Ægir - 01.10.1938, Síða 12

218
Æ G I R
sem vill fá bækur að láni, er skyldugt að
eiga skáp undir þær. Bókalánsgjald hvers
skipverja er 25 aurar á ári. Vanalega bæt-
ast fjórir pakkar á ári liverju við safnið
og er hyllzt til að láta í þá eins mikið af
nýjum bókum og auðið er. Fimm hækur
á erlendum málum eru að jafnaði í
hverjum pakka.
Bækurnar eru lánaðar strandferðaskip-
unum, varðbátunum, vitabátnum, togur-
um og vélbátum, sem ekki bafa færri en
10 manna áliöfn.
Sigurgeir segir, að fáir fari betur með
bækur en sjómenn og að eng'ir séu þakk-
látari en þeir fyrir að fá bækur að láni.
Þessi útlánsstarfsemi Bæjarbókasafns-
ins er mjög virðingarverð, og ættu sjó-
menn að nota sér af lienni og liafa allt-
af einn bókapakka um borð hjá sér. Vit-
anlega væri æskilegt, að hægt væri að
bæta meiru við bókaforðann árlega en
gert er; en meðan bókasafnið liefir ekki
rýmra um hendur en nú er, þá er þess
tæplega að vænta.
Síðastliðinn vetur var stofnað bóka-
safn sjómanna í Sandgerði. Skipverjar
af 10 bátum stóðu að stofnun safnsins.
Ekki verður sagt, að þátttakan bafi verið
sem skyldi, þar sem að 25 bátar stund-
uðu þá sjó úr Sandgerði. Skipverjar af
heimabátunum vildu t. d. ekki leggja
þessu máli neitt lið. En svo fer oft, að
jafnvel góð málefni mæta kulda og sinnu-
leysi í byrjun, en fylgi þeirra er jafnan
öruggara þegar til lengdar lætur, ef hægt
er að koma fólki í skilning um þörf þeirra
og nauðsyn. Ekki er ólíklegt að slíkt verði
einmitt hlutskipti bókasafnsins, sem sjó-
mennirnir hafa stofnað í Sandgerði.
I vertíðarlok átti bókasafnið um 100
bindi og 160 krónur í sjóði. Fyrstu spor-
in eru þvi vel þess verð, að þeim sé gaum-
ur gefinn. Að hagur safnsins var orðinn
slíkur siðastl. vor, er fyrst og fremst að
þakka fjárframlögum þeirra rnanna, er
stofnuðu safnið, og i öðru lagi var liald-
in skemmtun til ágóða fyrir safnið og í
jjriðja lagi, að því ijarst frá manni nokkr-
um i Reykjavík, 30 bindi af góðum og
vel innbundnum bókum.
Aðkomuvermenn í Sandgerði voru yf-
leitt mjög ánægðir með þann bókastofn,
sem þeir höfðu yfir að ráða síðastl. vet-
ur, og gáfu fyllilega í skyn, að þeim
myndi ljúft að hjálpa til að auka liann,
ef þeir ættu þangað afturkvæmt.
Sá maðurinn, sem mest hefir beitt sér
fyrir stofnun þessa bókasafns, annast
geyinslu þess og stutt það á ýmsan liátt,
er Valdimar Össurarson, skólastjóri i
Sandgerði. Eftir því sem hann liefir sagt
mér, mun safnið framvegis verða boðið
sjómönnum til útláns gegn 10 króna
gjaldi yfir vertíðina, af hverri skipshöfn.
Einnig mun verða reynt að afla safninu
tekna með skennntanalialdi o. fl. Bóka-
safnsstofnunin í Sandgerði er mjög at-
hyglisverð og væri ekki úr vegi að atlniga,
livort ekki mundi vera hægt að sýna lit
á því að styrkja bana með ýmsu öðru
móti, en áður hefir verið nefnt.
Þeir menn eru máske til, sem lialda því
fram, að það sé blátt áfram leikaraliátt-
ur og bjánalæti að vera að tala um bóka-
söfn og bókalán í sambandi við sjómenn.
Þeim, sem svo er farið, má vísa til leiks-
ins, sem átti sér stað fyrir Norðurlandi i
sumar, þegar fiskimennirnir biðu í full-
an mánuð án þess að fá nokkra sild, biðu
fullir örvæntingar um afkomu sína og
þjóðarinnar. Þeim fannst biðin löng og
óþreyjan Ijætli ekki úr. Hver mundi ekki
liafa unnað sjómönnunum góðra bóka til
lesturs þennah tíma? Ef þeir eru ein-
hverjir, þá bera þeir ekki kennsl á líf
sjómannsins og ganga þess duldir, bvert
lilutskipti bans er i þjóðfélaginu. Engin
stétt liefir jafn erfiða aðstöðu til þess að