Vorboðinn - 01.05.1937, Side 2

2
VORBOÐINN

Kosningin
í Barðastrandarsýsln
kaupsýslumönnum í mútur —
og 330 þús. krónur greiddu þeir
Gismondi liinum ítalska í mútur
— til að kaupa ekki íslenskan
fisk. —
Nú er svo komið, að Kveldúlf-
ur er orðinn óbotnandi spilling-
ar- og skuldafen, algjaldþrota
svindilfyrirtæki, er skuldar hér
og erlendis um 7 rnilj. króna og
vantar mikið á að eigi fyrir
skuldum.
Þannig eru í stuttu máli þeir
3 aðalaðiljar, sem framleiðslulíf
vort er háð: 3 gerspiltar klíkur
auðhorgara í Reykjavík, klíkur,
sem mynda uppistöðuna í
íhaldsflokknum og þar með
kjarnann í hinni svokölluðu
„Breiðfylkingu lslcndinga“.
Nú var um tvent að gera fyrir
stjórnina: Annaðhvort að slanda
við loforðin, lireinsa röggsain-
lega til í íhaldsgrenjunum og
leggja grundvöllinn að lieil-
brigðu fjárhagslífi — eða láta
braskarana í friði og lofa þeim
áfram að blóðsjúga landsmenn.
Og illu heilli valdi stjórnin síð-
ari kostinn. Hinn illi andi
Landsbanka-, Kveldúlfs- og
stórkaupmannaklíkunnar, með
öðrum orðum andi íslenska og
erlenda afturhaldsins, varð um-
bótahug stjórnarflokkanna yfir-
sterkari.
Kommúnistaflokkurinn
benti á hættuna.
Kommúnstaflokkur íslands
sá altaf hættuna. Hann þreyttist
aldrei á því að benda á nauðsyn
róttækra ráðstafana til að hefta
drotlinvald íhaldsklikanna.
Undanfarin 3 ár liefir liann
stöðugt krafist þess, að lireinsað
yrði til í Landsbankanum. 1
undanfarin 2 ár hefir hann
sleitulaust liamrað á því, að
gera þyrfti Kveldúlf upp. Og
kröfur þessar fengu slikan
hljómgrunn hjá almenningi, að
við þeim varð ekki lengur dauf-
heyrst, og í fyrrasumar tóku
þeir báðir undir kröfuna um
uppger Kveldúlfs, Alþfl. og
Framsóknarfl., og Alþfl. tók
einnig að krefjast þess að skift
væri um stjórn í Landsbankan-
um. Þetta gátum við talið mik-
inn sigur fyrir stefnu okkar.
En þegar hér var komið, og
hver vinstri maður hélt, að nú
yrði látið til skarar skríða — þá
fór samvinna stjórnarflokkanna
skyndilega út um þúfur út af
þessum málum ásamt frum-
varpi Alþfl. um sjávarútveginn,
— og þing var rofið. —
!
»
l
Slefnubreyting íhaldsins.
Á síðustu tímum hefir sú
breyting orðið á i íhaldsflokkn-
um, að lýðræðið hefir stöðugt
fallið í verði í þeim herbúðum,
en lofsöngur um fasismann
komið í staðinn. Hitler, Musso-
lini og Franco, morðingjar lýð-
ræðisins í Evrópu, —• það eru
dýrlingar Morgunblaðsins — en
lýðræissinnar Spánar, það eru
„rauðir hundar“, „Marxisla-
skrill“, „siðspilt vinstri stjórn“,
o. s. frv. Enda er þetta eðlilegt.
Skuldum vafin auðvaldsklika
á barmi gjaldþrots, livað á liún
að gera við lýðræði? Hún liugs-
ar um það eitt að bjarga gróða
sínum á kostnað fólksins. Þess
vegna dreymir Ihaldið um
þrælalög til að fjötra verkalýðs-
samtökin, enn meiri yfirráð inn-
flutningsins til að geta drcpið
neytendafélögin, allsherjar
kauplækkun verkafólks, annað
hvort beint eða með gengis-
lækkun, og stofnun ríkislög-
reglu til að geta brotið alla mót-
spyrnu niður með ofbeldi. A
þennan hátt hyggjast burgeisar
ihaldsins að leggja inn á braut
íasismans, sem endanlega á að
kæfa alla frelsisviðleitni alþýð-
unnar með blóðugri harðstjórn.
Og llialdið hefir geysilegan við-
búnað í kosningabanáttunni.
Það hefir gert bandalag við
„Bænda“-flokkinn og nasistana
uin eina allslierjar afturlialds-
fylkingu í kosningunum, hina
svokölluðu „Breiðfylkingu"
(„Svörtu samfylkinguna“).
Öll öfl braskara og sérgæð-
inga eru nú kölluð til vopna i
heilagt stríð gegn „rauðliðun-
um“. Kveldúlfur, sem heldur á
stjórnartaumum „Breiðfylk-
ingarinnar“, berst fyrir tilveru
sinni. Honum cr jiað ljóst, að
einungis með sigri afturhaldsins
lær hann að gramsa áfram í fé
þjóðarinnar og lifa i munaði.
Kosið um lýðræði eða fasisma.
Báráttan í þessum kosning-
um er þvi i raun og veru milli
lýðræðis og fasisma. Sigri aftur-
haldið, er úti um lýðræðið og
frelsið. Sigri vinstri flokkarnir,
má gera ráð fyrir að þeir liljóti
að hreinsa til í lireiðrum fjár-
málaspillingarinnar og þarmcð
hæfa afturhaldið í hjartastað.
í samræmi við úrslitaþýðingu
þcssara kosninga hefir flokkur
okkar lagt það til við hina
vinstri flokkanna, að þeir hefðu
allir bandalag með sér í lcosn-
ingunum, þannig, að öruggt
væri um sigur þeirra samein-
aðra yfir „Svörtu samfylking-
unni“. Og við liöfum gert alt,
sem hugsanlegt var, til að koma
á slíku samkomulagi. En þvi
miður liafa foringjar Alþýðu-
og Framsóknarflokksins svar-
að bróðurlegum tilmælum okk-
ar með því einu að ausa okkur
skæting og lygum í blöðum sin-
um. Það er eins og þessir for-
Alþingiskosningarnar 20.
júni snúast um eitt meginefni
fyrst og fremst: Á íhaldið i
landinu að fá meiri hluta á Al-
þingi og aðstöðu til stjórnar-
myndunar, með þeim afleiðing-
um, sem það óhjákvæmilega
myndi skapa — eða eiga vinstri
flokkarnir í landinu að fá þing-
meirihluta og vinstri ríkisstjórn
að sitja áfram við völd. ,
Það er þetta sem kosningarn-
ar snúast um í aðalatriðum.
Það verður kosið um lýðræðið
og vinstri flokkanna og Ihaldið
og fasismann hinsvegar.
Iívernig gela nú kjósendur i
Barðastrandarsýslu best trygt
vinstri meirihluta á þingi og
lúndrað valdatöku íhaldsins?
1 fvrsta lagi með því að
tryggja kosningu framhjóðanda
Framsóknarflokksins. Ef liann
félli við kosningarnar þýddi það
einum vinstri manni færra á
þingi — það gæti þýtt sigur í-
haldsins.
í öðru lagi þurfa kjósendur i
Barðastrandarsýslu hezt tryggt
stórkostlega atkvæðaaukningu
Kommúnistaflokksins. Yinstri-
meirihlutinn við kosningarnar
20. júní gelur liæglega oltið á
því, að Kommúnistaflokkurinn
verði nógu sterkur og fái nógu
marga uppbótarmenn. Hinsveg-
ar er rétt að undirstrika þau
ingjar skilji ekki hættuna af
íhaldinu, — eða óski eftir því,
að fasisminn haldi innreið sína
i elsta lýðræðisland Norður-
Evrópu. Eða er ílokkshroki
þeirra og rembingur svo talc-
markalaus, að þeir vilji eiga það
á liættu, að þjóðin glati frelsi
sínu, bara til þess að fá um
stund að skamma og svivirða
liina vinstri flolckanna, sem þeir
i raun réttri ættu að líta á sem
bróðir í viðureigninni við aftur-
lialdið?
Eftir að útséð var um að sam-
komulag næðist ekki, liefir
flokkur okkar stilt upp i ýmsum
kjördæmum. En jafnframt
gerði hann annað, sem mun
vera einsdæmi hér á landi.
Hann lýsti ]iví yfir, að hann
stilti ekki upp í þeim kjördæm-
um, er hætta er á að Ihaldið
vinni frá stjórnarflokkunum.
Kommúnistaflokkurinn lét ekki
stjórnast af neinum remhingi
eða stórmennskubrjálæði,
heldur reyndist þeirri stefnu
sinni trúr, að líla altaf fyrst á
hagsmuni fólksins og haga sér
rök einu sinni enn, að þótt
frambjóðandi Alþýðuflokksins
næði kosningu í Barðastrandar-
sýslu, að það þýðir alls ekki
fleiri Alþýðuflokksmenn kosna.
Sig. Einarsson yrði aðeins kjör-
dæmakosinn í stað þess að vera
uppbótarmaður. Meðan Alþýðu-
flokkurnn liefir enga mögu-
leika að fá 10 kjördæmakosna
þingmenn hefir það enga raun-
verulega þýðingu fyrir hann að
vinna ný kjördæmi af Fram-
sókn. Og eins og nú slanda sak-
ir, er slíkt óheppilegt fyrir
vinstri flokkanna, en eykur sig-
urvonir Ihaldsins.
Allt hjal Sig. Einarssonar og
annara Alþýðuflokksmanna um
aí? kosning lians þýði einum
Alþýðuflokksmanni fleira á Al-
þingi, er vísvitandi uppspuni
frá rótum. Og þótt það sé per-
iSÓnulegt kappsmál Sigurðar að
fella frambjóðanda Framsóknar
hafa frjálslyndir kjósendur í
Barðastrandarsýslu ekki cfni á
að þóknast þeim dutlungum
hans á jafnmiklum alvörutim-
um og nú eru. Það,sem kjósend-
urnir í Barðastrandarsýslu, eins
og annarsstaðar á landinu,
verða að atliuga, er á hvern
lxátt þeir geta hest trygt ósig-
ur íhaldsins. Það er höfuðboð-
orðið í þessum kosningum.
, G. V.
cftir því. Þess vegna munu fé-
lagar okkar víða um land kjósa
frambjóðendur stjórnarflokk-
anna, þó að lnnir sömu fram-
hjóðendur rægi okkur og svi-
virði, og hlöð þeirri stimpli okk-
ur scm „einræðissinna“ og velji
okkiir liverskyns ónefni. En við
treystum því, að islensk alþýða
dæmi okkur eftir verkunum, og
því stígum við hiklaust þella
spor, sem her vott um meiri
ábyrgðartilfinningu og þroska
en dæmi eru til í íslenskri
stjórnmálasögu.
Hins erum við líka fullvissir,
að alþýðan í Rvik, Veslmanna-
eyjum og Akureyri tryggir það,
að a. m. k. 3 kommúnistar verði
á næsta þingi. Enda er það eina
leiðin til að fyrirbyggja valda-
töku íhaldsins, úr því að vinstri-
handalag komst ekki á.
Alþýða i Barðastrandarsýslu l
Kommúnisiaflokkur íslands er
róttækur verklýðsflokkur, sem
hefir sosíalismann að takmarki.
Við vitum það hinsvcgar ofboð
vel, að ú þessu augnabliki i sögu
Islands, þegar hið dýrmæla