Ægir - 01.11.1968, Blaðsíða 14

368
ÆGIR
Eins og áður hefur verið vikið að, hefur
nefndin möguleika til þess að setja ákvæði
um hámarksafla fyrir einstakar fiskteg-
undir. Þetta er gott og blessað, en í fram-
kvæmd myndi það hafa í för með sér
skefjalausa samkeppni allra á móti öllum,
þar til ársskammtinum væri náð og myndi
þá hver liugsa um að ná sem mestu og er
hætt við að slík samkeppni hefði í för með
sér allverulega aukningu á reksturskostn-
aðinum við veiðarnar. Einasta skynsam-
lega lausnin að því er snertir skömmtun
virðist því vera að úthluta ákveðnum
skammti til hinna einstöku þjóða, er veið-
ar stunda á svæðinu, en um þetta eru eng-
in ákvæði í samningnum og ekki eru hugs-
anlegar neinar aðgerðir á þessu sviði, fyrr
en samningnum hefur verið breytt og þetta
atriði fellt inn í hann.
Lögðu Bandaríkjamenn því fram tillögu
um þetta á síðasta ársfundi nefndarinnar
í London í júní s.l., en nokkrar þjóðir töldu
sig ekki geta fallizt á svo mikla breytingu
á samningnum án frekari athugana og var
málinu frestað til næsta aðalfundar, sem
haldinn verður í júní næsta ár.
Á sama fundi lögðu Rússar fram tillögu
þess efnis, að frysta núverandi heildar-
veiði í næstu 3 ár og skyldu hinar ein-
stöku þjóðir skuldbinda sig til þess að
fiska ekki meira á ári hverju, en þær gerðu
að meðaltali þrjú síðastliðin ár. Ekki náði
þessi tillaga Rússa heldur fram að ganga.
Báðar þessar tillögur sýna að ^róun
veiðanna á þessu svæði er farin að valda
mönnum all-verulegum áhyggjum. Það er
hins vegar mjög erfitt að gera sér grein
fyrir hve langan tíma muni taka að koma
á skömmtun veiðanna eins og hér hefur
verið vikið að, enda uin að ræða ákaflega
viðkvæmt atriði, bæði fjárhagslegt ogpóli-
tískt.
Til þess að gera lesendum nokkra grein
fyrir málinu, ætla ég að nefna þær hug-
myndir, sem Bandaríkjamenn hafa gert
sér um framkvæmt þessa máls:
Skömmtun skal einungis sett á veiðar
þeirra fisktegunda, sem vísindalega er
sannað að séu ofveiddar og skal hún endur-
skoðuð á hverju ári með tilliti til fiski-
fræðilegrar þekkingar okkar á ástandi
fiskstofnanna.
Aðeins skal veita 80 % af heildarskammt-
inum til þeirra þjóða, sem stunda veiðar a
svæðinu, en þau 20% sem eftir eru skal
nota fyrir þjóðir er vildu hefja veiðar a
svæðinu, eða þá fyrir þarfir strandríkis-
ins, eins og getið verður hér á eftir.
Skammtur hverrar þjóðar skal miðaðui'
við veiðar hennar ákveðið 10 ára tímabih
Forréttindi strandríkisins skulu vera
eftirfarandi: Taka skal tillit til þeirrar
aukningar er strandríkið telur sig geta
gert á veiðum sínum og er talið að þau
20%, sem haldið er eftir af heildarskammt-
inum eigi að nægja til þess að sjá fyni’
þörfum strandríkisins á þessu sviði.
Sé talið nauðsynlegt að minnka heildar-
skammtinn, skal minnkun hans hjá strand-
ríkinu vera minni en hjáaðkomuþjóðunum.
Hvernig samrýmast nú þessar tillögui'
Bandaríkjamanna okkar eigin hugmyndum
um vernd og hámarksnýtingu fiskstofn-
anna, svo og hagsmunum okkarsemstrand-
ríkis og þjóðar, sem í raun og veru á allt
sitt undir veiðunum?
Fyrst er því til að svara, að við erum
ekki strandríki á þessu svæði og að veiðai’
okkar þar undanfarin ár hafa verið sára-
litlar, þótt þær væru þýðingarmiklar fyrl1’
togaraútgerð okkar fyrir nokkrum árum-
Hér er hins vegar um að ræða ákaflega
þýðingarmikil veiðisvæði og er okkui'
fyllsta nauðsyn á að gæta framtíðarhags-
muna okkar þar eftir beztu getu. Einnig'
má telja sennilegt, að verði komizt að ein-
hverju samkomulagi um takmörkun veið-
anna á þessu svæði, yrði það notað sem
fyrirmynd um takmarkanir annars staðai’
í N.-Atlantshafi, þegar þess gerðist þörf-
Grundvallarsjónarmið í allri okkar fisk-
veiðapólitík hefur verið að reyna
að
tryggja hámarksnýtingu fiskstofnanna við
Island. Við erum aðilar að ýmis konar al-
þjóðasamtökum um vernd fiskstofnanna
og höfum samþykkt margvísleg alþj óðleg