Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.06.1929, Qupperneq 10

8
MÁNAÐARBLAÐ K. P. U. M.
að forðast dauðann, þá mundi jeg, faðir
þmn, sem nú fagna með gleði heimkomu
þinni úr skólanum, þá mundi jeg taka á móti
þjer með ekka af harmi. Mjer mundi aldrei
framar geta þótt vænt um þig. Jeg mundi
deyja með þeim broddi nístandi hjarta mitt.
Faðir þinn“.
Öfund.
Miðvikud. 25.
Sá sem bezta gjörði ritgjörðina um ætt-
jarðarástina var Derossí. En Vótiní hafði
gjört sjer vissa von um að fá fyrstu verð-
laun. Mjer líkar Vótiní að mörgu leiti, þótt
hann sje dálítið montinn og berist helzt of
mikið á í klæðaburði, — en nú liggur mjer
við að fyrirlíta hann, síðan jeg varð sessu-
nautur hans, af því jeg sje, hve mjög hann
öt'undar Derossí. Hann keppist við hann;
hann herðir sig að læra, en hann getur ekki
náð honum á nokkru sviði, því Derossí er
tíu sinnum sterkari en hann í öllu tilliti; og
Vótiní er fullur af gremju við hann. Carlo
Nobis öfundar hann líka, en hann er svo
drambsamur í huga, að hann dylur öfund
sina af eintómu drambi. Vótiní, á hinni bóg-
inn, kemur upp um sig; hann kvartar heima
hiá sjer, og segir að kennarinn sje hlutdræg-
ur og dragi sig niður. Þegar Derossí svarar
bæði fljótt og vel öllum spurningum, eins og
hann gjörir allt af, þá kemur ólundarsvipur
á andlitið á Vótiní, hann verður niðurlútur
og læzt ekki heyra, eða hann reynir til að
hlæja; en það er uppgjörðarhlátur.
Og allir vita þetta, og þegar kennarinn
hrósar Derossí, þá líta allir á Vótiní, sem
verður gallsúr á svipinn, og „litli múrarinn“
gjörir sínar ,,hjerabrettur“ framan í hann. í
morgun til dæmis, hljóp hann illa á sig.
Skólastjóri kom inn og tilkynnti árangurinn
af stílagjörðinni. „Derossí hefur fengið tíu
tíundu og fyrstu verðlaun".
Vótiní gjörði sjer upp fyrirlitningar hósta.
Kennarinn leit á hann; það var ekki erfitt
að skilja, hvað að honum gengi. „Vótiní“,
sagði kennarinn, „láttu ekki höggorm öfund-
arinnar ná tökum á þjer; það er höggormur
sem nagar heilann og eitrar hjartað".
Allir störðu á Vótiní, nema Derossí. Vótiní
reyndi til að svara einhverju, en honum
vafðist tunga um tönn; hann sat þar eins og
steingjörfingur og var náfölur í framan.
Síðan, meðan kennarinn var að hlýða yfir,
tók hanu, til að skrifa með stórum stöfum á
pappírsblað: „Jeg öfunda ekki þá sem fá
fyrstu verðlaun vegna hlutdrægni og rang-
iætis“. Ilann ætlaði sjer að senda Derossí
blaðið. En áður en hann gæti það, sá jeg
að þeir sem sátu næstir Derossí fóru að
stinga saman nefjum um eitthvað, og hvísla
hver að öðrum. Einn þeirra skar með penna-
hníf, stóran minnispéning úr pappa, og krot-
aði þar á höggorm svartan. Vótiní tók eptir
þessu. Kennarinn gekk út eitt augnabliií.
Nágrannar Derossí stóðu allt í einu upp og
ætluðu að fara og afhenda Vótiní „heiðurs-
peninginn“ hátíðlega. Allur bekkurinn bjóst
við uppþoti. Vótiní tók allur að titra. De-
rossí hrópaði: „Fáið mjer þetta!“ „Jæja,
]>að er gott“, svöruðu þeir. „Þú ættir líka
helzt að bera hana!“ — Derossí tók „heið-
ursmerkið“ og reif það sundur í smáparta.
Kennarinn kom nú inn og byrjaði aptur á
yfirheyrslunni. Jeg horfði á Vótiní. Hann
tók blaðið sitt mjög hægt eins og hann gjörði
það í hugsunarleysi, kuðlaði því saman í
kúlu og stakk því upp í sig og jóðlaði á því
um stund uppi í sjer og spýtti því síðan út
úr sjer undir bekkinn.
Þegar skólinn var búinn, var Vótiní eins
og utan við sig. Hann missti niður þerri-
blaðið sitt rjett h.já Derossí. Derossí tók það
kurteislega upp og setti það niður í skóla-
tósku hans, og hjálpaði honum að spenna á
sig töskuna. Vótiní þorði varla að líta upp.
Mánaðarblað K. F. U. M. kemur út einu sinni í mánuði. Kostar kr. 2,50 árg. Afgr.stofa í húsi K F. U. M.,
Amtmannsstig, opin virka daga kl. 5—7. Sími 437. Pósth. 366. Útgefandi: K. F. U. M. — Prentsm. Acta.