Templar - 30.09.1912, Blaðsíða 2

54
T E M P L A R.
„Templar“
kemur út & hverjum 20 daga freati, miust 18 blðð. Verð
árgangsini 2 kr., er borgist 1, júlí. Útsölumenn fú 25'/« í
sölulaun.
Ritstjórn, afgreiðslu og innheimtu annaat Jotl Árnason,
Box A 21, Reykjarík. Afgr. á Smiðjustíg 6, kL T—8 síðd.
11. Tollinálnnutn skuli ráðið til lykta
með því að skipuð sé almenn nefnd til
þess að athuga þau.
12. Tekju- og erfðafjárskattur sé tek-
inn eftir stígandi fjármagni.
13. Verndun auðsuppsprettanna í
landinu (skóga, náma og fossa).
14. Lagfæring á milliríkjaver/luninni.
15. Endurbætur á ríkisstjórninni.
1(5. Að einn dagur í viku sé lögá-
kveðinn hvíidardagur.
Forsetaefnin tilnefnd:
Að loknum nokkrum undirbúningsat-
kvæðagreiðslum var mælt með Eugene
W. Cha/in, málaílutningsmanni, sem for-
setaefni og sein varaforsetaefni Aron S.
Watkins, prófessor við Norður-liáskólann
í Ohio.
Voru þeir báðir forsetaefni Jlokksins
við kosningarnar 1908.
Chaíin er fæddur 1. nóv. 1852. Hann
er lögfræðingur og á heima í Arizona.
Áður bjó hann í Illinois og gerðist þá
meðlimur Good-Templara-Iieglunnar og
er það enn; helir haft ýms mikils varð-
andi störf á liendi innan hennar vebanda.
Þegar Þjóðstórslúkan í Randarikjunum
var stofnuð, var hann kosinn Kanzlari
liennar eða í næstæðsta emhættið. Fáir
liafa jafn víðtæka þekkingu á ríkisréttar-
ástandi Bandaríkjanna en einmitt hann.
Watkins er fæddur 29. nóv. 1863 í
Ohio; var medódistaprestur um eilt skeið,
en nú er liann prófessor í hókmentuin
og lieimspeki við Norður-háskólann og
varaforseti hans.
Bannllokkurinn var stofnaður fyrir
rúmum 40 árum síðan í Chicago og
voru Good-Templarar uppástungu- og
forgöngumenn þess fyrirtækis. Atkvæða-
magn ílokksins heíir aukist við hverja
forsetakosningu, sem fram hefir farið
síðan, svo ekki er ólíklegt, að einhvern
tíma muni hann koma sínum mönnum
i forsetatignina; enda her ofannefnd
slefnuskrá hans vott um að fylgi hans
muni ekki réna í framtíðinni, svo fram-
arlega sem menn ekki sofna á öllum
endurhótakröfum, en þess er, sem hetur
fer, ekki að vænta nú.
Óskemtileg sjóferð. Undir þessari fyrir-
sögn skrifar Sig. K. Pálsson ágæta grein
í „Lögréttu" 25. þ. m. Lýsir hann hvernig
menn hegðuðu sér á ferðalaginu frá Aust,-
fjörðum hingað til Rvíkur. Á þeirri leið
hafl brytinn selt á 4. hundrað fiöskur af
brennivini og öðrum sterkum drykkjum,
fyrir utan alla öldrykki. „Fyrir þessa gæða-
vöru létu íslenzkir sjómenn hinn dýrkeypta
sumaraíla sinn. Engar ýkjur, þótt sagt sé,
að sumir hafl farið með helming sumar-
kaupsins á þessum stutta tíma. Ekkert
undarlegt, þó mörg sjómannaheimili séu
illa stödd fjárhagslega, þegar óhöpp bera
Nœsta blað 10. október.
að höndum, ef margir fara svo með fé sitt
sem þessir fáráðlingar*'.
Hann tekur það fram, að undantekning-
ar hafl verið frá þessu, því eigi hafl verið
allfáir sjómenn,erlítils eða einkisvíns neyttu.
Hann segir enn fremur: „Á öðru far-
rými var ekki að tala um svefn né ró,
nema yfirmenn skipsins skærust í leikinn.
Oft var barist á fjórum til fimm stöðum
á skipinu í senn, enda voru 6 menn hand-
járnaðir á hálfum þriðja sólarhring".
Og hann bætir við: „Svo var annað far-
rými til reika, að sæmilega þriflegum hundi
hefði verið misboðið með því að bjóða
honum þar niður“.
Hann segir, að Englendingur hafl verið
með skipinu og veitt þessu nána athygli
og þykir leitt að hann skyldi sjá þetta.
Þegar dimma tók, byrjaði annar leikur
í lestarrúmunum, sem hann leiði hjá sér
að lýsa.
„Fátt getur svívirðilegra en vínsöluna á
þessum strandferðabátum. Að sjálfsögðu
ætti hún ekki að eiga sér stað“.
Svo lýsir hann því, hve hryllilegt það sé
að sjá „þessar útlendu blóðsugur draga
peningana upp úr vasa manns sem er svo
drukkinn, að hann getur ekki sjálfur ann-
ast borgun á áfengiseitrinu, sem hann er
að kaupa“.
Og hann endar greinina með þessum
orðum:
„Annars má líkja þessum ferðum við
stóreflis sjóorustu, þar sem islenzkir sjó-
menn, með Bakkus í broddi fylkingar, berj-
ast við sína eigin vitglóru og siðferðismeð-
vitund — sigri hrósandi auðvitað. I stríðs-
kostnað láta þeir lifeyri kvenna sinna og
barna. En sigurlaunin eru: eymd, skömm
og svívirðing í marga liðu“.
Pórarinn Tulinius lét hafa það eftirsérí
„Politiken" ekki alls fyrir löngu (svo segir
„Vísir"), að engin áfengisdrykkja sé á ís-
landi og vildi með því telja mönnum trú
um að bannið sé óþarft. Það var leitt, að
ekki var hægt að bjóða honum niður á
annað farrými á „Austra" í þessari ferð
hans, þangað, sem þriflegum hundi var
ekki bjóðandi, og gæti þá skeð að hann
hefði sagt Dönum annað um þetta mál,
og hefði ef til vill bætt við nokkrum orðum
um þessa ,,heiðvirðu(;!!) atvinnu, sem þeir
reka hér við land með tilstyrk hans og
fleiri „góðra“ manna.
Það lægi nær Þ. T. og félögum hans að
athuga þetta, heldur en að láta hafa eftir
sér meira eða minna skakkar umsagnir
um ástandið hér á landi.
Sektaður fyrir ólöglega vinsölu. í síðustu
ferð „Austra“ hafði brytinn gert sig marg-
sekan í ólöglegri vínsöiu á höfnum. Var
hann tafarlaust kærður, er komið var hing-
að til Rvíkur og dæmdur í 250 kr. sekt
auk málskostnaðar.
Itarnaliladið ))ÆSKAW«
vill komast inn á öll Imrnnhciinili á íslandi.
Pantið liana i iil'grcidsliinui Lang’aveg' (!‘í.
Verð árg. 1 kr. 20 aur.
Frá útlöndum.
Bindindisfélag norskra kaupmanna hélt
ársþing sitt í Björgvin 19. og 20. júlí þ.á.
Meðal annara samþykta, sem gerðar voru
var áskorun til bindindisnefndarinnar, að þa&
„væri lífsskilyrði fyrir kaupmannastóttina,.
að áfengisnautnin yrði takmörkuð sem allra,
mest“. Enn fremur var skorað á Vöru-
bjóðafélagið, „stéttarinnar vegna, þjóðfó-
lagsins og einstaklingsins, að veita viðskifta-
vinum enga áfenga drykki". Likar áskor-
anir voru sendar stórkaupmanna- og smá-
sala-fólögunum.
Næsti ársfundur verður haldinn í Staf-
angri 1913.
Formaður félagsins er Carl Borgen, stór-
kaupmaður í Kristjaniu.
Bann gegn áfengisnautn á járnbrautumu
Það hefir verið á dagskrá í Noregi. Fyrir
nokkru benti Grivi, formaður bindindis-
flokksins í Stórþinginu, á þetta í sambandi
við umræðurnar um fjárveitinguna til járn-
brautanna. Hann kom með tillögu um að-
beina þessu til stjómarinnar, en hún fékk
megna mótstöðu. Það væri óhyggilegt, það
væri ómögulegt að framkvæma það, þa&
væri árás á persónufrelsið o. s. frv. Egede-
Nissen áleit, að hver sá, er hefði einhvern
snefll af ábyrgðartilfinningu, ætti að styðja
að því að útrýma þessum ósið, að leyfa
mönnum að drekka í járnbrautarvögnum.
Tillagan var samþykt.
Um áfengi til almennrar nautnar,
Lauslega þýtt úr:
»Arnold Miiller: Sundhedslœre«.,
af St. Bj.
(Framh.).
En einmitt þarna koma áfengisá-
hrifln svo hreinlega í ijós. Að það er
ekki að eins svo, að það minki andlega
vinnumöguleika mannsins, heldur líka gerir
það hann ómögulegann til að dæma um
verk sitt, eða verðmæti þess, með því að
áfengið sljófgar hið andlega sjálfseftirlit
hans. Þess vegna sór maður hann glaðan
og ánægðan í þeirri vissu trú, að verkið
sé svo Ijómandi gott og vel af hendi leyst,
þegar það í raun og veru er allra verst.
— Og einmitt á þessurn svikum er bygð
öll trú manna á örvandi verkanir áfengisins.
Af þessari tilraun. sem nú var lýst, ættu
menn hæglega að geta séð, að á sama
hátt og maður í þessu tilfelli hefir rann-
sakað, hvernig áfengið heflr áhrif á eina
andlega vinnu, þanniggetur maður og farið
að um hverja aðra starfsemi heilans.
Maður getur tekið starfsemi hans hverja
eftir aðra og rannsakað hvernig hún birt-
ist í eðlilegum kringumstæðum og undir
áfengisáhrifum. Og maður mun ætíð fá
sama svar, af þessum fjölda mörgu rann-
sóknum, sem þegar hafa verið gerðar á
þennan hátt, af ýmsum tilraunamönnum,
að áfengið hafi ætíð deyfandi áhrif á hina
andlegu starfsemi mannsins, og að allar
þessar örfandi verkanir, sem það virðist
hafa, séu tál.
En það eru ekki að eins hin andlega
örfandi áhrif áfengisins, sem ekki hafa
staðist vísindalega rannsókn, því að alveg
heflr favið eins með lún styrlcjandi áhrif,
sem það átti að hafa á lílcamann.