér prautir.
-s,