Templar - 16.01.1906, Blaðsíða 3

TEMPLAR.
XIX. ár.
Reykjavík. 16. Jan. 1906.
1. blað.
Jafnframt því er Templar byrjar 19.
árgang sinn, vill hann óska kaupend-
um sínum og lesendum alls góðs á
nýa árinn.
Síðastliðið ár hefir verið allviðburða-
ríkt fyrir málefni vort. A því var
haldið stórstúkuþing og voru þar tekn-
ar ýmsar mikilsvarðandi ákvarðanir,
en frá þeim hefir áður verið skýrt í
blaðinu. 1 sumar á Alþingi komst
málefni vort góðtemplara lengra áleið-
is cn jafnvel nokkuru sinni fyr, þar
sem þingið samþykti að láta fara fram
almenna atkvæðagreiðslu um aðllutn-
ingsbann á áfengi. Þessi atkvæða-
greiðsla verður að vera oss til sóma
og vér templarar verðum »beita voru
ítrasta megni« til þess að svo verði.
Síðasta ár hefir Templar flutt mynd-
ir af ýmsum góðtemplurum og bind-
indissinnuðum mönnum, alls voru þær
11. í þessum árgangi verða enn fleiri
myndir, verða þær aðallega af templ-
urum og þingmönnum þeim, er fylgja
aðflutningsbanninu, eða hafa styrkt
það. Erum vér þess vissir, að kaup-
endur kunna þakkir fyrir þær. Auð-
vitað er það, að blaðið verður útgef-
endunum nokkuð dýrara fyrir.
Á síðasta stórstúkuþingi var þess
óskað, að blaðið breytti um nafn, en
vér höfum eigi fundið næga ástæðu lil
þess, erida er það áreiðanlegt, að marg-
ir eru því móthverfir. I’á var sam-
þykt að ræða lleira en bindindismál-
efni og' mun það verða gert að svo
miklu leyti sem rúni og föng leyfa.
Þegar litið er yfir árið 1905, þá verða
templarar að vera glaðir yfir lramför-
um Reglunnar á því ári. Gerðir þingsins
einar væri meira en nóg til þess, en auk
j)esshctir Reglanbreiðst mikið út. Reglu-
boði vor, br. Sig. Eiríksson, befir eigi
verið aðgerðalaus; hann hefir stofnað
margar stúkur. Reglan er því að ná
yfir fleiri og fleiri sveitir, en þeim mun
fleiri verða fyrir hinum heilnæmu
kenningum liennar.
Komandi ár verður undirbúningur-
inn undir siðari tíma (1908). Starf
vorl verður að beinast sem mest að
þvi að úrslit atkvæðagreiðslunnar verði
góð. Vér megum ekki sitja aðgerða-
lausir og halda að oss höndum, enda
sæmir það eigi fyrir meðlimi af I.O.G.T.,
því Reglan krefst starfsemi og fram-
takssemi. Vér verðum að sýna að vér
erum hlutverkinu vaxnir. Templar
óskar þess af heilum hug, að svo sé,
og að vér sigrum í baráttunni. Heill
sé hverjum þeim er styður baráttuna
gegn áfenginu Og hjálpar til þess að
áfengið sé gert landrækt!
fæddisl í Rangárvallasýslu 28. Septern-
ber 1857, ólst [>ar upp. Hann gekk á
Möðruvallaskólann og útskrifaðisl þaðan
188-1 með fyrstu einkunn. Hann kvænt-
ist nokkuru síðar Jónasínu Sigurbjörgu
Sigurðardóttur frá Brúnagerði í Fnjóska-
dal, sem dó löngu á undan lionunr.
Einn son átlu þau hjón sem Ásgeir heit-
ir, og sem enn er lílt upp kominn sak-
ir æsku. Hjálmar heitinn var á Eyrar-
bakka bæði við kenslu og verslun. Hann
varðmeðlimurstúkunnar Eyrarrósin þegar
hún var stofnuð* 2 3 Var æ. I. þeirrar stúku unr
') Faöir hans var Siguröur bóndi á Vind-
ási í Hvolhrepp, Rergsteinssonar hrepþstjóra
á Argilsstööum, Sigurðssonar á Árgilsstööunr
(f 4 */7 3 79G), Sigurössonar. Móöir lians var
Margret Jónsdóttir ská/ds i Skarfanesi, er
kallaðurvar »Torfabróðir« og nafnkunnur er
fyrir kvæöadeilur sinar við séra Pál skálda.
3) Pað var 10/7 1880 seui br. H. S. gerðist
templar, 1887 tók hann stórstúkustig og
10 Júni 1901 hástúkustig.
hriðog framarlega í öllum hennar málum.
Kringum 1890 flutti hann sigtil Ileykjavíkur
og gaf þar út Norðurljósið 1893, og
hafði kenslustörf á höndum. Varð skrif-
ari hjá amtmanninum í Suður- og Vest-
uramtinu og gjaldkeri við holdsveikra-
spítalann og hafði báðum þeim störfum
að gegna þegar hann dó 24. Sept. 1903
eftir langa sjúkralegu.
Hjálmar Sigurðsson var einkar vel
gefinn maður að mörgu leyti. Hann
hafði fágætar sálargáfur og þeir sem
með honum voru á Möðruvöllum
sögðu, að það væri ekki til sem hann
ekki gæli lært og skilið. Hann var
skáldmæltur vel, en orkti eða samdi
aldrei annað en það sem faflegt var.
Hann liélt góðar ræður, hver setning
var mergjuð og liann lagðist djúpt þeg-
ar hann talaði, liklega ofdjúpt fyrir llesta
af áheyrendum þeim, sem liann vana-
lega hafði. Þegar hann talaði við aðra
kom það undir eins i ljós, hve vel
mentaður maður hann var. Hann hafði
ckki taíið sig á því og sjálfsagt ekki
haft tækifæri til þess heldur, að læra
latinu og grísku, enda hjálpar kunnátt-
an í þeim málum sjaldnast um umtals-
el’nið. H. hafði stundað náttúruvisind-
in umfrain flest annað, en var alstaðar
lieima í gagnfræðum — sem svo eru köll-
uð. Hann Ias mikið og þekti llestar
liugsanastefnur vorra tíma miklu betur
en alment gerist, jiótt eingöngu sé átt
við mentaða menn.
II. var einn hinna áhugamestu bind-
indisvina, sem Reglan hefir ált. Hann var
bjartsýnn í bindindismálinu, eins og í
öllum öðruin málum. I Stórstúkunni
Jjjónaði hann ýmsum embættum. Hann
var s. g. u. t. eitt kjörbil; enginn skrif-
að stórhugaðri bréf en hann; það kom
af bjarlsýni lians, sem kastaði morgun-
roðageislum á alt ókoinið og óskeð sem
liann leit á. Al' þessari gullroðnu fram-
tíð fékk liann að eins lítið að sjá, því
honum entisl ekki aldur til þess að lil'a
fram yfir J>á daga sem nú eru. Hann
var einhver liinn áreiðanlegasti bind-
indisvinur sein Reglan hetir átt og hefði
getað sagt, ef hann hefði litið yíir 17
ára bindindisslarf sill rétt áður en liann
dó »eg stend þar sem alt af eg stóð«.
Jafnvel eftir að hann lagðist bana-
leguna hafði liann afskifti af bindindis-
málinu lyrir ulan sjúkraherbergið.
Hjálmar heitinn liafði j)á trú, sem al-
ment mun vera hjá mentuðum mönn-
um; liann trúði á Guð og annað líf.
Aldrei lieyrðu menn hann segja nokk-
urt orð, sem gat hneykslað þá, sem trúa
öllum kenningum kirkjunnar, aann var
annaðhvort of grandvar eða hafði of