Ungi hermaðurinn - 01.09.1916, Side 3

Ungl hermaBurlnn.
katlinum a eldstónni. Ó, hvað hér er
notalegt, hugsaði konan með sór, stúlk-
urnar hafa hlotið að fara snemma á
fætur, fyrst þær eru búnar að taka
svona vel til; þær eru nú samt sem
áður ekki sem verstar; hafi þær marga
galla, þá hafa þær þó líka sínar góðu
hliðar.
Þegar stúlkurnar komu úr fjósinu
hafði húsmóðirin kaffið til, og stórt fat
af Jólaköku stóð á meðal hinna góðu
rótta á morgunverðarborðinu.
»Komið þið nú og fáið ykkur heit-
ann sopa«, sagði hún, »þið munuð
þarfnast þess í þessum kulda«.
»Það er þó dæmalaust hvað hús-
móðirin er blíð í dag«, sögðu stúlk-
urnar hver við aðra, og verkin gengu
tvöfalt betur þann daginn.
Börniti komu úr svefnherbergjum sín-
um og settust til borðs. Augu móð-
urinnar hvíldu á þeim. »Guði só lof
að þau eru öll fr/sk«, hugsaði hún,
»og væn eru þau nú líka, — þau
gætu auðvitað verið betri; en þau
valda mór þó eugrar verulegrar sorg-
ar eða smánar. Borðið þið nú börrt,
og svo skulnð þið fá jólaköku með
kaffinu á eftir, og svo skulum við
reyna að fá góðan dag í sameiningu«.
Börnin litu hvert á annað.
»Ósköp er mamma góð, við skulum
reyna að vera reglulega væn svo það
haldist allan daginn«, hvísluðu þau
hvert að öðru.
Svo kom bóndinn inn frá morgun-
verkum sínum og settÍBt þögull við
borðið.
»Hann er svo þreytulegur og leiður
á svipinn«, hugsaði konan, »já hann
hefir nú sitt líka, eg er víst ekki ein
um að bera byrðar!«
Hún skar stóra sneið af jóla svíns-
67
lærlnu og lagði á diskinn hjá honum:
»Borðaðu þetta góði minn«, sagði hún,
»þú þarft eitthvað að styrkja þig á.«
Bóndinn lelt forviða upp, hann hafði
ekki vanist vinsamlegum orðum eða
athöfnum hjá konu sinni um mörg ár,
það glampaði á eitthvað í augum hans
er hann fór að borða.
»Eg held að við getum náð að kom-
ast í kirkju í dag«, sagði konan litlu
s/ðar, »það væri gott að fá að heyra
guðs orð á þessum helgidegi«.
Þegar kvöldið kom, sat bóndakonan
aftur ein við gluggann. Hún var svo
undarlega glöð og ánægð, sem hún
hafði ekki verið / mörg ár.
»Hvíl/k blessun er það sem hefir
hvílt yfir þessum degi«, sagðl hún við
sjálfa sig.
Skyndilega kom henni / hng sýnin
kvöldið áður, hún sló saman höndun-
um — »það skildi þó aldrei hafa ver-
ið einhver hæfa / þessu með nýju
augun!«
Hún lyfti hjarta sínu til Guðs: »Ó,
faðir,« bað hún, »hafirðu gefið mór
ný augu, og viljir þú hjálpa mór að
gæta þeirra, þá held eg að það só enn
þá framtið og v o n fyrir mig!«
Bóndakonan öðlaðist farsælt ár. Það
munu allir öðlast sem þarfnast fyrir
ný augu og leita þeirra hjá Drotni.
f kúlnahríð.
Fornachon ofursti, leiðtogi Btarfs
vors á Frakklandi var nýlega í London,
og gaf þá ritstjóra euska Herópsins