Ungi hermaðurinn - 01.05.1921, Blaðsíða 4

36
Ungl hermaBurinn.
vora sem fóru nú aftur heim til
Bin, en við geymum endurminn-
una um komu þeirra í þakklát-
um hjörtum.
Meðlimur æskulýðsflokksins í
Reykjavik.
Det stirsO f oerden.
Guda son eteg ned at tjene
og gav for os sig hen;
da faldt et fro i jorden
til evig liv igjen.
Det störste her i verden
er ikke kunst og magt,
men andre'glad at tjene
er kjærlighetens dragt.
Det höieste i verden
er ikke orneflugt,
men med sit hjertes vinge
at dække andre smukt.
Og der er livets lykke,
Guds himmel i det smaa.
At tjene er at herske,
at give er at faa.
At elske er at vande,
at tjene er at saa
den aker som skal gulne
mot evighetens blaa.
Naar verdens underverker —
selv Aandens — alle do,
da skal vi se at livet
det laa ir'dette fro.
Prestur nokkur var að flytja
ræðu um kærleika Krists. Þá
stóð þar upp meðal áheyrend-
anna lítil stúlka, gekk upp að
ræðupallinum og rétti prestinum
hönd sina og sagði: »Góði herra!
Leiddu mig undir eíns til Jesú,
eg vil koma til hans samstund-
is«.
Þannig ættu allir að fiýta för
sinni til Jesú, því ritningin segii’:
»Sjá nú er sú æskilega tíð. Sjá
nú er dagur hjálpræðisins«. (2-
Kor. 6, 2.).
Jesús segir: »Eg er vegurino
sannleikurinn og lífið; enginú
kemur til föðursins, nema fyrir
mig.
3<=»