Ægir - 01.12.1927, Qupperneq 6

réðist til þess, þótt ekki væri árennilegt
að taka við af ágætuin ritstjóra, er ég var
öllu því óvanur, er útheimtist til að halda
á réttri og byrjaðri leið.
Matthías gaf mér ýmsar reglur og eink-
um lagði hann áherslu á að hafa aldrei
langar greinar í ritinu. Næsta spor mitt,
var að fara á fund Tryggva heitins
Gunnarssonar, sem var í stjórn félagsins.
Spurði ég hann, hvort engin ritnefnd
mundi athuga það, sem prentað yrði í
,,Ægi“ og' kvað hann nei við. Sagðist
hann mundi tala við mig rækilega, færi
ég' út fyrir ákveðna stefnu ritsins og
pólitík vildi hann þar ekki sjá, og gladd-
ist ég mjög af, því þar var ég úti á þekju.
Síðan kom bekkjarbróðir minn, Þorsteinn
heitinn Erlingsson skáld, til skjalanna og
bauð mér ótilkvaddur að lesa yfir próf-
arkir, því Ægir væri svo gott rit, að ég
mætti ekki skemrna það með málvillum
og' fleiru. Er ég honum þakklátur fyrir
mörg góð ráð og' hvatningar; las hann
prófarkir af 2. og 3. tbl. 1914, en þá
taldi hann mig slarkfæran, þó ekki meir.
Ýmsir góðir menn hafa með ritgerðum
og fleiru, styrkt útgáfu Ægis og má þar
einkum nefna fræðimanninn, Bjarna Sæ-
mundsson, sem árlega hefir fært honum
ritgerðir og annan fróðleik. Þetta tölu-
hlað er hið síðasta hins tuttugasta ár-
g'angs og þökkum við tveir ritstjórar
,,Ægis“ þessi árin, lesendum hans, alla
velvild, er þeir hafa sýnt okkur og sam-
úð þá, sem við hvervetna höfum orðið
varir við.
Reykjavík 11. des. 1927.
Svbj. Egilson.
Rannsóknir á „Dönu“
hér við land síðastliðið sumar.
„Dana“ varð siðbúnari hingað nokkuð
en til stóð í suinar og kom því ekki hing-
að til lands (frá Færeyjum) fyrri en (i.
júlí; hún kom undir Mýrdal og byrjaði
þar rannsóknir sinar, hjelt svo austur
og' norður fyrir land og svo áfrain alla
leið til Reykjavíkur. Þang'að kom hún 18.
júlí. Á þessari hringferð voru gerðar all-
ar hinar vanalegu rannsóknir: leitað að
örsmáum svifverum með silkiháfum,
svífandi fiskaseiðum með hinum stóru
sílaháfum, leitað að vöxnum fiski ineð
botnvörpu og lóð, botnrannsóknir (Boni-
tering) og sjórannsóknir á ýmsu dýpi,
frá yfirborði og' niður að botni á nær
800 metra dýpi.
Út af Mýrdalnum var mikið af svif-
seiðum, gull-lax, karfa og' ísalaxsildar, en
fátt af öðrum (komin liurtu eða í hotn);
í botnvörpu á 20—60 m. dýpi fekst mik-
ið af ýsu, lýsu, skarkola, háfi og urmull
af sandkola, en flest ungur fiskur, og líkt
var það við Ingólfshöfða, á 20—60 m.
dýpi. Þar var mergð af skarkola og
merktir 250 af þeim, bæði innan og utan
landhelgislinunnar, en svo var þar og
töluvert af þyrsklingi, stútungi og þorski
utan við línuna. í Lónsvík fekst tölu-
vert af þyrsklingi í vörpuna á 40 m. og'
að öðru leyti likur afli og' við Ingólfs-
höfða. Þegar kom austur fyrir Lónsvík
fekst urmull af svífandi loðnuseiðum,
alla leið að Gjögurtá, stundum yfir 1 þús.
í drætti. Eftir beiðni minni var Hvals-
baksbanki og' Halinn athugaður in. t. t.
hita, strauma og' sviflífs. — í Seyðisfirði
fékst mikið af þyrsklingi í álavörpuna
og í Héraðsflóa (30—40 m.) mergð af
honum og skrápflúru og sandkola, og