Ægir - 15.03.1977, Blaðsíða 7

EFNISYFIRLIT:
^i'amtíðarbúgrein, en
gömul hugmynd 85
n£?™ar Jóhannsson
Björn Jóhannesson
°9 Jónas Bjarnason:
Um sjóbleikju 86
RIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS
70. ÁRG. 5. TBL. 15. MARS 1977
av^rútvegurinn 1976:
ónias Þorvaldsson:
altfiskframleiðslan
Fisk
1976
Jónas Jónsson:
111J ölsframleiðslan
1976
veislai' og haustloðnu-
„arnar fyrir Vestur.
e Norðurlandi 1976

Tilkynning til
sjófarenda
94
96
98
98
Ný fiskiskip:
Sæborg ÞH 55 99
Upphaf síldveiða með
kraftblökk 101
ÚTGEFANDI:
,f|skifélag (slands
höfn. ingólfsstræti
S f MI 10500
RITSTJÓRN:
MÁR ELÍSSON (ábm.)
JÓNASBLÖNDAL
AUGLÝSINGAR :
GUÐMUNDUR
INGIMARSSON
UMBROT:
gísli ólafsson
PRENTUN:
ÍSAFOLD
Askriftarverð
2000 KR. PR. ÁRG
KEMUR ÚT
hálfsmánaðarlega
Framtíðar búgrein, en gömul hugmynd
„Um hitt er svo ekki að
nefna, sem víða annars staðar
er farið að tíðkast, að koma
upp fiskakyni eða skelfiska-
kyni á þeim stöðum, sem það
hefur ekki áður verið, eða að
láta fisk og skelfisk tímgast
og fjölga kyni sínu, hvar sem
manni lízt og hentugt þykir.
Þessi list, sem fyrir nokkrum
árum var fyrst reynd í Frakk-
landi, hefur síðan verið tíðk-
uð bæði í Danmörku og Nor-
egi og víða annarsstaðar, og
heppnazt ágætlega. Fiskurinn
elskar þann stað, sem hann
er fóstraður á, og þangað leit-
ar hann, og þar tímgast hann
þegar hann getur afkvæmi
sitt, svo að auðsætt er, að
mannleg umhyggja getur van-
ið að sér, eða eins og tamið
þessar skepnur eigi síður en
aðrar“.
Þannig farast Jóni Sigurðs-
syni orð í „Lítilli fiskibók" sem
hann tók saman handa ís-
lenzkum fiskimönnum og gef-
in var út í Kbh 1859. í þessari
bók er Jón að hvetja landa
sína til að nýta betur auðævi
fiskimiðanna kringum landið,
kenna þeim notkun ýmissa
veiðarfæra. Jón var heima í
þessu sem öðru, sem til nytja
horfði fyrir landsmenn. En af
þessu má sjá, að sú hugmynd
að ala hér upp nytjafisk er
ekki ný og menn hafa verið
að fitja upp á henni allar göt-
ur síðan þetta var eða í meir
en 100 ár. Það var eðlilegt að
þessi starfsemi leiddi til þess
að fyrst væri byrjað að ala
upp fisk í ám og vötnum, en
samt gegnir nokkurri furðu,
hvað við höfum verið seinir
að taka við okkur af krafti í
því efni að ala upp ýmsar
fisktegundir í sjó og þá ekki
sízt laxfiska þar sem sú bú-
grein sýnist svo nærtæk. Ým-
is ljón hafa þó þegar reynzt
í veginum og ýmsa byrjunar-
örðugleika þarf að yfirstíga.
Sjór er hér ókyrr við ströndina
og yfirleitt fullkaldur í þeim
fjörðum, sem lognkyrrastir
eru; það seinkar uppeldinu og
gerir það dýrara. Hitastigið
er hæfilegast við suðurströnd-
ina en þar vantar skjólgóða
firði. Aðalmöguleikinn til fisk-
eldis hér við land felst náttúr-
lega í gnægð heits vatns, sem
hægt væri að leiða í kyrrlát
sjávarlón. Óttinn við þorsk-
þurrðina knýr okkur til að
leita í fleiri fiskstofna í veið-
um okkar en áður var, og von-
andi verður hann þess valdandi
að hafizt verði handa með eldi
ýmissa fiska og þá fyrst og
fremst laxfiska í sjó, en það
mætti einnig vel huga að skel-
fiskinum, krabbadýrum, kola
o.fl. tegundum, sem sérfróðir
menn teldu líklegt að ala
mætti upp í sjó blönduðum
heitu vatni.