Syrpa - 01.03.1920, Qupperneq 10

r
72 S Y R P A
“Það er alveg eins og fréttalþráÖurinn sé að flytja andlá s
fregn,” sagði O’Brian; "enda er sumariS dáið. — En það er )V.<u
alt af einhver að deyja, menn og skepnur og — vonir mannannu,
“Ef til vill deyja einhverjar af vonum okkar í kvö'd,"
sagði eg.
“Vel getur það koimið fyrir,” sagði O’Brian; “en samt held
eg að það bregðist ekki, að við náum tali af írú Le Turneau, því
eg sendi konuna mína til hennar í gær, til þess að láta hana vita,
að hún mætti eiga von á okkur stórhöfðingjunum í kvöld.”
“Tók hún konunni þinni vel?” spurði eg.
“Já, mæta vel,” sagði O’Brian og stikaði stórum, þó skakkur
væri; "og hún var svo góð að segja Noru minni, að skírnarnafn
sitt væri Madeleine, og að faðir sinn hefði heitið Louis Vanda.”
“Það er þá enginn vafi á þvít” sagði eg, “að Madeleine
Vanda er fundin.”
“Enginn vafi er á því, sonur minn,” sagði O’Brian. “En hitt
er eftir að vita, hvort hún vill og getur gefið okkur þær upplýsing'
ar, sem vin okkar, hann Arnór, langar svo mjög til að fá. — En
eg hefi hér í vasanum löglega heimild frá Arnóri og ungfrú Trent
til íþess að grenslast eftir þessu fyrir þeirra hönd.”
"Þú hefir aldrei getið um það við mig, að þú hefðir heimild
frá þeim,” sagði eg.
“Nei, sonur minn elskulegur,” sagði O’Brian, "það hefi eg
ekki gjört, því að eg áleit það ekki neitt áríðandi, að fara að bæta
því ofan á aðrar áhyggjur, sem þú hefir. Öll leyndarmál eru jafn-
an byrði fyrir hug og hjarta; og því fleiri leyndarmál, sem maður
geymir, því þyngri er byrðin. — Og eins munt þú hafa hugsaðf þar
sem þú hefir aldrei, í alt haust, sagt mér frá íslenzka miðanum,
sem hann herra Godson fann einhversstaðar og galf henni frú
Golthart. — Það var nefnilega íslenzk stúlka, sem þýddi á ensku
orðin, er stóðu á miðanum. Og þú ert þeirri stúlku vel kunn-
ugur.”
“Eg hefi altaf ætlað að segja þér frá þessum miða,” sagði eg
og varð meira en lítið hissa, að hann skyldi vita um miðann, og
vita, að eg viösi um hann; ”og eg hefði verið búinn að segja þér
alt, sem eg veit um það mál, hefði eg haft nokkra hugmynd um að
þú værir að grenslast eftir þessu fyrir þau Arnór og ungfrú Trent.
— En segðu mér eitt, herra O’Brian: Hvernig vissir þú um það,
að eg hafði heyrt um þenna miða? ”
“Þú ert kunnugur stúlkunni, sem þýddi á ensku það, sem á
miðanum var.