Ungi hermaðurinn - 01.11.1920, Blaðsíða 4
84
Uugl henmaöurinn.
hans héldu þó áfram að biðja og
trúa.
Bæn hina réttláta meguar mik-
ils segir Biblian og það sýndi sig
hér.
Foreldranir voru nú skipuð til
annars lands og Olafur varð að
segja skilið við skólabræður sína
og aðra sem honum þótti vænt
um, Nú fór hann alvarlega að
rannsaka sjálfan sig, og hann
reyndi að komast að því, hvernig
á því stæði, að hann væri svona
óhamingjusamur og óánægður.
Hann sá að löngunin eftir heimin-
um og skemtunum hans hafði mest
rúm í hjarta hans, og það þrátt
fyrir það, að hann hélt sig frá
mörgu, sem aðrir drengir leyfðu
sér. Þetta, og svo það, að hann
vissi að foreldrar hans báðu fyr-
ir honum, gerði hann mjög óham-
ingjusaman og iðrandi.
Hvern sunnudaginn á fætur
öðrum undruðust foringjar og her-
menn yfir að sjá þennan 15 ára
gamla dreng grátandi við bæna-
bekkinn. Enginn vissi hvað
hrærðist í hjarta hans, eða að í
hvert sinn kom hann til þess að
vinna nýjan sigur.
Nú er hann með Guðs hjálp
orðinn alt annar drengur. Smátt
og smátt hefir Guð náð tökum á
mótþróafullu hjarta hans.
Litlu síðar fór Ólafur í skólann í
einkennisbúningi Hjálpræðishers-
ins. Hann fór til kennarans og
bað hann að lofa sér að segja
nokkur orð upp við púltið, og þegai'
honum var leyft það, vitnaði
hann fyrir félögum sínuin um
afturhvarf sitt.
Flestum drengjum líkar vel
við þá sem eru hugaðir; flestir
drengirnir voru alvarlegir, aðeins
fáeiuii' brostu, og einu sagði:
»A11 right«, héðan af skaltu vera
trúboðinn okkar.
Ólafur er nú hamiugjusamur
og góður drengur, sem skammast
sín ekki fyrir að ganga með for-
eldrum sínum, og vonar að geta
fetað í fótspor þeirra sem Hjálp-
ræðisherforingi.
Mér verður á að spyrja: Eru
nokkrir drengir líkir honum Ólafi?
Aðeins lítili drengur.
Það er sagt frá trúboða einuin
á Indlandi, sem fór eitt sinn til
þorps eins til þess að taka inn í
söfnuð sinn þó nokkuð marga
Hindúa, sem höfðu snúist.
Þegar hann var að tala við þá,
tók hann eftir dreng, sem hlust-
aði á með mikilli athygli. Að
endingu kom hann fram og spurði
hvort hann gæti ekki líka feng-
ið að verða meðlimur i söfnuð-
iuum. Trúboðinn varð hissa, og
sagði, að hann væri svo ungur
og gæti því varla skilið hvað
þetta væri mikið alvörumál, »en«,