Ægir - 01.07.1948, Qupperneq 3

9
Æ G I R
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ISLANDS
41.
Erfiðleikar bátaútvegsins.
Fáa mun hafa órað fyrir því í styrjaldar-
lok, að bátaútvegurinn myndi á svo skömm-
iun tíma, sem nú hefur raun á orðið, kom-
ast í þau fjárhagsvandræði, er hann verður
nú að kljást við. Hvort tveggja er, að menn
s>áu ekki fyrir það aflaleysi, sem hent hef-
nr hvert sumarið á fætur öðru né heldur,
uð ekki yrði reynt með raunhæfum aðgerð-
um að stemma stigu við verðbólgunni.
Um afkomu bátaútvegsins þarf ekki að
fjölyrða, hún mun sennilega aldrei hafa
verið bágbornari, ekki einu sinni, þá er
verst gegndi á kreppuárunum. Margt af
þeim mönnum, sem hlut hefur átt að
stækkun og endurnýjun vélbátafiotans,
hafði af litlu að taka, enda allt horfið nií
og margfaldlega það i hið mikla skulda-
gap, sem verðibólgan og aflaleysið fyrir
Norðurlandi hefur orsakað.
Til þess að hjálpa útvegsmönnum til að
greiða sjómönnum hina smáu hluti sína
frá sumrinu, verður ríkissjóður að hlaupa
undir bagga og getur það ekki nema með
aðstoð bankanna. En sú hjálp stoðar ekki
i'l annars en leysa bátana úr lög- og sjó-
veðsböndum. Geta þeirra til að hefja ver-
tíð. hvort heldur er á sild eða þorskveið-
l'ni, má heita jöfn eftir sem áður. Víxlar
l'ggja í vanskilum, bæði hvað snertir af-
borganir og vexti, lánum, sem fengin hafa
verið i lánsstofnunum útvegsins, verður að
'úta ósinnt og eignir bátaútvegsmanna eru
margveðsettar, og því ekkert til veðsetn-
mgar, þótt einhvers staðar væri völ á láni.
Vegna Iiækkandi framleiðslukostnaðar
telja útvegsmenn sig þurfa að fá 3% eyri
meira fyrir fiskkilóið (miðað við slægðan
og hausaðan fisk), en á síðastl. vertíð. Nú
er það hins vegar vitað, að fiskverðið, sem
ríkissjóður hefur ábyrgzt í ár, er alltof
hátt, miðað við kaupverð markaðslandanna,
og vafalaust blekkir enginn, hvorki sig né
aðra á því, að gerlegt sé lengur að halda
uppi verði þorskfisks í skjóli mikils og
góðs síldarlýsismarkaðar. Mörgum þótti fá-
sinna að tengja sildarlýsið freðfisksölunni,
og hefur reynstan raunalega sannað, að sú
skoðun var ekki ástæðulaus. Hér í blaðinu
var í upphafi mjög eindregið varað við
áhrifum fiskábyrgðarlaganna, enda hefur
sýnt sig, að þau hafa ekki megnað að rétta
hag útgerðarinnar, en hins vegar hefur rík-
issjóður orðið að greiða tugi milljóna
vegna jieirra. Og nú er svo komið, að hann
mun ekki treystast til þess lengur, sízt í
svipuðum mæli og verið hefur.
Mikill þorri útvegsmanna setur um sinn
allt traust sitt á síldveiði í Faxaflóa svo
sem verið hefur undanfarna tvo vetur. En
l'ari svo, gegn von allra, að hún bregðist.
i'er ekki eingöngu þannig, að sildarútvegnr-
inni missi spón úr sínum aski, heldur þjóð-
in öll, og jafnframt fer ]iá að verða tví-
sýnt, hvort notast muni að þorskvertíðinni,
þar eð engin beitusild er til i landinu. Verð-
ur þá ekki önnur völ en flytja beitusild frá
útlöndum, ef hún reynist þá fáanleg þar.
Framhald á blaðsíöu 225.