Syrpa - 01.03.1920, Blaðsíða 28

90
S V R F A
þess a<5 verSa hluttakandi í velmegun þeirri, sem létt-fengiÖ fé or-
sa'kar í íbyrjuninni.
Nú, þegar lánsfé fæst ekki framar? horfist verkamanna-
félagsskapurinn í augu viS fátækt. Að IþaS hefir mishepnast, aÖ
gera þjóðeignar-fyrirtækin arÖberandit hötir leitt tii þess, aS veriÖ
er aÖ mynda "eitt allsiherjar verkamanna-lfélag (One Big Union),
sem hefir þaÖ augnamið, aÖ sjóÖa öll fé'iögin saman í eitt, í því
skyni aÖ sölsa undir sig leifarnar, sem eftir kunan aÖ vera, af
peningum, valdi og velmegun, áÖur en uppleysing Ástralíu, sem
íðnaðar- og verziunar-heimkynnis, ber aÖ höndurn.
Þetta “eina allsherjar-félag” hefir aflið, og jafnvel tækifæriÖ,
til aÖ ná augnamiði sínu. Fólksfjöldinn í Ástralíu er einungis 5
miljónir; þrjár a)f þessum fimm miljónum eru í hélztu borgunum í
landinu, sem sé: Brisbanet Sidney, Mel'bourne, Adelaide og Perth,
og í þessum borgum hafa verkamanna-félögin al'lar verzlunar- og
iðnaðar'framfarir í hendi sér. Að minsta kosti 90 af hundarði af
meðlimum félagsins eru algengir (unskilled) verkamenn, því
verkamanna-féiögin hlynna ekki að innflutningi æfðra (skilled)
verkamanna.
Þetta óeðiilega ástand er ekki ósvipað manns-líkama, sem
væri mestallur skrokkur og útlimir, en lítið sem ekkert höfuð; og
hinar hagstræðislegu afieiðingar eru þær, að það er ekki hægt að
byrja á neinum ifyrirtækjum sem steína að því, að gera auðs-upp-
sprettur landsins arðberandi, því hinir algengu (unskilled) vm. eru
svo mannmargir og nota afl sitt til þess að kæta allar fram'farir,
sem ekki færa þeim alveg strax ríflegan arð. Af þessu leiðir, að
Það er lögmál verkamanna-ieiagsskaparins í Ástralíu, að hvert
það starfs-fyrirtæki, sem ekki getur þegar í byrjun borgað verka’
mönnum sínum hæsta kaupt skuli dauðadæmt, og það er þannig,
að Ástralía er að fremja iðnaðarlegt sjálfsmorð.
Á síðastliðnum áratug hefir ekki iiðið svo einn mánuður í
Ástralíu, að ekki hafi fleiri og færri verkföll átt sér stað. Sum
þeirra hafa, á meðan þau stóðu, algerlega stöðvað alla verzlim og
iðnað. Fyrir eitthvað þremur árum síðan stöðvaði eitt af hinum
mörgu kolanema-verkföllum allan iðnað um gervalt landið. Fyr-
ír tveimur árum síðan orsakaði verkfall það, að járnbrautirnar í
New South Walles-ríkinu gátu ekki haldið við verzlun í rí'kinu og
við önnur héruð og útlönd; og þegar til kom, gátu ekki þeir, sem
verkfaflið gerðu, sýnt og sannað, að umkvörtimaréfni þeirra væri
á nokkrum rökum bygt. A‘f þessu leiddi, að verkfallsmenn höfðu