Templar - 25.01.1918, Blaðsíða 2

2
TEMPLAR.
„Templar“
kemu út 12 sinnum á þessu ári. Verð árgangsins er
2 kr., í Ameriku 75 cents. Dtsölumenn fá 25•/• i sölu-
laun.
Afgreiðsla og innhcimta er á Laugaveg 2, Box 164,
Reykjavík.
Dtgefandi: Stórstúka íwlandhi I.O.G.T.
Hitstjóri og ábyrgðarmaður:
Jón Árnason, prentari.
Box 221, Revkjavik.
ára sambúð. Þau eignuðusl 3 börn; þar
af eru 2 á lífi: Dagný og Ásmundur.
Fyrir 7 árum kvæntist hann eftirlifandi
ekkju sinni, Vilborgu Runólfsdóttur úr
Vik í Mýrdal. Þau eignuðusl 4 börn,
sem öll eru í bernsku.
»Landið« fer meðal annars svofeldum
orðum um Árna heit. Eiríksson:
»Með andláti Árna Eiríkssonar er
horfinn mikilhæfur og einkennilegur
Reykvíkingur, — örlyndur og skapmik-
ill kappsmaður, sem veitti örðugt að
láta hlut sinn, en þó hinn samvinnu-
þýðasti að öllum jafnaði, afburða hag-
sýnn kaupsýslumaður, hugsjónamaður
með mikiili siðferðilegri alvöru og ó-
venjulega listelskur maður, gæddur all-
miklum listamannshæfileikum«.
Með Árna Eiríkssyni á G.-T.-reglan á
bak að sjá einum sinna áhugamestu og
duglegustu manna.
Framliald frá 1. síðu.
Hreyfing þessi varð til þess að and-
banningar óðu á ný fram á vígvöllinn,
en vel og viðeigandi var tekið á móti
þeiin af bannvina hálfu og brátl voru
þeir kveðnir í kútinn.
Þá var stofnað fjölment bannvinafélag
í Reykjavík og er það skipað mörgum
ágætum og duglegum mönnum, sem hafa
mjög víðtæk áhrif.
Þetta gátu andbanningar, hinir æslari
þeirra, ekki þolað og smöluðu saman
nokkrum mönnum til þess að stofna
félag, og þeir settu á fót skrifstofu, sbr.
auglýsingu, sem stendur í blöðunum.
í býrjun júnímánaðar var stórstúku-
þing haldið í Hafnarfirði og mættu þar
milli 20 og 30 fulltrúar auk ýmsra starfs-
manna og heimsækjenda. Ymsar ákvarð-
anir voru gerðar á þvi þingi um endur-
bætur á bannlögunum. Framkvæmdar-
nefndin var nálega öll endurkosin, tveir
nýir kosnir, en hinir 7 endurkosnir.
Heldur hin nýja framkvæmdarnefnd á-
kveðið sömu stjórnarstefnu, bæði inn á
við og út á við, og fyrri framkvæmdar-
nefnd fylgdi, og er enginn efi á því að
hún hefur reynst heillavænleg.
Bannvinafélagið gekst fyrir því, að á-
skorun var gefin út bannmálinu til stuðn-
ings og skrifuðu margir ágætir menn
undir hana. Vakti hún mikla athygli
manna alment. Konur gáfu út sérstaka
áskorun til þjóðarinnar og hvöttu hana
til að styðja bannlögin. Andbanningar
gáfu líka út áskorun, en ekki hefur hún
haft hin tilætluðu áhrif, því fult var þar
af röngum staðhæfmgum og beinum ó-
sannindum, enda hefur hún verið marg-
hrakin og greinilega sýnt fram á hve
fjarri hún er réttu lagi. Út af því að
yfirdómararnir í landsyfirréttinum höfðu
skrifað undir áskorunina, sendu stjórnir j
Good-Templarareglunnar og Bannvina-
félagsins nokkrar spurningar í opnu
bréfi til yfirdómaranna, sem birt var í
blöðunum. Út af því birtust greinar frá i
báðum hliðum og er það sannast að
segja, að illa hefur andbanningum geng-
ið að verja gerðir sínar í því máli, sem
vonlegt er.
Alþingi kom saman til reglulegs fund-
ar 2. júlí og var þar borið upp frum-
varp af hálfu bannvina til breytinga á
bannlögunum, eu miklu var breytt í
því og aðalatriðin feld í burtu. Þó má
segja, að þær smávægilegu breytingar,
sein gerðar voru, séu fremur til bóta
og málinu til stuðnings. Andbanningar
báru og fram frumvarp, sem var grímu-
klætt afnám bannlaganna, en það var
felt við lítinn orðstír.
Þá var styrkurinn /eldur, sem stjórnin
lagði til að Stórstúkunni væri veittur,
og gefinn Bræðrasjóði Mentaskólans.
Hefur »Templar« gert það mál að um-
talsefni og sýnt fram á spillinguna, sem
kom fram í þinginu í sambandi við það.
Samt hefur framkvæmdarnefnd Stór-
stúkunnar ekki verið aðgerðalaus síðan,
þótt þeir, sem í móti voru á þinginu,
ætluðust fil þess að þelta ætti að vera
rothöggið á Regluna, því hún sendi
Einar H. Kvaran vestur um land til
Akureyrar í bindindis- og bannerindum
og varð mikill og góður árangur þeirrar
farar. — Víst er um það að G.-T.-regl-
an er ekki búin að gleyma »greyinu
honum Katli«; hún inun ek'ki verða í
neinum vanda stödd, þótt nokkrir þing-
herrar með andbanningabjörðina að
baki sér haíi ætlað að gera hana mátt-
lausa.
Hún skorar því á hvern þann mann,
sem ber bannmálið fyrir brjósti og vill
um fram alt vinna að heill og hagsæld
þjóðarinnar án tillits til hagsmuna nokk-
urra eigingjarnra sællífisbelgja, að gjalda
varhug við fláráðum orðum og fögrum
loforðum þeirra manna, sem vilja troða
sér upp í þingmannssætin, en rjúfa svo
öll loforð. Slíkir menn eru kunnir af
þingsögu síðustu ára. Þeir eiga hverfa
hið bráðasta frá afskiftum opinberra
mála og eiga aldrei að fá að saurga
þingsalinn með þarvist sinni.
Það á að vera lieróp Good-Templar-
reglunnar í framtíðinni, heróp allra
bannvina i þessu landi: Burt með alla
þá úr opinberri þjónustu, er uppvísir
eru að brigðmælgi og ódrengskap.
»Tpl.« óskar öllum góðum mönnum
gleðilegs nýárs.
Jarðarför Árna Eiríkssonar fór fram
18. des. f. á. að viðstöddu miklu fjöl-
menni. Jón biskup Helgason ílutti hús-
kveðjuna. í kirkjunni hélt síra Bjarni
Jónsson ræðuna. Á undan var sungið:
»Ó, blessuð stund . . . «, en á eftir:
»Ég horfi yfir hafið. Þá söng Ragnar
E. Kvaran kveðjuljóð frá stúk. »Ein-
ingin« eftir Guðmund skáld Magnússon.
Leikfélagsmenn báru kistuna inn í kirkj-
una, en kaupmenn út. St. »Einingin«
nr. 14 lét klæða kór kirkjunnar sorgar-
tjöldum. Síra Bjarni Jónsson fram-
kvæmdi jarðsetninguna.
f
Húsfrú
Svanhildur Sigurðard.
kona Sigurðar Eiríkssonar regluboða
andaðist að heimili sinu hér í bænum
26. desbr. f. á. eftir langa vanheilsu.
Hún var alla æfi mjög hlynt bind-
indi og banni og var um mörg ár fé-
lagi G.-T.-reglunnar. Hún var fyrst í st.
»Eyrarrósin« nr. 7 á Eyrarbakka og
síðan um nokkur ár í st. »Melablóm«
nr. 151 í Reykjavík og gegndi hún síð-
ast störfum Kap. í þeirri stúku. Hún
tók bæði 3. og 4. stig.
Svanhildur heitin var greind kona og
vel gefin; hún var ein þeirra mörgu
kvenna hér á landi, sem lítið láta á sér
bera og vinna lífsstarf sitt með trú-
mensku og enginn efi er á því, að manni
hennar hefur verið mikil stoð að dugn-
aði liennar er hún varð að sjá alveg
um heimili þeirra meðan hann var á
hinum löngu bindindisútbreiðsluferðum
sínum. — Þau hjón eignuðust 6 börn
sem öll eru uppkomin: Sigurgeir, settur
prestur á ísafirði, Sigríður, gift i Kaup-
mannahöfn, Sigurður búfræðingur, Sig-
rún, Ólöf og Elisabet, öll heima.
Hún var fædd 23. maí 1858.
Jarðarförin fór fram 5. þ. m. að við-
stöddu fjölmenni. Síra Ólafur Ólafsson
flutti húskveðjuna. Nokkrir vinir Sig-
urðar Eirikssonar og reglubræður báru
kistuna út úr heimahúsum og inn í Frí-
kirkjuna. Síra Ól. Ól. hélt líkræðuna.
Á undan var sungið »Hærra, minn guð,
til þín«, en á eftir kveðja frá eiginmanni
og börnum. Þá söng Ragnar Kvaran
kveðju frá síra Sigurgeiri. Kveðjuljóðin
orkti Guðm. Guðmundsson skáld. Þá
bar framkvæmdarnefnd Stórstúkunnar
kistuna út úr kirkjunni. Fríkirkjuprest-
urinn framkvæmdi jarðsetninguna. Hún
var lögð í múrgröf rétt við nyrðra kirkju-
garðshliðið.
Blessuð sé minning hennar.
Til athugunar.
»Vísir« llutti 1. des. f. á. fregn um
nýtt andbanningafélag, sem stofnað hefði
verið í Kaupmannahöfn. Aðalforsprakk-
inn kvað vera dr. Weis, sá sem gaf út
pésann á móti bannmálinu, sem Magn-
ús dýralæknir þýddi hérna um árið og
andbanningarnir íslenzku gáfu út. Sýni-
legt er það, að aðalástæðan til þessarar
nýju hreyfingar í Danmörku, er hið ein-
dregna og óskoraða fylgi, sem bann-
stefnan hefur náð þar í landi. Und-
irskriftasöfnunin hefur sem sé leitt það
í ljós. Einnig hefur árangur sá, sem
varð af hinu stutta brennivínssölubanni
þar í haust er leið, orðið svo mikill,