Mánaðartíðindi kristilegs unglingafélags - 01.09.1900, Page 7

31. ÁRG
MANAÐARTIÐINDI.
'því; en jeg ætti þó að minnsta kosti
■að gjöra það scm jeg get«.
I kotinu Id sjúkur maður; hvað
•eptir annað hafði prestur heimsótt
hann, en sjtíklingurinn vildi ekki skip-
■ast við orð hans. h'n þetta kveld
•sagði presturinn: »Jeg er kominn
til þess að segja þjer litlasögu». Og
svo sagði hann honum frá Georgiu
Willis, um hnífana hennar, og litla
hornið hennar, og að hún gjörði, það
sem hún gæti. Og sjúki maðurinn
þurkaði tárin úr augunum og sagði:
»Mig langar líka til að finna hornið
mitt; jeg vil reyna að skína f}TÍr
hiann«. Sjúki maðurinn var faðir
hennar Georgiu litlu. — Jesús sagði,
þegar hann þann dag leit niður á
'Georgiu: »Hún hefur gjört það sem
hún gat; lnin var trú yfir litlu«, og
hann lagði yfir það blessun sína.—
»Jeg held jeg gangi ekki út mjer
til skemmtunar í dag«, sagði Helena
næsta morgun. »Jeg ætla að Ijúka
við fötin hennar mömmu; jeg hygg,
jeg geti það, efjeg vil«.
»Sittiröu við að sauma, barnið mitt,«
sagði móðir hennar, »jeg hjelt að þú
værir farin út að ganga«.
»Nei, mamma, þessi föt eru í horn-
inu mínu, þess vegna vil jeg Ijúka
við þau«.
»1 horninu þínu?« spurði móðirin
"undrandi. Svo sagði Helena henni
um hntfana. — — —
I’að var hringt að dyrum. Prest-
urinn var kominn að sækja framlag
frúarinnar til heiðingjatrúboðsins. »Jeg
held.jeg gæti gefið meirac, sagðihún
við sjálfa sig, meðan luin varaðtaka
þær 40 krónur upp, sem hún hafði
lagt til hliðar handa trúboðinu. »Ef,
veslings barnið í eldhúsinu er að reyna
71
að gjöra það, sem hún getur, get jeg
ekki betur sjeð en jeg ætti líka að
geta það. Jeg legg fram 100 kr.«—
Og engillnn hennar Georgiu sagði
við annan engil: »Hún Georgia Will-
is gaf aumingja heiðingjunum í Kína
60 krónur í dag«.
»Sextíu krónur?«, sagði hinn engill-
inn, »er það mögulegt? Jeghjelt, að
hún væri fátæk«.
»Já, það heldur hún líka sjálf; en
faðir hennar á himnum er ekki fá-
tækur. Hún gjörði það, sem hún
gat, og hann gjörði það sem ávant-
aði«. —
En Georgia vissi ekkert um allt
þetta. Næsta morgun fægði hún apt-
tir hnífana og söng glöð og ánægð:
/ ver'ólditini’ er dimmt,
vid veidvm pví að sk'ma,
hvor í shm horni'.
Jeg i mhiu og pú í plnu
pá mun fara vel.
(Epti** »Dcn unp'cs vcn«.)
Hvort sem þú ert við lærdóm, eða
í búð, eða stundar handverk, eða gegn-
ir smásnúningum, þá mundtt eptir að
vera trúr yfir litlu, og láttu ljósið þitt
skfna í því liorni, sem drottinn hefur
sett þig f.
Guð heimtar, að hver einasti af yð-
ur gjöri skyldu sína.
Island vœntir, að hver af yðut gjöri
skyldu siua.
Unglingaf ,jelagið biður, að hvcr afyð-
ur gjöri skyldu sína.
Alhr samtaka, pá er sigutinn vís!
=^=o==
Kswleikurinn.
(Utlagt).
Margir blámenn (negrar) í Afriku
ern óttalega grimmir. Einn af höfo-
ingjum þeirra skipaði einu sinni að