Ungi hermaðurinn - 15.07.1910, Qupperneq 3

Ungi hermaSurinn.
51
morgun kom hann aftur til að vitja um
ungana, en hvarf svo aftur. Klukkan
milli 2 og 3 seinni hluta dagsins komu
báðar dúfurnar heim, og kom þá í ljós,
að kvenfuglinn hafði fengið skot í annan
vænginn.
Með þraut og þolinmæði hafði þó
karlfuglinum hepnast að koma maka
sínum heim til unganna í hreiðrinu.
Pokarnir tveir.
Gamall maðr nokkur gekk frá einum
stað til annars með poka á bakinu
og annan framan á brjóstinu.
í pokann, sem hann bar á bakinu kast-
aði hann öllum góðum eiginleikum ná-
ungans, svo þeir mættu geymast þar og
gleymast, en í þann sem að framan var
safnaði hann öllum brestum og ávirðing-
um annara og gætti þess vandlega, að
ekkert af þeim gleymdist eða glataðist,
og hann tók sér oft tíma til þess að
grannskoða það og rannsaka, og hirti ekki
um, þótt hann með því eyddi tímanum
og seinkaði ferð sinni.
Einu sinni sá hann, sór til mestu
undrunar, mann koma gangandi á móti
sór og bar hann líka tvo poka, 1 á baki
og 2. í fyrir. — Hvað berð þú í pok-
um þínum? spurði sá fyrri. Ó, alla mína
góðu hæfileika, svaraði nr. 2, eg hef þá
altaf fyr framan mig og tek þá oft út
í birtuna til að skoða þá og fægja. Og
hvað hefir þú svo í hinum ? spurði nr. 1.
Auðvitað smásyndir mínar og yfirsjónir,
þær hefi eg ætíð í bakpokanum svo þær j
sóu ekki fyrir augunum á mór, sagði
nr. 2.
Nú gengu þeir saman um stund
þar til þeir mættu enn einum, sem líka
bar 2 poka á sama hátt og hinir. Lof-
aðu okkur að sjá, bvað þú hefir í þín-
um pjönkum, sagði nr. 1. Það er hjart-
ans velkomið, svaraði nr. 3, af því eg
hefi gott úrval og vil gjarnan að aðrir
sjái það. I þessum poka, sagði hann
og benti á þann sem hann bar á brjóst-
inu, eru annarra velgjörningar og góðir
eiginleikar. Hann er v/st nokkuð þung-
ur því hann sýnist troðfullur, sagði nr.
3, hann er að sönnu stór, en hann er
ekki þungur, þyngd hans er mór sama
sem seglin eru skipinu, hann léttir und-
ir gang minn og flýtir þannig ferð minni.
En pokinn, sem þú berð á bakinu, Bagði
nr. 2, hann er víst ekki raikils virði,
hann sýnist þvi nær tómur, enda só eg,
að á botni hans er stór glufa. Það geri
eg með vilja, svaraði nr. 3, alt ilt um-
tal um aðra, sem eg heyri, læt eg í þann
poka og það fer niður um botngatið og
týnist og gleymist, svo það íþyngir mór
ekkert.
Hvað getum vór lært af
þ e ss u?
-----503-----
Af ávöxtunum skulið þér þekkja þá.
Fríhyggjumaður nokkur skoraði á prest
einn að koma í opinbera kappræðu viö
sig. Presturinn sneri því á annan hátt,
hann skoraði á fríhyggjumanninn að
koma fram með eina tylft af mönnum,
sem gegnum trúarlœrdóm únítara væru
frelsaðir frá syndsamlegu líferni, svo
skyldi hann að sínu leyti leiða fram jafn-
marga eða fleiri, sein væri frelsaðir frá
synd og löstum gegnum lærdóma kristi-
legrar trúar, en það vildi ekki fríhyggju-
maðurinn undirgangast, en það vakti
marga til umhugsunar.
Eg hefi aldrei heyrt pródikanir þínar,
en eg hefi s ó ð þær, sagði heiðingi einn
við kristniboða; eg þekti mann, sem var