Trú - 01.08.1905, Blaðsíða 3

T R Ú .
43
en að einn af þessum strengjum rennur beint niður til mín,
svo eg fékk góða handfestu á honum, og Jesús Kristur sjálf-
ur dró mig upp frá þessari voðalegu hættu, og setur mig á
það eilífa bjarg, þar sem hann er sjálfur".
En hvað voru þessir rauðu strengir ? Ekkert annað en
blóð Jesú Krists, sem úthelt var á Golgata, og er fórnfæring
fyrir okkar syndir, ef við að eins viðurkennum, að hann sé
máttugur til þess að frelsa okkur frá allri synd og halda okk-
ur flekklausum, þar til hann kemur að taka okkur heim.
Smásögur ýmislegs efnis.
i.
„Jefr (ló fyrir I>ig“.
Þegar gullsóttin mikla geisaði yfir heiminn um miðbik
19. aldarinnar, þá var það, að maður nokkur fór frá Englandi
til Kaliforníu til að leita að gulli. Eftir eitt ár var hann bú-
inn að innvinna sér svo mikið, að hann sendi heim peninga
til konu sinnar, svo að hún gæti komizt þangað vestur með
þeirra eina barn.
Utflutningsskipið brunaði með þau yfir hið stóra Atlants-
haf. En dag einn laust upp ópi miklu um alltskipið: „Eld-
url Eldurl" Alt var gert sem hugsast gat til að reyna að
slökkva eldinn, en árangurslaust, því hann læsti sig um allt
skipið með ógurlegum hraða. Bátarnir voru settir út og
fylltust þeir jafnskjótt af fólki, svo að lá við að þeir mundu
sökkva. Þegar seinasti báturinn var settur á flot, stóð þessi
kona með einkabarn sitt á þilfarinu, og bað um að mega
fara niður í bátinn með drenginn sinn. En bátsformaðurinn
sagði að ekki væri til að tala um, að fleirum en einum væri
bætt við. Öll tár konunnar og þrábeiðni voru árangurslaus.
Hvað gerði nú móðirin ? Hljóp hún sjálf í bátinn til að
forða lifi sínu, en lét barn sitt standa eftir í dauðans greip-
um? Nei I hún kysti drenginn sinn, um leið og hún rétti
hann niður í bátinn og rnælti við hann: „Ef Guði þóknast
að lofa þér að sjá föður þinn lifandi, þá segðu honum að eg
hafi dáið fyrir þig“.