Ægir - 01.03.1954, Blaðsíða 33

Æ G I R
63
Skref til framfara í þágu
sjávarútvegsins.
Eftirfarandi grein hefur borizt frá
franska sendiráðinu í Reykjavík.
Samsetning sjávarvatnsins er svo marg-
brotin, að hingað til hefur ekki verið ger-
legt að búa það til og einnig athyglisvert, að
sjávarvatnið hefur ekki verið auðvelt að
frysta til þessa. Náttúran sjálf er þess ekki
megnug, og hafís heimskautanna er alveg
ósaltur. Ef fiskur úr sjónum, sem er þannig
settur í ósalt vatn, lifir það ekki af, deyr hann
tvisvár sinnum —■ mætti segja — ef hann
er, eftir að hann er veiddur, lagður í ís af
ósöltu vatni. Útlit hans er breytt, hann er
uppbleyttur, hann glatar nokkru af nær-
ingargildi sínu og nálega öllu bragði; skörp
bein eða beittar brúnir á muldum ísnum
rifa roðið og stinga fiskinn. í ís úr sjávar-
vatni er fiskurinn í sinu eigin umhverfi og
varðveitir alla sína eiginleika, jafnvel eftir
þá daga eða vikur, sem hann er þannig
geymdur. Tveir Frakkar, þeir prófessor-
arnir Le Danois og verkfræðingurinn
Trépaud, gerðu nú nýlega mjög vel heppn-
aðar tilraunir á eynni Yeu, sem er í Atlants-
hafinu, svo sem þrjátíu kílómetra frá
Frakklandsströnd. Þeir höfðu tæki á ey
þessari, sem framleiddi sjálfvirkt á degi
hverjum 20 smálestir af ís úr sjávarvatni.
Það var þessum ís að þakka, að túnfiskur,
sem geymdur hafði verið 27 daga í skips-
lest, var eins og hann hefði verið veiddur
nokkrum stundum áður. Sjómenn og út-
gerðarmenn spara mikið, þar sem ekki er
lengur um rýrnun að ræða, og það er betra
að selja fisk, sem geymdur hefur verið í
is af sjávarvatni. Hvað viðvíkur neytend-
um, þá eru þeir öruggari með að fá þessa
fæðu ferska i raun og veru, vel útlítandi,
með meira næringargildi og betra bragði.
Þessi nýja aðferð, sem alls staðar er hægt
að koma við án sérkunnáttu, á afskekkt-
um stöðum og með óverulegum útgjöldum,
er vís til að auðvelda mjög fiskveiðar og
sölu sjávarafurða.
„Ægir“,
mánaðarrit Fiskifélags Islands, flytur margs
konar fróðleik um útgerð og siglingar ásamt
fjölda mynda. — Argangurinn er um 300 bls.
og kostar kr. 25.00. — Gjalddagi er 1. júlí.
Afgreiðslusími er 80500. — Pósthólf 81.
Ritstjóri: Lúðvlk Kristjánsson.
Prentað í Rlkisprentsmiðjunni Gutenberg.
Stórsíldarveiði Norðmanna.
Árið 1951 öfluðu Norðmenn á stórsíldar-
vertíðinni 6 746 þús. hektólitra af síld, og
var það meiri veiði en Norðmenn höfðu
nokkru sinni áður fengið á þessari vertíð.
En í vetur varð þó stórsíldaraflinn um
þriðjungi meiri en þá eða 9 548 þús. hl. Þeg-
ar á það er litið, að þessi mikli afli er veidd-
ur á fjórum vikum má geta sér nærri, að
síldargengd er geipileg.
Norðmenn eru vel undir það búnir að
sinna slikum aflabrögðum og hagnýta sér
þau. Síldveiðifloti þeirra er stór og vel út
húinn og tæki til að hagnýta aflann í landi
eru ekki síðri. En þegar huganum er rennt
til þess, hve aflamagn þetta kemur á land
á skömmum tíma, gegndi það engri furðu,
þótt eitthvað af því nýttist ekki til fulls.
En eftir því, sem norsk blöð herma, hefur
ekkert verið því til fyrirstöðu að taka við
hinu gevsilega aflamagni og hagnýta það að
fullu. Verðmæti vetrarsíldarinnar er talið
nema 913 millj. ísl. króna. Einar Hareide,
starfsmaður í „Norges sildesalslag“ greinir
frá því í „Morgenposten“, að þrátt fyrir hina
miklu veiði rnuni ekki koma til markaðs-
erfiðleika né verðfalls á síldarafurðum. Um
% hluta stórsíldarinnar fóru í bræðslu.
Megnið af síldarmjölinu er selt til Ameríku,
og er greiður markaður fyrir það þar. En
sildarlýsið er að mestu notað innanlands til
smjörlíkisgerðar og er því hægt að komast
hjá að flytja inn aðrar tegundir feitolíu til
þeirra hluta.