Trú - 01.03.1904, Blaðsíða 9

T R Ú.
9
„Það er fyrir ]m sök, að eg verð svo glaður, ])egar andi
Guðs kemur yfir mig, og eg get ekki verið kyr, eg má til að
lofa Guð liátt, og svo gleymdi eg að húsbóndi minn hetir
bannað mér ]iað“. „Er ]>að vissulega þess vegna, að bús-
bóndi þinn œtlar a_ð selja þig'1. „Já, þegar búsbóndi minn
hefir sagt eitthvað þá gerir hann það“.
„Hvað heitir þú?“.
„Eg heiti Móses“.
„Hvað heitir húsbóndi þinn?“.
„Hann heitir Vilhjálmur C. og er ofursti“.
„Hvaí’ býr hann?“
„Hann hýr niður við Esain Schæa“.
„Er lianu góður húsbóndi, færð þú góðan mat?“.
„Já, luisbóndi minn er góður, ]>að er ekki betri hús-
bóndi til í allri véröldinni*.
En B. sagði: „Stattu upp, og láttu mig sjá þig“.
Og Móses reisti sig á fætur og rétti úr sér.
Hr. B. leit á Móses, og sá að hann var sterkbygður
nmðiir og sagði við bann:
„Hvar er húsbóndi þinn ?“.
„Hann er á leiðinni hingað niður að skipinu '.
Þegar hr. B. fór í land. heyrði hann, að svertinginn
andvarpaði þungt og sagði: „Eg aumingja svertinginn
á að seljast“.
En einmitt á sama tima, sem hr. B. koin upp bryggjuna,
mætti hann ofursta Vilhjálmi C. [Framh.].
Viniiaudi sál.
líftir biskup Jt. C. Horner.
Allar sannarlega frelsaðar sálir, vinna sálir til Guðs. rík-
is. Eininitt nýendurfædd sál grætur og kallar til Guðs lyrir
sálum vina sinna og ætlingja. Hin hörðustu hjörtu verða
að beygja sig fyrir bænum og vitnisburðum þeirra, sem ný-
lega hafa frelsast og komist í samhand við Guð. Þeir biðja
og vilna eins og einlæg börn, og þeirra tungumál er
andi af hiinnum.