Trú - 01.01.1906, Blaðsíða 2

82
T R Ú .
Kærleikur guðs í Kristi.
Sendibréf frá gamalli komi íil kunningjakonu kennar.
Eg er svo óumræðilega glöð, kæra vinkona, yfir einu
atviki, sem fyrir mig kom núna fyrir skemstu. Eg fór kynnis-
för í átthaga mína fyrir austan, þar sem eg er borin og
barnfædd, og voru þá liðin 50 ár síðan eg fór þaðan.
Eg fór til kirkju, meðan eg dvaldi þar. Presturinn þar
er hniginn á efra aldur og ekkert kannaðist hann við mig nú.
Hann prédikaði út af kœrleika Guðs í Kristi. Eg tók nú
ekkert sérstaklega eftir því fyrst, en svo kom það fyrir í
ræðunni, sem kom mér til að taka eftir. Hann sagði sögu
af konu einni þar í söfnuðinum, er hann hefði þekt á yngri
árum sínum. Hún fóreinu sinni um vetur til fundar við bróð-
ur sinn og hafði þá með sér dóttur sína barnunga og bar
hana á handleggnum. En af því henni sóttist seint leiðin,
þa dró upp ský og fór að snjóa, og eftir litla stund var
kominn ófær norðanbylur. Veslings konan sá, áð hún myndi
ekki na til bæjar bróður síns, en barninu sínu vildi hún bjarga
hvað sem henni sjalfri liði. Hún tók af sér sjalið og vafði
um dóttur sína, klútinn af hálsi sér og fleira og fleira. Veðr-
ið harðnaði alt af meira og meira; bar hana þá að stórum
steini og þar lét hún fyrirberast í skjóli steinsins.
Morguninn eftir var himininn aftur hciður og blár. Bróð-
ur hennar varð gengið þann sama morgun skamt frá bænum,
einmitt að steininum, og þar fann hann systur sína helfrosna
og halfnakta, en dóttirin hennar litla var svo heit og hlý
innan í reyfunum hennar mömmu sinnar. Bróðir hennar komst
ákaflega við af þessu, sérstaklega þessu átakanlega merki
móðurelskunnar.
Nú spurði prestur: Haldið þér nú, kæru vinir, að hjarta
þeirrar konu sé ekki steininum harðara, ef hún veit, hvað
móðir hennar hefir gert fyrir hana, og metur það sama sem
að engu ?
Er því ekki líkt varið um þann, sem ekki kannast við
kærleika Guðs í Kristi, sem gaf sig sjálfan út fyrir oss, gaf
Oss réttlætisskrúðann sinn, svo vér mættum lifa?
Eg get ekki lýst fyrir yður tilfinningum mínum, þegar
eg heyrði þessa sögu. Eg mintist þess, að þetta var móðir