Verði ljós - 01.10.1903, Síða 1

f;pw W§f3jii(áéira) ®g IkHsftllQosoin fNs>iJQ®iiL
1903.
OKTÓBER.
10. blað.
„Hvað sem gott er og sómasamlegt, hvað réttvíst er, hvað skír-
líft er, hvað elskuvert er eður gott afspurnar, hvað dygðugt er, hvað
lofsvert er, gefið gaum að því“ (Pil. 4, 8).
Hi af guðspjallinu á 25. sunnudag e. irín.
— i
Sá er æ snýr augum hœnar
upp til guðs — í himininn,
umgengst hann með elshu’ og transti,
eins og barnið f'óður sinn.
Sá er hugrór jafnan játar:
Jesús er mitt hjálparráð;
fyrir hann og engan annan
alt ég hlýt af drottins náð.
Hann fœr boðið dóms á degi
drottin til sín velkominn,
upp er rennur ógnum þrunginn
endurkomudagurinn.
• * %
ifsiaða krisiins manns við hið fagra.
Þegar ræða er um afstöðu kristins manns við hið fagra, liggur
nærri að spyrja, hver verið liafi afstaða Krists og postulanna við það
og fletta upp nýja testamentinu sínu. En þegar þangað kemur, virðist
flest, að minsta kosti í fyrstu, benda á, að Kristur og postular hans hafi alls
ekki skeytt um það. Það, sem vér nefnum „hið fagurfræðilega“, virðist,
að minsta kosti fljótt ólitið, alls ekki eiga þar heima, svo að nokkurn
tíma sé tillit til þess tekið. Þar verða engar skáldlegar náttúrulýsingar
íýrir oss; þar er aldi-ei talað um ágæti skáldskapar eða tónlistar eða
(JÍpp mun renna ógnum þrunginn
endurkomudagurinn. —
Hver fær boðið dóms á degi
drottin hingað velkominn?
Sá er tbnans teikna gœtir,
trídega þeim hugar að,
svo hjá honum vélráð vonzkan
vaði’ ei fram á helgum stað.
Sá er alt hið illa varast,
umfiýr syndar-viðurstygð
eins og reidda yfir lwfði
ægilega dauðans sigð.