Ægir - 01.05.1939, Blaðsíða 5

Æ G I R
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ISLANDS
32. árg. | Reykjavík — Maí 1939 j Nr. 5
Sig’urður Kristjánsson, alþm.:
Jöfnunarsjóður aflahluta.
Fyrir Álþingi því, sem frestað var í síð-
astl. mánuði, iágu all-mörg frumvörp, er snertu
sjávarútveginn. Frumvarpa þessara mun verða
getið hér i blaðinu í sumar, eftir þvi sem við
verður komið. Verða sum þeirra birt í heilu
liki, þ. e. a. s. þau frumvörpin, sem ætla má
að geti haft mikilvægt gildi fyrir sjávarútveg-
inn, ef þau yrðu að lögum. Þegar horft verð-
ur að því ráði, mun verða reynt að fá flutn-
ingsmenn frumvarpanna eða einhverja stuðn-
ingsmenn þeirra, innan þingsins, til þess að
skrifa með þeim nokkur orð.
Það væri æskilegt, að deildir Fiskifélagsins
tæki þessi frumvörp til athugunar og umræðna
á fundum sinum og gerði ályktanir viðvíkj-
andi þeim. Ritstj.
Á þingi því, sem nýlega var frestað,
flutti ég frumvarp með þessu nafni. Er
frumvarpið prentað í niðurlagi þessarar
greinar, svo ekki þarf að greina frá efni
þess.
Tildrög málsins eru kunn. Fj'rir nokkr-
tun árum liófst eitt af mörgum erfið-
leikatímabilum útgerðarinnar. Fóru hlut-
ir sjómanna lækkandi vegna aflatregðu
°g verðfalls sjávarafurða. Sjómenn á
blutarskipum tóku þá að gera þá kröfu
til útgerðarmanna, að þeir tryggðu há-
setum lágmarkstekjur á vertíðum, bæði
a síldveiðum og þorskveiðum. Var víðast
krafist 150 kr. lágmarkstekna á mánuði.
Ut af þessu risu deilur, er sumstaðar
leiddu til stöðvunar skipa, jafn vel yfir
lieilar vertíðir (Bolungarvik). En viðast
reyndu útgerðarmenn að lokum að full-
nægja þessum kröfum.
Krafa sjómanna er í sjálfu sér ekki ó-
eðlileg, því enginn getur til langframa
bundið sig við starf, án þess að liafa
nokkra tryggingu fvrir því, að það veiti
honum lifsframfæri. Hinsvegar er það frá
sjónarmiði útgerðarmannsins óeðlilegt,
þegar tveir aðiljar leggja í áliættusaman
hlut, sem þeir eiga að bafa hlutfallslegan
arð af, ef vel vegnar, að þá beri öðrum
þeirra að tryggja hinn gegn skakkaföll-
um. Hér við bætist, að hag útgerðar-
manna flestra er þannig komið, að þeim
er það um megn að veita þessar trygg-
ingar. Er þvi bersýnilegt, að beggja hluti
þarf að tryggja, vegna öryggis atvinnu-
rekstrarins í heild.
Frumvarpið flutti ég eftir að hafa
fengið til þess hvatningu margra merkra
útveg'smanna og sjómanna, er ég hafði
rætl málið við. Reynslan ein fær vitanlega
úr því skorið, hvort hér er fundin rétta
leiðin til að leysa vanda þann, sem frv.
er ætlað að leysa, ef að lögum verður.
En sú reynsla var vitanlega ekki fyrir
hendi, þegar það var samið og flutt.
Þegar Alþingi var frestað, var frun\-
varpið ekki komið frá nefnd. Var það
hjá sjávarútvegsnefnd n. d. og hafði