Ægir - 15.03.1977, Side 23

^pphaf síldveiða
rr,eð kraftblökk
l',l(Jvar Pálmasori
Haraldur Agústsson
■>/„, lgvar Pálmason, sem á sínum skipstjórnarár-
^//2, Oi•
DaV{g ,einn af aflasælustu síldarskipstjórum, og
1967 Olafsson, sem var fiskimálastjóri 19i0—
I ’ 1conia mest við sögu kraftblakkarinnar.
°9 g£,!'ar er fæddur 8. október 1897 á Norðfirði
geröa Sonur Pálma Pálmasonar kauvmanns og út-
Pálmrmnnns a Norðfirði. Þeir voru albræður
lngv 0íí In9var Pálmasoni alþingismaður, og er
Sj;ns v skipstjóri heitinn i höfuð föðurbróður
vet '■ 6lr hvseður, Ingvar og Pálmar, voru Hún-
nesilna<lr að ætt’ komwir af Erlendi í Tungu-
ir j’nen ðárust ungir austur og ílentust þar. Móð-
frg var Ólöf Stefánsdóttir, Bjarnasonar
hunn rr>lst°ðum, útvegsbónda og formanns, en
sern a ^ Um tíma mest alla Norðfjarðartorfuna,
norðfaUPStað"rinn nu stendur á, og er þetta
urd'*1- ætt' K°na Ingvars er Friðrika Sigurð-
ardÓtt’ **-UrUL 1 71CJ ULLTb 6/ T 'I CUI OttLL kJtyuiv
Sai. ,w fra Krossi í Mjóafirði og konu hans
lvernn/n, , ..
/n
1970 Var tlefur vakið þessa sögu í blaðaviðtali
hnr, ’ Vlt> i>ann sem þetta ritar og er frásögn
S sv°hljóðandi:
eigar Gísladóttur.
i^sagan
piskir
sem var þegar þetta var,
Olafsson, Austfirðingur eins og Ingvar,
hafði spurnir af því, að Kanadamenn væru
með flotvörpu, sem gæti kannski orðið okkur
að gagni hér, og hann fékk Ingvar til að
fara vestur síðla árs 1955. Ingvar fór fyrst
til New York, en þaðan yfir til Vancouver og
um borð í tilraunabát með þessa flotvörpu.
Þar voru samankomnir fleiri þjóðar menn.
Þeir héldu norður með ströndu norður undir
Alaska, en þar bilaði krúmtappinn í aðalvél
bátsins og var fyrirsjáanlegt langvinnt stopp.
Þannig vildi það til, að rétt hjá þar sem þetta
var, voru bátar að síldveiðum. Ingvari þóttu
þær forvitnilegar og síldarsjómaður verður
alltaf órólegur, ef hann veit af síld í nánd við
sig. Ingvar komst um borð í flutningabát, en
þeir voru margir, sem fluttu af miðunum og
til lands og með þessum bát komst hann til
flotans, sem þá lá aðgerðarlaus í helgarfríi
og hafði flúið inn á eyðivík eina. Það voru
ein 200 skip, sem þarna lágu, öll frambyggð,
130—200 tonna bátar. Þegar Ingvar kom um
borð í eitt þeirra voru margir skipstjórar þar
saman komnir aftur á bátnum að bera saman
bækur sínar. Hann spurði strax, hvort hann
mætti fljóta með einhverjum að kynna sér
veiðarnar. Þeir spurðu á móti, hvort hann
væri vanur sjómaður og hvort hann hefði
síld séð fyrr. Ingvar sagði ekki örgrannt um
það og vildu þeir þá allir lofa honum með
sér. Hann hafði veitt því athygli að einn báta
þeirra, sem þarna lágu, hver við annars hlið,
því að stafalogn var á víkinni, var með geysi-
stóra blökk í bómu og þeir voru að draga nót
í gegnum hana úr öðrum báti. Hann sagðist
vilja fara með þessum bát sem þetta nýja
tæki hefði og það varð. Skipstjórinn var ætt-
aður frá Þýzkalandi og var að byrja að veiða
með kraftblökk og hitti Ingvar þarna fyrir
tilviljun á fyrsta bátinn, sem veiddi með kraft-
blökk í þessum heimi, því að það kom á dag-
inn, að ekki var búið að framleiða nema
nokkrar blakkir, þegar þetta var, og hafði
verið byrjað á því árið áður í Seattle.
Æ G I R — 101