Verði ljós - 01.03.1899, Blaðsíða 10

42
menn ávalt síðan trúað. „Þér ætluðuð að gjöra mér ilt, en guð sneri
þvi til góðs, til að gjöra það, sem nú er fram komið, að halda mörgu
fólki við lífið“ (1. Mós. BO, 20). Svo mælti Jósef forðum við bræður síua.
Á líkan hátt hefði hinn upprisni frelsari getað ávarpað óviui síua. Og
er óg íhuga þetta, furðar mig ekki á því, þó að sannleikurinn sigri,
þrátt fyrir ofsóknir og mótþróa, fyrst hann í baráttunni styðst við slík-
an kærleika.
Ég hefi nú leitast við að beuda á, að það, sem gerðist á Golgata
fyrir mörgum öldum, og hvers miuning helgar þennan dag, sauufærir
oss um, að kærleikurinn er sterkasta aflið á jörð. En þá
beinist sú spurning að sérhverjum af oss: Hefir þú reynt að færa þér
afl þetta í nyt? Hefir þú leitt þennan kraft inn í líf þitt? Eða lætur
þú þér það með öllu óviðkomandi, af þvi að þú trúir ekki á hiun lcross-
festa Krist? Ert þú í tölu ástvina Krists, eða ert þú f tölu þoirra, sem
kalla hann svikara, eins og óvinir hans forðum ? Þctta ætti hver af
oss að gjöra sér Jjóst, ekki sí/t á föstudaginn langa. Ekkert, sem gerst
hefir í heiminum, gerir mönnurn eins erfitt að haltra til beggja hliða.
Eu ef þú ert f tölu Krists vina — og vildi ég óska, að vér öll værum
það — þá hlýtur þú að keppa af fremsta megni eftir því, að láta sama
lunderui vera í þér, sem var i honum, með öðrum orðum : kærleikann
vera sterkasta aflið í lifi þinu. Mundu eftir að líkja eftir hinum deyj-
andi Jesú í krossraunum þínuin. En þótt svo skyldi vera ástatt fyrir
þér, að þú hafir komist svo langt á efasemdanna leið, að trú þin hafi
sloknað út sem kulnað skar, og von þíu — hin kristilega von — dáið,
þá gerðu þér samt að reglu, að reyna að láta kærleikann vera sterkasta
aflið í lífi þínu, það er að segja: hafi þér þá nokkurn tíma þótt vænt
um Jesú Krist; og ég hefi það traust til guðs, að þá muui trú þín og
von aftur risa upp frá dauðum, lifguð af kærleikans sterka afli. —- Og
eigir þú bágt með að skilja lífið og ráða þess mörgu dularrúuir, þá
kappkostaðu að gjöra kærleikann að sterkasta aflinu i lifi þinu. Því
að eins út frá kærleikans ljósi fæst nókkur meining i lif vort; og gerðu
þér að vana að íhuga krossgátnna, og takist þér að sannfæra sjálfau
þig um, að þá hafi af hinu versta verki leitt hina mestu blessun, —
munt þú staðfestast í þeirri trú, að hinu þyngsta, sem fyrir oss kemur,
snýr alvís guð til hinuar mestu blessunar.
„Ó þá dýpt ríkdóms, speki og þekkingar guðs! Iíversu óskiljan-
legir eru dómar lians og órekjandi vegir hans!“ Amen.