Nýjar kvöldvökur - 01.07.1956, Síða 9

Nýjor kvöldvökur * Júlí—September 1956 * XLIX. ór, 3. hefti
Gísli Jónsson:
Frá Grími Thomsen og kveðskap hans
Bessastaðir í tíð Gríms Thomsens.
ÁRIÐ 1880 kom út í
Reykjavík lítið ljóðakver
eftir Grím Thomsen, og var
það fyrsta bók hans. Gerð-
ust fáir til að geta hennar
að nokkru, en þeir, sem
það gerðu, fóru um hana
hraklegum orðurn, og voru
þar fremstir í flokki Eirík-
ur Magnússon í Cambridge
og Jón Ólafsson ritstjóri og
skáld. Nokkru mun þó hér
hafa ráðið persónuleg ó-
vild, og svo langt gekk Jón
Ólafsson í árásum sín-
um á Grím, að hann birti í blaði sínu,
Skuld, eftirfarandi klausu í ramma: Slys-
för. Dr. Grímur Thomsen, skáld og bóndi á
Bessastöðum, datt ofan um ís á tjörn á Sel-
tjarnarnesi og drukknaði ekki. „íslands ó-
hamingju verður allt að vopni.“
En þessir menn voru ekki einir um að
meta lítils kveðskap Bessastaðabóndans. í
Isafold 22. sept. 1894 er Gríms að engu
getið, þegar helztu skáld þjóðarinnar eru
upp talin, og Símon Bjarnarson Dalaskáld
segir í 2. mansöng rímna af Búa Andríðs-
syni:
Lítt sem rómar þegna þjóð,
þessum nú á dögum,
Grímur Tomsen yrkir óð
undir fornum lögum.
Allt þetta sýnir það, sem raunar er kunn-
ugt, að skáldskapur Gríms Thomsens naut
ekki mikillar samtímahylli. í ísafoldar-
greininni, sem er skrifuð 2 ámm fyrir
dauða hans, er hans, sem áður segir, að
engu getið. Simon nefnir hann að vísu,
enda telur hann í mansöngvum rímna sinna
hvert skáld og hvern hagyrðing, sem honum
er kunnugt um. En Grímur hlýtur þann
eina dóm, að þjóðin rómi lítið ljóð hans, og
má ætla, að hann túlki þar almenningsálitið
íéttilega. Um nær alla aðra er Símon hrós-
niáll, og má láta fljóta með til samanburðar