Verði ljós - 01.02.1900, Blaðsíða 6

22
kristilega og hið sannmannlega, hið hugsjónarlega og hið praktiska.
Hvaða stefnu þessi sameining ætlar að taka einmitt á vorum tímurn,
viðkemur oss ekki hér, - ■ en það teljum vér víst, að söfnuður guðs á
jörðu liafi nú, í skoðun sinui á fagnaðarerindiuu í heild sinni, lært það betur
en nokkru sinui áður, að gefa guði hvað guðs er og keisaranum hvað
keisarans er. Skilningur mauua á rétti hins sannarlega mannlega er
sífelt að þroskast, hvort heldur litið er til réttar hius líkamlega, réttar
hins einstaklega eða róttar hins tíðarsögulega. Og þennau skilning
liafa menn í öllu verulegu öðlast án þess að aðalatriði kristindómsins
hafi haggast., hinar heilögu hugsjónar-frummyndir aflagast eða hinn
framkvæmdarsami starfsþróttur bilað. Þetta er mikilsverður og dýrð-
legur vottur um þrótt og heilnæmi fagnaðarerindisins á yfirstandandi tíð.
Og hvers vegna segi ég alt þetta ? Er það til þess að vegsama
þá kynslóð, sem vér tilheyrum, og kveða lofdýrð vorra eigin tíma fram
yfir eldri tíma kirkjunnar?
Nei, það só fjarri mór. Eg hefi tekið alt þetta frain til þess að
gera það lýðum ljóst, að vel má heimfæra upp á nútímann, vora eigin
tíma, orð Jóhannesar skírara: „Ríki himnanna er í nánd“. £>ví að svo
sanuarlega sem fagnaðarerindið nú á dögum er livorki visið og fúið nó
eins og smurðliugur eða steingervingur, heldur lifandi, heilbrigt, eðli-
legt og þrungið af veruleika, — svo sannarlega er ríki himnanna i
nánd hvað þessa kynslóð snertir, fyrst og fremst æskulýð vorrar kyn-
slóðar. Eagnaðarerindið hefir enn á ný sýnt og sannað ungdóm sinn,
og á því erindi til æskulýðsins nú ef til vill fremur eu nokkru sinni áður.
Og hvernig fáum vér bezt notfært oss slíka tíma ? Hvað leiðir af
því fyrir oss, að ríki himnanna er í nánd ?
Jóhannes skírari svarar: ,, Takið sinnaskifti, þvi að riki himnanna
er í nánd“.
Oss er skylt að minnast þess, að hafi guð látið oss auðnast að
lifa á þeim timum, er sterkviðri andans fer um kirkjuna og fagnaðar-
erindið er orðið aðlaðandi fyrir æskulýðinn þá riður á því, að náð-
artíminn só ekki látinn ónotaður, þvi að á slikum tímum liggur öxin
einnig við rætur trjánna og varpslsúfian er i hendi drottins.
„Takið sinnaskifti, því að riki himnanna er í nánd!" Hin blessaða
návist rikis liimnanna heimtar af oss öllum afturhvarf. Virðum því
fyrir oss þessa kröfu litla stund og gefum gaum að livað í henui felst,
— ekki af þýðingarlitilli fróðleiksfýkn, heldur til þess að geta þvi betur
gefið henni rúm i hjörtum vorum.
J?að eru sérstaklega þrjú atriði, sem ég vildi mega taka fram við-
vikjandi afturhvarfinu.
Hið fyrsta er þetta: Afturhvarfið er fólgið í hugarfars-
breytingu — i þessu og engu öðru. Iiitningin sjálf gefur oss út-