Ægir - 01.11.1905, Qupperneq 2

42
ÆGIR.
samir menn á Miðnesi, í Höfnum og Grinda-
vík brúkað þorskanet öðru hvoru á vetr-
arvertíð á síðustu árum (síðan um alda-
mót) og aílað allvel í þau og þannig sýnt í
framkvæmdinni, að ofangreint álil lieíir ver-
ið á litlum rökum bygt.
í vor er leið, reyndi ungur maður á
Búðareyri í Seyðisfirði, Friðbjörn Holm
að nafni, að fiska með þorskanetum þar i
firðinum. Hann hafði nýlega verið í Ame-
ríku og kynst netum þar og áður í Reykja-
vík. Bjó hann sér til 6 net, 10 faðma löng
hvert, með 272—3" riðli (í stað 4" riðils á
netum syðra). Lagði hann þau G. til 11.
maí, á eitlhvað 15—20 faðma dýpi, undir
norðurströnd fjarðarins, milli Vestdalseyrar
og Öldunnar. Fékk hann alls 60 þorska
í þau, en gat af ástæðum eigi haldið lögn-
unum áfram. Fiskarnir voru 20—22 pd.
þungir, óslægðir; þeir voru ógolnir, með
tóman maga og vel feitir; liafa því verið
svipaðir netafiskinum í Faxaflóa.
Sýnir þessi tilraun ljóslega, að víðar
má veiða þorsk í net, en í Faxaílóa, ef
menn að eins vilja brjóla bág við gamlar
venjur og hleypidóma.
Mjög merkilegt atriði í þessu máli er
það, að annar maður lagði lóð (línu) á
sama svæði og netin voru lögð á og sömu
dagana, en varð ekki var á liana. Hefðu
netin ekki verið lögð þarna. þá hefði legið
næst að ætla, að enginn fiskur hefði verið
þar, úr því ekki varð vart á lóðina.
þegar menn verða ekki varir á þau
veiðarfæri, er þeir eru vanir að brúka í
það og það skiftið, áljdita þeir af því, að
enginn fiskur sé fyrir, og er það eltki nema
eðlilegt. En þelta dæmi sýnir áþreifanlega
að varlega mega menn gera þess konar
ályktanir, því vel getur verið fyrir fiskur,
sem ekki vill neina beitu, eða að minsta
kosta ekki þá sem er í það skiftið á boð-
stólum. Eg hefi nefnt annað dæmi aflíku
tagi í skýrslu minni í síðasta árgangi »And-
vara«, sem sé botnvörpunginn, sem veiddi
netaþorskinn í Garðsjónum sumarið 1896,
þegar heimamenn þar fengu ekki annað en
smákindur á lóðir sínar og handfæri á
sama svæði. Það færði Garðmönnum lieim
sanninn um það, að nelaþorsk væri að fá
á öðrum tímum en vetrarvertið; þeir breyttu
líka eftir því og hafa ekki haft verra af.
Vonandi fara fiskimenn að sjá það
betur og betur, að liæpið er að binda sig
of mjög við eitt veiðarfæri. Vel getur ver-
ið að oft sé netafiskur fyrir inni í fjörðum
eða annarstaðar nærri löndum, þegar menn
fara langt út á djúp með lóðir sínar og
leita þannig langt yfir skamt.
Þetta atvik á Sej'ðisfirði i vor er leið
sýnir, að fá má fisk í net víðar en í Faxa-
flóa, og sjálfsagt gengur þess konar fiskur
víðar að landi en í Seyðisfjörð, en menn
gela ekki gert sér von um að fá liann
nema þeir fari að eins og Friðbjörn Holm,
fái sér net og reyni. Það ætti að reyna í
sem fleslum fjörðum og fjarðamynnum og
úti fyrir þeim og meðfram ströndum, þar
sem svo til hagar, alt í kring um land og
ekki að eins á grunni lieldur og á 40—60
faðma dýpi eða dýpra. En þar sem svo
djúpt væri, þyrfti að liafa vindu til að draga
inn með netin og þar sem menn hafa véla-
báta, væri vel til fallið að fá í þá vindu,
sem gangvélin svo sneri.
Þegar búið væri að gera tilraunir á
ýmsum stöðum um nokkur ár, mundi það
fara að koma í Ijós, hvar og hvenær bezt
ætti við að brúka netin og hvaða riðill
yrði hæfilegastur á þeim. Þó bj'st eg varla
við að til neins yrði að reyna net við Norð-
ur- og Austurland 4 fyrstu mánuði ársins.
Tilraunirnar má gera í smáum stýl og
með fremur litlum kostnaði, 75—100 kr.
fyrir tilraunatrossu, sem er álika og fyrir
2—3 síldarnet.
Af því að gera má ráð fyrir, að fisk-
ur sá, er kynni að veiðast í net norðan og